| εἰς τὴν σύνταξιν . ἐξηγουμένου : ἀντὶ τοῦ διατάττοντος ʃ ἑρμηνεύοντος . βασιλέως γὰρ ἄγοντος : ἡγεμονεύοντος . ʃ ὅρα | ||
| ἀλλ ' εἰσὶν οἰκογενεῖς πάντες . „ πάλιν οὖν ἤρετο ἑρμηνεύοντος τοῦ Ἰάρχα , πότερ ' αὐτὸς ἀποδιδράσκοι τοὺς αὑτοῦ |
| ' αὔθ ' ] αὐτά ὅ τι ] καὶ τί ἐκνομίως μ ' ᾐσχύνετο ] λίαν : ἔξω τοῦ νόμου | ||
| μέγα , οἷον τὸ ὑπὲρ τὸ καθῆκον : ὥσπερ τὸ ἐκνομίως παρὰ Ἀριστοφάνει , ἀντὶ τοῦ μεγάλως . Ἔναγχος . |
| οἱ ἐχθροὶ θαυμάζουσιν : ἀπὸ τοῦ ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν μὴ ψέγεσθαι : ἀπὸ τῆς τῶν ἐνδόξων κρίσεως : διπλῆ δέ | ||
| οἱ ἐχθροὶ θαυμάζουσιν , ἀπὸ τοῦ ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν μὴ ψέγεσθαι , ἀπὸ τῆς τῶν ἐνδόξων κρίσεως . διπλῆ δέ |
| βασιλεύσετον ἀντὶ νόμου τε καὶ τοῦ κοινῇ ἀεὶ δόξαντος εἶναι βελτίστου λόγου . Ἀληθέστατα , ἔφη . Ταῦτα δή , | ||
| . Τίνι γὰρ ἂν μᾶλλον ἁρμόττοι ταῦτα καρποῦσθαι ἀπὸ τοῦ βελτίστου καὶ σπουδαιοτάτου γιγνόμενα ἢ τῷ τοιούτῳ ; οὐ γὰρ |
| οὐ λαβὼν , ἐνθύμιον ἐποιησάμην ὅτι χρὴ μέντοι λαβεῖν τοῦ συμβόλου ἕνεκα . ἐπιστραφεὶς οὖν καὶ λαβὼν ᾔειν ἄνω . | ||
| χαρά . ταύτην ὁ σοφὸς ἱερουργεῖν λέγεται δεόντως θεῷ διὰ συμβόλου παριστάς , ὅτι τὸ χαίρειν μόνῳ θεῷ οἰκειότατόν ἐστιν |
| ἐπιδίδωσι δὲ καὶ ἀρετὴν τοῖς χρωμένοις , πόρρω ἂν οὗτος σοφιστοῦ ἀποκρίνοιτο . Ἀλλ ' ἐγὼ ὄναρ ὑμῖν ἀλλότριον ἀπαγγέλλω | ||
| ποίει : λάγνης γυναικός ἐστιν οὐκ ἀνδρὸς τόδε . Ἔρως σοφιστοῦ γίγνεται διδάσκαλος σκαιοῦ πολὺ κρείττων πρὸς τὸν ἀνθρώπων βίον |
| πτωχῶν καὶ ἔξω τῆς θύρας ἱσταμένων . Ἰάλεμος : εἶδος θρήνου , ἡ ἐπὶ τοῖς ἀπολωλόσιν ἀνία , καὶ ὁ | ||
| . αἰακτὰ ] τὰ ἄξια θρήνου . αἰακτὰ ] τὰ θρήνου καὶ κλαυθμοῦ ἄξια . Ξ πήματ ' ] βλάβαι |
| δὴ αὐτόν τε καὶ τοὺς ξὺν αὐτῷ ξυλληφ - θέντας καταλευσθῆναι πρὸς τῶν παρόντων . Καλλισθένην δὲ Ἀριστόβουλος μὲν λέγει | ||
| τῶν ναυτῶν παρθένον βιάσασθαι καὶ ὑπὸ τῶν ἐπιχωρίων ἀντὶ τούτου καταλευσθῆναι τοῦ ἀδικήματος . Ὀδυσσέα μὲν δὴ ἐν οὐδενὶ λόγῳ |
| , τὸ δὲ πάντα ὡς ἀνοήτῳ λέγειν καταγινώσκοντι ἔοικεν τοῦ ἀκροατοῦ . Ἐπεὶ δὲ καὶ ὁ ἐπιστολικὸς χαρακτὴρ δεῖται ἰσχνότητος | ||
| οὐ πάντας δύναται πείθειν , ἀλλ ' ἀνάγκη τὴν τοῦ ἀκροατοῦ ψυχὴν ἔθεσί τισιν ἀγαθοῖς παρεσκευασμένην εἶναι πρὸς τὸ χαίρειν |
| ἐν τῇ Ἀπολογίᾳ . ὠνόμασται δὲ ἀπὸ τοῦ τὰς χεῖρας προβάλλειν τοῖς ἐναντίοις τοὺς ἱκετεύοντας . Ἀντιγραφή , ἰδίως μὲν | ||
| δικανικόν , συμβουλευτικόν : ἀλλ ' ἐπεὶ καὶ τοῖς νεωτέροις προβάλλειν πολλάκις εἰώθαμεν ἐγκώμια γράφειν , διὰ τοῦτο ἐν τοῖς |
| ὀχετηγεῖς , ἤδη δίελθέ μοι ταῦτά τε καὶ ὅσα τοῦ Πρωτεσίλεω γιγνώσκεις : καὶ γὰρ ἂν χαρίζοιο τοῖς ἥρωσιν , | ||
| ἀργύριον . Γυναῖκας τῶν Ἑλλήνων ἐπαινοῦμεν Πηνελόπην Ἄλκηστιν καὶ τὴν Πρωτεσίλεω , Ῥωμαίων Κορνηλίαν καὶ Πορκίαν καὶ Κεστιλίαν . ἐδυνάμην |
| συμφωνήσαντες περὶ αὐτῆς διαφέρονται τῆς τυπώσεως , Κλεάνθους μὲν κυρίως ἀκούσαντος τὴν μετὰ εἰσοχῆς καὶ ἐξοχῆς νοουμένην , Χρυσίππου δὲ | ||
| καὶ κατὰ τοῦ αὐτοῦ προσώπου μετοχῆς ἐπιφερομένης , ἐμοῦ αὐτοῦ ἀκούσαντος , ὡς Ἀρίσταρχος εἶπεν , Ἀριστάρχου εἰπόντος . οὐκ |
| τοῦ μαινόμενον . . τουτέστιν ἠλίθιον . Πλάτων Ἀλκιβιάδῃ περὶ Μαργίτου , ὃς μὲν ἐπίστατο πολλά , κακῶς δ ' | ||
| εἶναι , ἀλλ ' ἐμφρόνως ἐξετάζων αὐτὰ Κοροίβου τινὸς ἢ Μαργίτου νομίζῃ τὸ πείθεσθαι ἢ Τριπτόλεμον ἐλάσαι διὰ τοῦ ἀέρος |
| ⌈ τοῦ [ τὸ ] δανείσασθαί με τὰ ἀπὸ τοῦ Πασίου , ὑπὸ τοῦ Πασίου , μετὰ τί χρέος τοῦ | ||
| ἔχει τὴν δύναμιν : ἡ γὰρ τοῦ Στρεψιάδου φυγὴ κατὰ Πασίου ἔμελλεν ἔσεσθαι . καταπροΐξει ] καταπροΐξῃ . καταπροΐξειῃ ] |
| μέσῳ τινὶ καὶ αἰτίῳ πάντως εἶναι . ὃ οὖν ἐδύνατο ἐπενεχθῆναι τῇ δείξει ἐκείνῃ , τοῦτο ὑποφέρει καὶ πειρᾶται λέγειν | ||
| πλεῖον προόδῳ καὶ ἑτέρους λυμαίνοιτο , διὰ τοῦτο ἀφῆκεν ἡμῖν ἐπενεχθῆναι τὴν φοβερὰν ἐκείνην καὶ φρικώδη πληγήν , ἵν ' |
| πρόσαγε τὸ στόμα . ἀλλ ' , ὦ μέλ ' ὀρρωδῶ τὸν ἐραστήν σου . τίνα ; τὸν τῶν γραφέων | ||
| , οἴσω * * * . . . , : ὀρρωδῶ : τὸ φοβοῦμαι . ῥῶ ἐστι ῥῆμα , ἀφ |
| ἐν τῷ αὐτῷ γράφει : φιλοσκώπτης τις μέλλων ὑπὸ τοῦ δημίου σφάττεσθαι ἔτι ἕν τι ἔφη θέλειν ὥσπερ τὸ κύκνειον | ||
| ἐπὶ τοῖς μεγίστοις τῶν ἀδικημάτων ἑαλωκότας ῥίπτουσιν αὐτοῖς , καὶ δημίου δέονται ἥκιστα . Δέλεαρ δὲ καθιᾶσιν οἱ σοφοὶ τὰ |
| ἐντυχὼν ὁ βαρὺς αὐτῷ περὶ δείλην ὀψίαν ἀπήγγειλε τὰ τοῦ δράματος καὶ γραφήν τινα χρυσοσήμαντον ὑπεδείκνυ τούτῳ πεμφθεῖσαν παρὰ τοῦ | ||
| βοήσω . τὸ δὲ εἴθ ' ὤφελεν ἀρχὴ τοῦ Μηδείας δράματος Εὐριπίδου . 〛 βούνομοι : Ὑπὸ βοῶν καταστρεφόμεναι ἤγουν |
| ” , „ ἀνοικοδόμησεν „ . βαρυνομένη δὲ σημαίνει τὸ ἀνάστηθι , οἷον ” ἀλλ ' ἄνα , εἰ μέμονάς | ||
| ἀλλ ' ἄνα εἰ μέμονάς γε εἰς ἐντελῆ προφορὰν τοῦ ἀνάστηθι . Οὐκ ἀήθως δὲ καὶ τὸ ὑποτακτικὸν πάντως ἐπιζητήσει |
| ὡπλισμένους . ] τίς δ ' οὗτος ἀμφὶ μνῆμα τὸ Ζήθου περᾶι καταβόστρυχος , ὄμμασι γοργὸς εἰσιδεῖν νεανίας , λοχαγός | ||
| τῷ χρησμολόγῳ κοινὰ ἐς τοῦτον τὸν τάφον καὶ ἐς τὸν Ζήθου τε ἐν Θήβαις καὶ Ἀμφίονος . τὰ μὲν δὴ |
| . , ἀδικώτατα , κάκιστα ψεύσματα . βουλήσεται ] ὁ Στρεψιάδης . φέρειν ] ὑπομένειν οἷός τ ' ] δυνατός | ||
| ' ἐκείνου λέγειν διὰ τὸ μέγαν νομίζεσθαι αὐτόν . ὁ Στρεψιάδης ἄρχεται τοῦ μανθάνειν [ : μὴ μανθάνων δ ' |
| οἷον τὸ ἐπὶ διαχύσει τῶν ἀκροατῶν χωρίς τινος ὕβρεως : εὐτράπελον δὲ τὸ μετὰ σεμνότητος χαριέντως λεγόμενον : γεφυρισμὸς δὲ | ||
| ἀνασεσυρμένην καλοῦσι δὲ τὸν μὲν σκωπτικὸν ἐπίχαριν , τὸν δὲ εὐτράπελον ἐπιδέξιον , τὸν δ ' ἀνασεσυρμένον ἄπλαστον καὶ ἁπλοῦν |
| ἐν γὰρ τῷ Παρνασῷ οἱ Δελφοί . * * τοῦ μαντείου . τῷ αὐτοῦ . . Μὴ λάβῃς εἰς τὸ | ||
| θάνατον αὑτοῦ τιμήν . θανὼν γὰρ αὐτὸς ἐμαντεύετο ἐκ τοῦ μαντείου : ὅθεν καὶ ἐτιμήθη ὡς θεὸς παρὰ τοῖς Θηβαίοις |
| τῶν ἐντατῶν αὐτὸ θέλεις εἴτε τῶν ἐμπνευστῶν , Ἀλεξανδρέως ἐστὶν ἡμεδαποῦ εὕρημα , κουρέως τὴν τέχνην : Κτησίβιος δ ' | ||
| βέλτιον καὶ ὃ συνοίσει τῇ πόλει , μεσιτεύσαντος τοῦ τοῦ ἡμεδαποῦ Τροπαιούχου καὶ Μάρτυρος καὶ τῶν τῆς πατρίδος οἰάκων αὖθις |
| Πολλῶν δὲ συναγωγὰς ποιησαμένων τοιαύτας , ἀρκέσει τὰ ὑπὸ τοῦ Σκηψίου Δημητρίου συνηγμένα οἰκείως παρατεθέντα . μνησθεὶς γὰρ τῶν ἐπῶν | ||
| . „ ταῦτα δ ' οὐχ ὁμολογεῖ τοῖς ὑπὸ τοῦ Σκηψίου Δημητρίου λεγομένοις , παρ ' οὗ μεταφέρει τὰ πλεῖστα |
| κάνθαρος ; τουτὶ γὰρ ἂν πύθωμ ' ἔτι , αὐτὸς περανῶ τὰ πάντ ' . ἀμέλει κυκνοκάνθαρος . [ ἐξ | ||
| ἐλέγχων μὲν ταῦτα , διότι οὐχ οὕτως ἔχει , οὐδὲν περανῶ : ἐξηγεύμενος δὲ καθότι μοι δοκέει ἕκαστον ὀρθῶς ἔχειν |
| ἐφορατικὴ δύναμις μᾶλλον δὲ περιφραστικῶς , αὐτὴ ἡ Εἱμαρμένη . ΠΑΝΤΑ ΙΔΩΝ ΔΙΟΣ ΟΦΘΑΛΜΟΣ . Ἤγουν πάντα βλέπων ὁ Ζεὺς | ||
| Πρόκλος , ὀβελίζει τοὺς ἑπτὰ τούτους στίχους : ἀπὸ τοῦ ΠΑΝΤΑ ΙΔΩΝ , μέχρι τοῦ , ΑΛΛΑ ΤΑΓ ' ΟΥΠΩ |
| ἐκ τοῦ κάμπτω . γαμφίος οὖν ἀπὸ τῶν καμβίων σιαγόνων μετήνεκται . Γαμφολή , παρὰ τὸ κνάμπτω καὶ γνάμπτω , | ||
| . Κερκωπίζειν : ἀντὶ τοῦ , ἀπατᾷν καὶ δολιεύεσθαι : μετήνεκται δὲ ἀπὸ τῶν Κερκώπων οὕτω λεγομένων ἀνδρῶν . ὧν |
| Σκύθην ἐκεῖνον τὸν Ἀνάχαρσιν οὐ πάνυ τι ἀττικίσαι φασίν , ἐπαινεθῆναι δ ' ἐκ τῆς διανοίας καὶ τῶν ἐνθυμημάτων . | ||
| ταύτῃ δεῖ ὑπ ' ἐμοῦ τε καὶ σοῦ τὸν λόγον ἐπαινεθῆναι , ὡς τὰ δέοντα εἰρηκότος τοῦ ποιητοῦ , ἀλλ |
| ἔτους ὀγδόῃ καὶ δεκάτῃ τοῦ μηνὸς ⌉ εἰς τὰ ὅρια Ἡλιουπόλεως . Καὶ ἦν συνάγων τὸν σῖτον τῆς χώρας ἐκείνης | ||
| ὀγδόῃ καὶ δεκάτῃ τοῦ μηνὸς ἦλθεν Ἰωσὴφ εἰς τὰ ὅρια Ἡλιουπόλεως . Καὶ ὡς ἤγγισε τῇ πόλει ἐκείνῃ , Ἰωσὴφ |
| οὔσῃ τῇ τοῦ νέου ψυχῇ τροφὴν μαλακωτέραν τὴν ἀπὸ τοῦ μύθου εὐθὺς προσάγειν , ὥσπερ καὶ τὰ ἀρτίτοκα βρέφη μαλακὰ | ||
| καὶ μαντικὸν τὸ φυτόν : εἰ δὲ βούλει καὶ τοῦ μύθου ἐφάπτεσθαι τοῦ περὶ τῆς Δάφνης , οὐδὲ τοῦτό σοι |
| : λήιον : τὸ σιτοφόρον χωρίον : ὁ δὲ Ἀπίων ἐτυμολογῶν φησί : „ λεαίνει γὰρ τῇ τροφῇ : ἀγριοῦνται | ||
| δρύϊνος : “ φήγινος ἄξων . ” ὁ δὲ Ἀπίων ἐτυμολογῶν παρὰ τὸ φαγεῖν φαίνεται , ἐπεὶ πρὸ τῆς εὑρέσεως |
| ἀπὸ Εὐρυκλέους τοιούτου μάντεως . Ἀριστοφάνης Σφιγξί : μιμησάμενος τὴν Εὐρυκλέους μαντείαν καὶ διάνοιαν . Φιλόχορος δ ' ἐν τῇ | ||
| οἷς οὐκ ἤθελον περιπεσόντων . Εὐρυκλῆς πᾶς ἐγγαστρίμυθος : ἀπὸ Εὐρυκλέους τοιούτου τινὸς μάντεως . Εὐγενὴς ἐκ βαλαντίου : ἐπὶ |
| ἵππῳ τῷ Λυδίῳ , ὃς κατωρώρυκτο μὲν ἐν Λυδίᾳ πρὸ Γύγου ἔτι , σεισμῷ δὲ τῆς γῆς διασχούσης θαῦμα τοῖς | ||
| κινούντων . Γυμνότερος παττάλου : ἐπὶ τῶν σφόδρα ἀπόρων . Γύγου δακτύλιος : ἐπὶ τῶν πολυμηχάνων καὶ πανούργων . Γύγης |
| τις ὁμωνυμία : οἷον Ὀλβίων ὁμώνυμε Δαρδανιδᾶν , παῖ θρασύμηδες Ἀμύντα : καὶ : Σύνες ὅ τι λέγω , ζαθέων | ||
| ἐντὸς Ἅλυος καὶ τοῦ Ταύρου πλὴν Γαλατῶν καὶ τῶν ὑπὸ Ἀμύντα γενομένων ἐθνῶν , ἔτι δὲ Βιθυνίας καὶ τῆς Προποντίδος |
| ταῦτα ἕτεροί τινες τὰ ψηφίσματα ἐπιψηφίζουσιν , οὐκ ἐκ τοῦ δικαιοτάτου τρόπου λαχόντες προεδρεύειν , ἀλλ ' ἐκ παρασκευῆς καθεζόμενοι | ||
| καὶ πόρων καὶ δυνάμεων , ὧν συνήγαγεν αὐτοῖς ἐκ τοῦ δικαιοτάτου , ἰδίᾳ που τοῦ λόγου λέγων ταῦτα καὶ πρὶν |
| ἀνένδοτον διατετηρηκέναι , ἔκ τε ὧν Ἀριστόξενος ἐν τῷ περὶ Πυθαγορικοῦ βίου αὐτὸς διακηκοέναι φησὶ Διονυσίου τοῦ Σικελίας τυράννου , | ||
| κοινάς τε πάσης φιλοσοφίας τάξομεν παρορμήσεις , ὥστε κεχωρίσθαι αὐτὰς Πυθαγορικοῦ βουλήματος κατά γε τοῦτο , συμμίξομεν δὲ ἐγκαιρότατα καὶ |
| ἐνθείη τις , πλεῖστον τῶν σηπιῶν ἑσμὸν ὡς ἐπί τι συλλέξει δωμάτιον , μίξει τε καὶ ἀναπαύλῃ πρόσφορον , καὶ | ||
| ἐκ τοῦ σοῦ λόγου παρ ' οἷσι δειπνεῖ προῖκα , συλλέξει συχνήν . ἦν δὲ καὶ ὁ Κόρυδος τῶν δι |
| ὡς ἐξῄει τὰς πύλας καὶ περιεσκόπει , ἐρομένου τινὸς τί περισκοπεῖ , αἰσχύνεσθαι ἔφη , μὴ ὀφθῇ , ὥσπερ ἐκ | ||
| προσποιούμενος οὗτός ἐστιν . Ἦλθεν , εἶτα πάλιν ἄπεισιν . περισκοπεῖ ἀκριβῶς , αὖθις ἐπανῆλθεν , ἔχανεν , εἴληπται , |
| εἰσὶν οἰκογενεῖς πάντες . „ πάλιν οὖν ἤρετο ἑρμηνεύοντος τοῦ Ἰάρχα , πότερ ' αὐτὸς ἀποδιδράσκοι τοὺς αὑτοῦ δούλους ἢ | ||
| „ ” ἀληθῆ μὲν ” εἶπεν „ λέγεις , ὦ Ἰάρχα , τουτὶ γὰρ ἀτεχνῶς ἐγενόμην , ἡγοῦμαι δ ' |
| ὄψις δὲ ἡ ΒΔ ἀνακλωμένη ἐπὶ τὸ Α , καὶ ὁράσθω τὸ Α , κέντρον δὲ τῆς σφαίρας ἔστω τὸ | ||
| σχῆμα ὁτὲ μὲν κοῖλον , ὁτὲ δὲ κυρτὸν ποιεῖ . ὁράσθω γὰρ τὰ ΓΒΔ τοῦ ὄμματος ἐπὶ τοῦ Κ κειμένου |
| τὴν οὐσίαν θεῷ . γνώμην δὲ ἀποφαίνεται πάλιν ὁ ἱεροφάντης φιλάρετον λέγων : ” οὐ συντελέσετε τὸ λοιπὸν τοῦ θερισμοῦ | ||
| τε καὶ πρᾴως , ἐλπὶς ἂν ἦν τὸν θεὸν ἅτε φιλάρετον καὶ φιλόκαλον καὶ προσέτι φιλάνθρωπον τἀγαθὰ αὐτόματα παρασχεῖν ἐξ |
| αἰδοῦς ἥττων , ὡς μαρτυρεῖ τοῦτο καὶ Στράβων ἐκ τοῦ Τιμαγένους ὀνόματος λέγων οὕτως : Ἐπιεικής τε ἐγένετο οὗτος ὁ | ||
| . . , . : Μῦθος δὲ καὶ τὸ ὑπὸ Τιμαγένους λεχθὲν , ὡς ὅτε χαλκὸς ὕοιτο σταλαγμοῖς χαλκοῖς , |
| ἑβδόμης , ἅπερ σύμπαντα τείνει πρὸς εὐσέβειαν καὶ ὁσιότητα , μέτειμι ἐπὶ τὸ πέμπτον τὸ περὶ γονέων τιμῆς , ὅ | ||
| ἁπλοῖς ἐπιδέσμοις ἐπὶ τῆς κεφαλῆς χρώμεθα . ἐπὶ τοὺς ποικίλους μέτειμι . Οὗτος ὁ ἐπίδεσμος εὐθετεῖ ἐπὶ τῶν κατὰ τὰς |
| Ξάνθος δὲ ὁ Λυδὸς δέκα καὶ δέκα ἐκ Φιλόττου τοῦ Ἀσσυρίου . . . . : ὠικείωτο γὰρ ἐκ παλαιοῦ | ||
| Λυδὸς [ . ] δέκα καὶ δέκα ἐκ Φιλόττου τοῦ Ἀσσυρίου , ὃς ᾤκει ἐν Σιπύλῳ , ὃς ἀνῃρέθη ἐν |
| ὑπάρχουσι τῶν μεγεθῶν ἰδέαι . λέγομεν οὖν πρὸς αὐτὸν ὅτι παραλογίζῃ ἡμᾶς ἐκ τῆς ὁμωνυμίας : αἱ μὲν γὰρ ἰδέαι | ||
| λόγους , ἢ τοὺς ἀκούοντας ἐπιλήσμονας ὑπολαμβάνεις , ἢ σαυτὸν παραλογίζῃ . Τὰ μὲν γὰρ περὶ τοὺς Ἀμφισσέας ἠσεβημένα σοι |
| θανάτου γυναικός . Πάλιν δὲ καὶ τὰ ἐν τοῖς ἔπεσι Δωροθέου ἐκ τῶν Νεχεψὼ καὶ τῶν ἄλλων σύνθετα ἐπισυνάψωμεν . | ||
| τὸ διαβοητότερον . Πάλιν δὲ καὶ τὰ ἐν τοῖς ἔπεσι Δωροθέου ἐκ τῶν Νεχεψὼ καὶ τῶν ἄλλων σύνθετα ἐπισυνάψωμεν . |
| οὑτοσί ; ἐν αὐτῷ Γοργίᾳ τούτῳ ἐν τοῖς Σωκράτους καὶ Καλλικλέους λόγοις . ἐλθὼν γὰρ ἐπ ' αὐτὸ τὸ λῦον | ||
| ἐῶσιν οἱ νόμοι . ἀκούσας δ ' ἐγὼ ταῦτα τοῦ Καλλικλέους προσέρχομαι τῷ Καλλίππῳ , καὶ ἐρωτῶ αὐτὸν ὅποι τε |
| τὰ πρόβατα καὶ αἱ αἶγες αἰχμάλωτοι μετὰ σοῦ γενόμεναι ; Τοιαῦτα λέγοντα αὐτὸν ἐκ τῶν δακρύων καὶ τῆς λύπης ὕπνος | ||
| εὑρίσκει , στόλους ἀποπέμπει , συντάττει δυνάμεις , ἀντιμεθίσταται . Τοιαῦτα καὶ τότε καὶ πολλάκις πρός με Φίλιππος περὶ τἀνδρὸς |
| τρόπον ὑμεῖς , ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι , τὴν πόλιν οἰκεῖτε συγγενικῶς καὶ φιλανθρώπως , οἱ μὲν οὕτως ὁρῶντες τὰ τῶν | ||
| καθ ' ὃ τὸν πολὺν ἢ ὀλίγον χρόνον ἀναφωνοῦμεν , συγγενικῶς τοῦτο περιφέροντες , ἀναλογιστέον . καὶ οὔτε διαλέκτους ὡς |
| γὰρ ὄντων οἷς ἄν τις διαιτήσαι τὸ παρὸν τουτὶ τὸ σκέμμα , ἑνὸς μὲν τείνοντος ἐπὶ τὸ ἀληθὲς αὐτό , | ||
| . σκῶμμα τὸ ἐπὶ διασυρμῷ τοῦ πέλας λεγόμενον , οἷον σκέμμα : γέλοιον δὲ οἷον τὸ ἐπὶ διαχύσει τῶν ἀκροατῶν |
| τὰς πύλας : εἰ δ ' ἀπετύγχανεν ὁ πυλωρὸς τοῦ θελήματος οὐδὲν προσάψας ἀφῆκεν τὸ λίνον , ὥστε τὸν Τήμενον | ||
| εἰργαζόμην . ὑμῶν ] ὑμῖν . ἑκὼν ] μετὰ οἰκείου θελήματος , οἰκειοθελής . , ἐθελουσίως . . προδώσω ] |
| γὰρ οὐδεὶς σταθμός ἐστιν , ἀλλ ' ἐξ αὐτέων τουτέων τεκμαιρόμενος πειρῶ , ὅλου τοῦ σώματος , κεφαλῆς καθάρσεσι , | ||
| οὐ δικαίας , ἀλλὰ πρὸς χάριν ποιούμενον τοῖς Λακεδαιμονίοις , τεκμαιρόμενος ἔκ τε τῶν ἄλλων καὶ ἐξ ὧν ἐποιήσατο περὶ |
| διπλῆ ὅτι Ζηνόδοτος γράφει ὅν . μήποτε δὲ πεπλάνηται , γεγραμμένου τοῦ ο ὑπ ' ἀρχαικῆς σημασίας ἀντὶ τοῦ ω | ||
| θέσει , ὥς ἐστι δῆλον ἐκ τοῦ Περὶ ταχῶν αὐτῷ γεγραμμένου συγγράμματος . Ἡ μὲν οὖν μεγίστη τῶν σφαιρῶν ἐπὶ |
| ἄγνοια δυσοδίας καὶ ἀπορίας αἴτιον : ἄκουε δὴ σφόδρα μὲν ἀνιαροῦ διηγήματος , ἀναγκαίου δὲ λεχθῆναι . ὁ συμπεμφθεὶς ἡμῖν | ||
| καὶ τὴν ἐξ ἀλλήλων κατατομήν , εἰ καὶ ὅτι παντὸς ἀνιαροῦ πεῖραν τὰ καθ ' ἡμᾶς ὑπερέβαλλεν . Ἤδη δὲ |
| τοῖς τῆς στροφῆς . ἒ ἒ παπαῖ ] ἐντεῦθεν ἑτέρως ἐσχημάτισε τὰ μέτρα , καὶ προέθηκε τῆς στροφῆς κῶλόν τι | ||
| διδάσκων ὅτι ὁ θεὸς ἀσχημάτιστον οὖσαν τὴν τῶν πάντων οὐσίαν ἐσχημάτισε καὶ ἀτύπωτον ἐτύπωσε καὶ ἄποιον ἐμόρφωσε καὶ τελειώσας τὸν |
| , ὅν φασι δεινὰ καὶ σχέτλια εἰργάσθαι , οὐκ ἦλθε κατηγορήσων εἰς τὰς εὐθύνας . Καίτοι τί ἂν ὑμῖν τούτου | ||
| κωμῳδεῖται ὡς συκοφάντης . “ φανῶν ” δὲ ἀντὶ τοῦ κατηγορήσων . Γ τῶδ ' ἐμά : δεικτικῶς τὸ τοῦδε |
| ἄλλων δέ τινων οὐ διπλάσιον . ταυτὶ μὲν ἐπὶ τοσοῦτον ἠπορήσθω . Φησὶ δὲ Ἀριστοτέλης τοὺς ἀντιλέγοντας τῷ τῆς ἀντιφάσεως | ||
| τοῖς θεάτροις . ταῦτα μὲν οὖν τοῦτον τὸν τρόπον καὶ ἠπορήσθω καὶ διακεκρίσθω . Σωματικωτάτη μέντοι τῶν αἰσθήσεών ἐστιν ἡ |
| καὶ κατὰ σύνθεσιν ἀπαφῶ , ἔνθεν τὸ ἀπαφίσκω , τὸ ἀπατῶ καὶ παραλογίζομαι . ἢ ἡ ἀπό τὸ ἄποθεν δηλοῖ | ||
| δεῖνα ἀντὶ τοῦ σοφίαν διδάσκω . σοφίζομαι δὲ ἀντὶ τοῦ ἀπατῶ . Τὸ τὰ προσήκοντα πρὸς ἀνθρώπους ποιεῖν λέγεται δίκαιον |
| ἥκουσιν Μεγαρόθεν , εἰσὶ δέ Κορίνθιαι : Λαῒς μὲν ἡδὶ Μεγακλέους . Πνικτόν τι τοίνυν * * ἔστω σοι συχνόν | ||
| ἥκουσιν Μεγαρόθεν , εἰσὶ δὲ Κορίνθιαι : Λαὶς μὲν ἡδὶ Μεγακλέους . Τίμαιος δ ' ἐν τῇ τρισκαιδεκάτῃ τῶν Ἱστοριῶν |
| . ὑφαρπάσει ] ὑφαρπάσῃς . ⌈ αἰνίττεται διὰ τοῦ “ ὑφαρπάσῃς [ ] ” [ διὰ τοῦ “ ὑφαρπάσῃς ” | ||
| ὅταν ] ὁπηνίκα . προβάλωμαι ] εἴπω , λέξω . ὑφαρπάσῃς : ἀττικῶς δεύτερον πρόσωπον . ἀντὶ τοῦ ” συναρπάσῃς |
| ἐξελθεῖν , ὥστε μὴ πεπαῦσθαι τὸ ῥιγοῦν ἀλλὰ τὰ μὲν περικεκαῦσθαι , τὰ δὲ κατεψῦχθαι καθάπερ καὶ ἐπὶ τῶν κακῶς | ||
| ἀμφίκαυτις : ἡ † ὀρεινὴ οἱ δὲ κωμικοὶ ἀπὸ τοῦ περικεκαῦσθαι . οἱ δὲ τὴν πρώτην ἔκφυσιν τῶν πυρῶν , |
| ἀληθεῦσαι ῥωσθῇ τὰ τῶν ἀντιπάλων , οὐ καθῆκον ἔργον δεόντως ἐνεργεῖται . παρὸ καί φησι Μωυσῆς „ δικαίως τὸ δίκαιον | ||
| ἀπὸ τοῦ πυρὸϲ αἴρονταϲ τὴν λοπάδα . Ὅϲα ὡϲ φάρμακον ἐνεργεῖται ὠά . Ἐπὶ δυϲεντερικῶν καὶ κοιλιακῶν διαθέϲεων διδόμενον τὸ |
| ὁμωνύμως λέγεται , γινώσκειν ἤδη , λέγω δὲ ῥοδίνου καὶ κρινίνου καὶ ὅσα τοιαῦτα καρπῶν ἢ βλαστῶν ἢ ἀνθῶν ἢ | ||
| φασιανοῦ ἀνὰ γογ ἤτοι οὐγ . γ . ὀποβαλσάμου , κρινίνου μύρου , ἀμαρακίνου , κυπρίνου , ναρδίνου καὶ ἰρίνου |
| δυνάμενον ἐποχεῖσθαι . παίζει δὲ πρὸς τὴν συνουσίαν . ἃς Μίκων ἔγραψε : Ποικίλη στοὰ Ἀθήνησιν οὕτω λεγομένη διὰ τὴν | ||
| τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ νυνὶ μὴ ναῦς προδοὺς μὴ τεῖχος Μίκων ἀφιέσθω τῆς γραφῆς : ἀλλ ' εἰ τοῖς τυχοῦσιν |
| ἀνήρ , ἠρώτησε ποίᾳ χρήσεται γυναικί . τοῦ δὲ εἰπόντος μέτιθι πρὸς τοὺς παῖδας τοὺς πλησίον ἡμῶν τοὺς βέμβικας παίζοντας | ||
| ὥστε κατιέναι τοῦτο μέχρι Φιλιστίωνος καὶ Φοίβου καὶ Ὀριγανίωνος . μέτιθι νῦν ἐπὶ τὰ ἄλλα φῦλα : ἐκεῖ δὴ μεταβαλεῖν |
| ἑτέρου : κρεῖττον γὰρ παρὰ πολὺ διαβάλλεσθαι πρὸς ὑμῶν ἢ ἐπαινεῖσθαι . ὅμως μέντοι δέδοικα τοῦτο , μή με ὁ | ||
| ὅτι τῆς ἡλικίας τῆς τοιαύτης εὐδιαβόλως ἐχούσης , σοὶ μᾶλλον ἐπαινεῖσθαι συμβέβηκεν . οὐ γὰρ μόνον οὐδὲν ἐξαμαρτάνειν , ἀλλὰ |
| . Τὰ εἰς ΓΑΣ πάντα βαρύνεται , εἰ μὴ ἐπὶ σκώμματος εἴη , ὡς ἔχει τὸ φαγᾶς : γίγας μέγας | ||
| πατρὸς ἔφη τὸ παιδίον εἶναι . οἱ αὐτοὶ κατηγοροῦσι καὶ σκώμματος , ἐπειδὴ τοὺς Ἀριμασποὺς τοὺς μονομμάτους ἔφη ξυγγενεῖς εἶναι |
| ἄλλον εἰς φυγὴν ἔτρεψεν . Οὐδενὸς οὖν τῆς ἐμφυλίου ταραχῆς λειψάνου [ περιόντος ] , πρὸς τὴν Ῥώμην ἧκε μεγαλοφρονῶν | ||
| ταύτην μόνην τὴν δυσφημίαν . ταύτης τοίνυν ἔτι μικροῦ περισῳζομένου λειψάνου , οὐκ ἔχων οὔτε μέγα οὔτε μικρὸν ἐγκαλέσαι , |
| ' ὡς ἔφυσαν [ ἐκ δούλης ποθέν , κοὐ δεῖ τύραννα [ σκῆπτρα καὶ θρόνους λαβεῖν πρεσβεῖ ' ἔχοντας [ | ||
| θ ' ὡς ἔφυσαν ἐκ δούλης ποθέν , κοὐ δεῖ τύραννα σκῆπτρα καὶ θρόνους λαβεῖν πρεσβεῖ ' ἔχοντας δυσγενεῖς τῶν |
| . λέγει οὖν μυθικώτερον , ὅτι τὴν κυνέαν τοῦ Ἅιδου περιέβαλεν αὐτοῖς ὥστε μὴ ὁρᾶσθαι . ἡ δὲ κυνέη περικεφαλαία | ||
| ) Ὅτι ὁ Φιμβρίας τὴν ἐπαρχίαν ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ τοσούτοις περιέβαλεν ἀτυχήμασιν ὅσοις εἰκὸς ἦν περιβαλεῖν ἐξουσίαν τοῦ πράττειν ὃ |
| . „ ὁ λόγος δηλοῖ , ὅτι τοιοῦτος εἶναί τις ὑπολαμβάνεται , ὁποίοις ἂν ἥδηται τοῖς ἑταίροις . ὄνος ξύλων | ||
| Ξενοκρίτου γεγονέναι . Ὄλυμπος δέ , ὡς Ἀριστόξενός φησιν , ὑπολαμβάνεται ὑπὸ τῶν μουσικῶν τοῦ ἐναρμονίου γένους εὑρετὴς γεγενῆσθαι : |
| πάσας τὰς ὁράσεις ἃς εἶδον κατὰ τοὺς ὕπνους , καὶ ἠρξάμην λαλεῖν τοὺς λόγους τῆς δικαιοσύνης , ἐλέγχων τοὺς ἐγρηγόρους | ||
| ' ἀνοιστέος λόγος ἐπ ' ὄνομα τοὐμὸν κεῖς ' ὅθενπερ ἠρξάμην . καλοῦσι Μελανίππην , Χίρωνος δέ με ἔτικτε θυγάτηρ |
| Τούτοις καὶ τὰ ἑξῆς περὶ τοῦ Ἰωσὴφ ἐκ τῆς αὐτῆς Πολυΐστορος γραφῆς ἐπισυνήφθω . Ἀρτάπανος δέ φησιν ἐν τῷ Περὶ | ||
| ρλϚʹ τελευτῆσαι . Ταῦτά μοι κείσθω ἀπὸ τῆς Ἀλεξάνδρου τοῦ Πολυΐστορος γραφῆς . Ἑξῆς [ . ἐξ ἧς ] ἐπισυνήφθω |
| ' ἧς δεῖ δήπου τὸν ποιητὴν φθέγγεσθαι . ἀλλ ' ἐπανίωμεν ἐπὶ τὴν νῆσον : ῥεῦμα γὰρ δὴ ὑπολαβὸν ἡμᾶς | ||
| , ἤ τινα ἄλλον λωβητῆρα καὶ ἐπεσβόλον . Πάλιν αὖ ἐπανίωμεν ἐπὶ τὸν Ὅμηρον , καὶ τοὺς παρ ' αὐτῷ |
| μή ποτ ' ἐπιβὰς κήρυκι τὸν πόδα παρῶ . Κλεῶνος κιθαρῳδοῦ , ὃς ἐκαλεῖτο Βοῦς , ἀκούσας εἶπεν : ὄνος | ||
| ἄκρατον τὴν δυστυχίαν . διὸ καὶ περὶ τοῦ Δημοδόκου τοῦ κιθαρῳδοῦ φησιν : ὃν πέρι Μοῦς ' ἐφίλησε , δίδου |
| καὶ τὸ εὔσχημον . βούλομαι δὲ καὶ τὴν Νικομάχου εἰκόνα συντελεσθῆναι ἴσην . τὸ μὲν τῆς πλάσεως ἔχει Πραξιτέλης , | ||
| βουλεύσηται περὶ αὐτῶν . ὃ συνέβη κατὰ τοὺς νῦν χρόνους συντελεσθῆναι . διόπερ καὶ ἡμεῖς ἐκρίναμεν τῇ περιστάσει ταύτῃ τὸν |
| τὴν διάλεκτον ἐκ τῆς συνήθους ἐπὶ τὰ ξένα ὀνόματα καὶ βεβιασμένα σχήματα , ὧν ἔνια σολοικισμῶν παρέχεται δόξαν , ἀρκεσθήσομαι | ||
| τῶν ἐκείνων λαβεῖν , ἔλαβον . ταῦτα τοίνυν ἅπαντα τὰ βεβιασμένα τοῦ βοηθοῦντος εἰ λάβοιτο , δείξει τὴν γνώμην ἀποσεισάμενα |
| οἰδήματα τὰ παραλόγως ῥηΐζοντα , κίβδηλον , οἷον τῷ τοῦ Ἀνδρονίκου παιδίῳ τὸ ἐρυσίπελας ἐπαλινδρόμησεν , ἢν μὴ ἐς τὸ | ||
| ἐν Φοινίκῃ γυνὴ καὶ παῖδες καὶ κτήματα , τῇ δὲ Ἀνδρονίκου γνώμῃ τὸ ἔθνος διοικεῖται , ἥσθην ἰδὼν ὡς ἔστιν |
| γυναικῶν καὶ γυναικείου κόλπου . ἔστι δὲ καὶ τῶν ὀδυνῶν παρηγορητικὸν γάλακτι ἀνιέμενον τοῦτο , καὶ τὰς ἄλλας νομὰς ἰᾶται | ||
| γίνωνται . Ἐπικρατεῖν μὲν οὖν χρὴ ἐν ἀρχῇ μὲν τὸ παρηγορητικὸν εἶδος τῶν φαρμάκων , ἐπὶ τελευτῇ δὲ τὸ διαφορητικόν |
| οὐ μιᾶς περὶ τὸν Ἑλλήσποντον πόλεως οὐδέ γε ἔθνους ἑνὸς ἀνατέτραπται κίων , ἀλλ ' ἡ ἀρχὴ τῶν ἀπογόνων Αἰνείου | ||
| τὸ χεῖρον , ἀλλὰ καὶ κρατῇ τοῦ κρείττονος , τότε ἀνατέτραπται πᾶσα καὶ πόλις καὶ οἶκος καὶ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου |
| . τῶν δὲ ἐπὶ πόδαϲ φερομένων ἡ μὲν παρέγκλιϲιϲ ῥᾳδίωϲ ἀπευθύνεται πρὸϲ τὸ ϲτόμα τῆϲ ὑϲτέραϲ : εἰ δὲ κατὰ | ||
| γινομένοιϲ , ἀντιβαίνειν δεῖ : τῇ γὰρ ἐντάϲει τῆϲ βηχὸϲ ἀπευθύνεται τὸ ὑποκλάζον τοῦ πυρετοῦ . δοτέον οὖν ὑπογλώττια ἐκ |
| δὲ πεντήκοντα : τὰς γὰρ νήσους τὰς ἐντὸς Κυανέων καὶ Τριοπίου καὶ Σουνίου προσηγμένος ἦν ὁ βασιλεύς . τριήρεις μὲν | ||
| ἀνομήσαντας ἐξεκλήισαν τῆς μετοχῆς . Ἐν γὰρ τῷ ἀγῶνι τοῦ Τριοπίου Ἀπόλλωνος ἐτίθεσαν τὸ πάλαι τρίποδας χαλκέους τοῖσι νικῶσι , |
| “ ἤτοι στρατεύσεις ἢ μένων ἔσῃ κακός . ” ἠΰκομος εὔκομος : ἀπὸ δὲ ἑνὸς μέρους τὸ ὅλον . ἠΰς | ||
| ἐὰν δὲ ὁ τῆς Ἀφροδίτης ἔσται εὔμορφος ὁ κλέπτης , εὔκομος , εὐόφθαλμος , μελανόμματος , λευκόχρους καὶ ἠρέμα ὑπό |
| τοῖς Ἀθηναίοις συμφορὰν χαριέστερον : εἰ γὰρ αἴτιος τοῦ κακῶς διατεθῆναι τὰς πόλεις ὁ πόλεμος καὶ φύσει πονηρὸς ἐπὶ τὴν | ||
| τοῖς δεσπόταις βασιλεῦσι μεγιστᾶσι καὶ πᾶσι τοῖς ὑπερέχουσι , κακῶς διατεθῆναι σημαίνει πρὸς τῶν οἷς τις ἐμάχετο . Μισεῖν ἢ |
| κάρα , τί μ ' ἐξεπέμψω δεῦρο τῶνδε δωμάτων ; Ἄκουε τἀνδρὸς τοῦδε , καὶ σκόπει κλύων τὰ σέμν ' | ||
| ' ἀλώπηξ κἀετὸς ξυνωνίην Ἔμιξαν . ἀπὸ δὲ φυτῶν , Ἄκουε δὴ τὸν αἶνον : ἔγ κοτε Τμώλῳ Δάφνην ἐλαίῃ |
| πινοτήρης : ⌈ “ ὁ πινοτήρης ” ἕως τοῦ “ τραγῳδοῦ ” : δῆλον , ὅτι Γ περὶ Ξενοκλέους ὁ | ||
| : συνίζησις . παλαίφατον : πάλαι λεχθέν . ἀοιδοῦ : τραγῳδοῦ . Ἔκλυεν : ἤκουεν . ὀχησάμενος : ἐπικαθήμενος . |
| ἀνθορισμοῦ χρείαν ὁ συλλογισμὸς πληροῖ , καὶ συμπέρασμά ἐστι τοῦ ἀνθορισμοῦ ὁ συλλογισμός : ἐπειδὴ οὖν προτέτακται συλλογισμὸς , δυνάμει | ||
| τοῦ ἀνθορισμοῦ χρείαν ὁ συλλογισμὸς πληροῖ : συμπέρασμα γὰρ τοῦ ἀνθορισμοῦ ὁ συλλογισμός : ἐπειδὴ οὖν προτέτακται ὁ συλλογισμὸς , |
| τὸ μέϲον ἀπευθύνεϲθαι ϲχῆμα : ὅπερ οὐ πάνυ τι τοῖϲ νεωτέροιϲ ἤρεϲεν . εἰϲ λεπτὰ δὲ καταθραυϲθέντων τῶν τῆϲ ῥινὸϲ | ||
| , τοῖϲ μὲν ἀκμάζουϲιν ἄχρι δύο ξεϲτῶν , τοῖϲ δὲ νεωτέροιϲ μὴ ἔλαττον ξέϲτου . τὸ δὲ διὰ τῆϲ τῶν |
| ! ! ! ! ! ! ! ! ] ! βαρβαρ ? [ ] [ ! | ! ! ! | ||
| ! ! ! ! ! ! ! ! ] ! βαρβαρ ? [ ] [ ! | ! ! ! |
| Λίνος οὔτε ὁ τούτου γενόμενος ὕστερον ἐποίησαν : ἢ καὶ ποιηθέντα ἐς τοὺς ἔπειτα οὐκ ἦλθεν . ταῖς Μούσαις δὲ | ||
| χοροὶ ἀναμένουσί σε ἐν τῇ Αἰγίνῃ ᾀσόμενοι τὸν ὑπὸ Πινδάρου ποιηθέντα ἐπίνικον . ὁ δὲ Δίδυμος διηπατῆσθαί φησι τοὺς ὑπομνηματισαμένους |
| καὶ ἄναιμα τὰ πράγματα : σὺ δὲ ταῦτα αἰσχρῶς μὲν ἔσπειρας , κακῶς δὲ ἐθέρισας : ποιητικῶς γὰρ ἄγαν . | ||
| . Κανθάρου σκιά : ἐπὶ τῶν εὐτελῶν . Καρπὸν ὃν ἔσπειρας θέριζε : ἐπὶ τῶν τοιαῦτα πασχόντων , οἷα ἔδρασαν |
| παρὰ Κυνίσκον τουτονί . τὸν τύραννον ἤδη προσκάλει . Μεγαπένθης Λακύδου ἡκέτω . ποῖ στρέφῃ ; πρόσιθι . σὲ τὸν | ||
| ἢ ῥηματίσκια ταῦτ ' εἶναι καὶ φόβους . Περὶ δὲ Λακύδου βούλομαί τι διηγήσασθαι ἡδύ . Ἦν μὲν δὴ Λακύδης |
| ταῖς μέσαις ἐναρμόνιον πυκνὸν ᾧ νῦν χρῶνται οὐ δοκεῖ τοῦ ποιητοῦ εἶναι . ῥᾴδιον δ ' ἐστὶ συνιδεῖν , ἐάν | ||
| τῷ Συμποσίῳ ταυτί : καίτοι Παυσανίας γε ὁ Ἀγάθωνος τοῦ ποιητοῦ ἐραστὴς ἀπολογούμενος ὑπὲρ τῶν ἀκρασίᾳ συγκαλινδουμένων εἴρηκεν ὡς καὶ |
| ὄδυρμα γαῖά ς ' , ὦ τέκνον , δέξεται . στέναζε , μᾶτερ αἰαῖ . νεκρῶν ἴακχον . οἴμοι . | ||
| ? ? [ θεᾶς δε ? [ ὤμοι : [ στέναζε [ αἰαῖ : [ διπλᾶ ? ? ? δ |
| ὡς πάνυ κομῶν . διόπερ Ἄϊδος κυνῆν ἔφη αὐτὸν παίξας κωμικῶς ὡς κουριῶντα . Γ Ἱερωνύμου ] οὗτος μελῶν ἦν | ||
| Γ κατεγλώττιζέ μου ] κατελάλει μου ψευδῆ : χαριεντίζεται δὲ κωμικῶς . κἀκυκλοβόρει : ἐνταῦθα κατέμιξε τὴν κωμῳδιακὴν χάριν καὶ |
| τυγχάνει τοῦ κρυσταλλοειδοῦς ἀπὸ τῆς τοῦ κρυστάλλου κατὰ σύστασιν ὁμοιότητος ὀνομασθέντος . τὸ δὲ ὠοειδές ἐστι καὶ αὐτὸ λαμπρὸν κύκλῳ | ||
| δύο ἢ τριῶν ὄντων . Καὶ σχεδὸν ἅπαξ τοῦ Νιρέως ὀνομασθέντος ἐν τῷ δράματι μεμνήμεθα οὐδὲν ἧττον ἢ τοῦ Ἀχιλλέως |
| εἶτα μύστης ὢν τὸν ἱεροφάντην ἐξετάζεις ; καὶ ὁ μὲν ἀρτιτελὴς μύστης ἀτιμότερος τοῦ πάλαι μύστου , ὁ δὲ νῦν | ||
| εἶτα μύστης ὢν τὸν ἱεροφάντην ἐξετάζεις ; καὶ ὁ μὲν ἀρτιτελὴς μύστης ἀτιμότερος τοῦ πάλαι μύστου , ὁ δὲ νῦν |
| Ἐν οἷς πλήττειν ἐθέλεις οὐ πράττων καλῶς Κἀξ καμήλου ἐπιστολὴ Χάρωνος . Ἑρμηνεία . Ἀνὴρ νοῦν οὐκ ἔχων θυμώδει τῇ | ||
| , ἀλλὰ τῶν πρὸ αὐτοῦ συγγραφέων γενομένων Ἑλλανίκου τε καὶ Χάρωνος τὴν αὐτὴν ὑπόθεσιν προεκδεδωκότων οὐκ ἀπετράπετο , ἀλλ ' |
| γνώμην ἐναντιοῦνταί τινες , μικρὰ πρὸς τούτους εἰπών , ἃ βέλτισθ ' ὑμῖν ὑπολαμβάνω , ταῦτ ' ἤδη συμβουλεύσω . | ||
| πρὶν δὲ ταῦτα πρᾶξαι , μὴ σκοπεῖτε τίς εἰπὼν τὰ βέλτισθ ' ὑπὲρ ὑμῶν ὑφ ' ὑμῶν ἀπολέσθαι βουλήσεται : |
| , εἰ τὸ τέρμα τοῦ ἀνθρώπου ἐλέγχοιεν , ἀγαθοῦ οἶμαι ζωγράφου . καὶ τὸ ἥμερον δὲ φαίνεσθαι τὸ τοῦ Χείρωνος | ||
| , εὐδαίμων δὲ τοῦ θάρσους . ὅρα γὰρ τὰ τοῦ ζωγράφου . γράφει μειράκιον οὐ λευκὸν οὐδ ' ἐκ τρυφῆς |