| οὐρανόθεν ἀποστέλλει . παραμένοντος γὰρ ἐν ψυχῇ τοῦ θεοειδεστάτου καὶ ἀσωμάτου φωτὸς ἀποδώσομεν τὸν ἐνεχυρασθέντα λόγον , ὡς ἱμάτιον , | ||
| σώματος , εἰς ἄπειρον ἐκβαλλόμεθα : εἰ δὲ δι ' ἀσωμάτου , εἰς τὸν διάλ - ληλον τρόπον ἐκπίπτομεν . |
| εἰ λογικὸν τὸ ζῷον , τῶν ἀλόγων , ὡς μήτε ἀσώματόν τι εἶναι ζῷον μήτε ἄλογον , καὶ ἐπὶ τῶν | ||
| λογικὸς θεὸς ἐξεῦρεν Ἑρμῆς . Ἀριθμὸν δὲ πρῶτον , ἐπειδὴ ἀσώματόν τί ἐστι πρᾶγμα τὸ τοῦ ἀριθμοῦ , ὃ καὶ |
| , τοῦ δὲ ἔρωτος αὐτοῦ τὸ παρηρεθισμένον εἰς τὴν τοῦ νοητοῦ κάλλους ἀπόλαυσιν ἄλλῃ δὲ οὐδαμοῦ ἀποπλανώμενον . , . | ||
| . Ταῦτα δὲ πάντα τοῦ ἐγκρατοῦς ἐστι καὶ ἐφιεμένου τοῦ νοητοῦ , τὸ πάσας τὰς δυνάμεις ἑαυτοῦ εἰς ἑαυτὸν ἑλκύσαι |
| ἡ ἄλογος καὶ ἀπατηλὸς αἴσθησις ἀλλ ' ὁ καθαρώτατος καὶ ἀκραιφνέστατος νοῦς . ἀποδείξεσι δ ' οἱ περὶ τὸν Βοηθὸν | ||
| οἷαί τε εἶεν , οὐκ ἂν αἴσθησις αὐτὰς ἀλλ ' ἀκραιφνέστατος νοῦς καταλαμβάνοι . πεφυκυῖαι δ ' ἀκατάληπτοι κατὰ τὴν |
| εἰ ἀκούσειας , ὦ θαυμάσιε , περί τε ἰδεῶν καὶ ἀσωμάτων ἃ διεξέρχονται ἢ τοὺς περὶ τοῦ πέρατός τε καὶ | ||
| αὐτῷ μέρει τοῦ ὑποκειμένου ἐν τῷ αὐτῷ χρόνῳ , ἐπὶ ἀσωμάτων μέντοι , οἷα τὰ γένη καὶ τὰ καθόλου , |
| ἑαυτῆς , ἀρτίου τε καὶ περισσοῦ , κινουμένου τε καὶ ἀκινήτου , ἀγαθοῦ τε καὶ κακοῦ . ἔτι γέγονεν ἐκ | ||
| , ἔφθαρται . ὥστε , φησί , τὰ μὲν ὑπὸ ἀκινήτου οὐσίας καὶ ἀιδίου γινόμενα ἄφθαρτα ὑπάρχουσι , τὰ δὲ |
| γένεσις καὶ ἡ φθορά , φησίν , ἔκ τινος αἰτίου ὑλικοῦ συμβαίνει ἑνὸς ἢ καὶ πλειόνων , διὰ τί τοῦτο | ||
| δὲ συμμιγνύμενον πρὸς τὸ ἀλόγιστον καὶ σκοτεινὸν τοῦ σωματοειδοῦς καὶ ὑλικοῦ πληροῦται πολλῆς ἀγνωσίας : ὅθεν οὐδέποτε τὴν τοιαύτην τεχνικὴν |
| , οὔτε μὴν αἰσθητικὸν οὔτε λογικὸν οὔτε νοερὸν οὔτε προνοίᾳ διοικούμενον : τὰ μὲν γὰρ οὐράνια τούτων ἁπάντων κοινωνεῖν , | ||
| . Οἱ μὲν ἄλλοι πάντες ἔμψυχον τὸν κόσμον καὶ προνοίᾳ διοικούμενον . Δημόκριτος δὲ καὶ Ἐπίκουρος καὶ ὅσοι τὰ ἄτομα |
| ἐκεῖ ζῶν τὴν νοερὰν εὐζωΐαν , ὁτὲ δὲ ἐνταῦθα τὴν αἰσθητικὴν ἐμπάθειαν προσλαμβάνων , ἔνθεν καὶ λέγεται ὀρθῶς ὑπὸ Ἡρακλείτου | ||
| . ἐπεὶ γὰρ τῶν αἰσθητηρίων ἕκαστον κατά τινα τῆς ψυχῆς αἰσθητικὴν χαρακτηρίζεται δύναμιν , ἐξαιρουμένης τῆς ἁφῆς δι ' ὅλου |
| , ὡς καὶ πρότερον ἐλέγομεν , ἀλλὰ τῆς τῶν πραγμάτων καταλήψεως ἕνεκεν . διελόμενος οὖν τὰ εἴδη τῶν προτάσεων εἴς | ||
| ἁπλοπαθεῖς εἶναι , τὴν δὲ διάνοιαν ἀπὸ τῆς τῶν αἰσθητῶν καταλήψεως ἐπὶ τὴν κατάληψιν τῶν νοητῶν ἰέναι . εἰ οὖν |
| , ἀσχημάτιστον , ἀσώματον , ἐξ αὐτῆς τῆς πρώτης καὶ νοητῆς οὐσίας . Εἰσὶ δὲ καὶ ἐν ἡμῖν τούτῳ ἐναντίαι | ||
| αἰῶνα εἶναι φανταζόμεθα καὶ νοοῦμεν , σεμνότατον δὲ τὸ τῆς νοητῆς φύσεως , καὶ οὐκ ἔστιν εἰπεῖν ὅ τι σεμνότερον |
| νοητὴ καὶ νοερὰ ἀπὸ τῶν ἄκρων , ἔστι δὲ οὐδέτερον ἀκραιφνῶς , ἀλλ ' ᾗ διακρίνεται μόνον , ταύτῃ καὶ | ||
| τοῦ νεύρου πεπονθότος , ὡς μηκέτ ' ἰσχύος ἔχειν , ἀκραιφνῶς διαπορθμεύειν τὴν ἀπ ' ἐγκεφάλου εἰς ταῦτα ἰοῦσαν δύναμιν |
| ἀφεστηκυίας , καὶ ἐπεὶ διάφοροι πρὸς τὰ αὐτὰ σημεῖα τοῦ αἰσθητοῦ αἱ γωνίαι γίνονται , εἰκότως καὶ δύο αἱ κρίσεις | ||
| , ἀλλὰ διὰ τὸ ἐνυλότερον καὶ τοῦ αἰσθητηρίου καὶ τοῦ αἰσθητοῦ ἐν τούτοις εἴδους σφοδρότερον καὶ διὰ τοῦτο ἐναργέστερόν τε |
| τὰ ἐν ἡμῖν συνιστάμενα ἐκείνων εἴδωλα , τῆς ἐκείνων φύσεως ἀμερίστου οὔσης καὶ αἰωνίου , τούτων δὲ μεριστῶν ἐν ἡμῖν | ||
| ὁρατοῦ . πέπηγε δ ' ὁ οὐρανὸς ἔκ τε τῆς ἀμερίστου φύσεως καὶ τῆς μεριστῆς : ἡ μὲν οὖν ἀμέριστος |
| ἁπλῶς μέντοι : καθὸ γὰρ ὤγκωται κατὰ τοσοῦτον τοῦ κυρίως αὐτοκινήτου παρήλλαξε , καθὸ μέντοι ζωῆς συμφυοῦς ἐν τῇ ἑαυτοῦ | ||
| , δηλονότι πάντων τῶν ὄντων ἑτεροκινήτων ὄντων , τοῦ δὲ αὐτοκινήτου ἐν ἑαυτῷ ἔχοντος τὸ κινητικὸν καὶ οὐχ ἁπλῶς πλησιάζοντος |
| τὴν δόξαν : καὶ τούτων κοινῶς τὸ μὲν διὰ τοῦ ἐπιστημονικοῦ λόγου κριτήριον βέβαιόν τε ὑπάρχειν καὶ ἀληθές , τὸ | ||
| Τὰ μὲν δὴ πρῶτα νοητὰ νόησις κρίνει οὐκ ἄνευ τοῦ ἐπιστημονικοῦ λόγου , περιλήψει τινὶ καὶ οὐ διεξόδῳ , τὰ |
| μύθων οὖσα μένει τὴν φωνὴν ἀγγείου δίκην . ἥδε γὰρ εἰσκρίνεται καὶ ἐνρεῖ , παρ ' ἣν αἰτίαν καὶ θᾶττον | ||
| μαινίδια καὶ σηπίδια φησὶν Ἀριστοφάνης . καὶ μέντοι χρὴ λέγειν εἰσκρίνεται κατὰ τὰς ῥῖνας τὸ πνεῦμα , εἰσρεῖ , ἐκρεῖ |
| ἀπόνευσιν , αὐτός τε ἀπὸ τῆς ἀκραιφνῶς ἀμερίστου καὶ πάντῃ ἡνωμένης ὑπέβη νοερᾶς οὐσίας τε καὶ ἐνεργείας , καὶ τὰ | ||
| πρὸς τὸ οὐσιῶδες : ὥστε καὶ τὸ ἡνωμένον ὑπὸ τῆς ἡνωμένης γιγνώσκεται γνώσεως . Ἔτι δὲ εἰ τὸ ἡνωμένον πάντη |
| μέμφεσθαι : ἢ ἄτομοι καὶ οὐδὲν ἄλλο ἢ κυκεὼν καὶ σκεδασμός : τί οὖν ταράσσῃ ; τῷ ἡγεμονικῷ λέγειν : | ||
| σημαῖνον τὸ λαμβάνω γίνεται γάζω . καὶ ὡς σκεδῶ σκεδάζω σκεδασμός , κλύζω κλυσμὸς καὶ κατακλυσμός , οὕτω γάζω γασμὸς |
| δὲ συνίστανται μέν , ὑπερτίθεσθαι δέ , συμβάλαι δὲ σπουδάζειν ἡνωμένως περιπατεῖν καὶ τὰ ἐν ποσὶν ἀφανίζειν . Εἰ δὲ | ||
| γὰρ ὕλης ἀπόλυτος ὢν καὶ σώματος ἀθρόως πάντα θεωρήσει καὶ ἡνωμένως τὰ πεπληθυσμένα καὶ ἀμερίστως τὰ εἰδητικῶς ἀριθμούμενα καὶ ἀδιαιρέτως |
| ' Αἴγυπτον „ , ὃς οὐδὲ τὸ πανύστατον καὶ νεώτατον αἰσθητὸν ἀγαθὸν ” ᾔδει τὸν Ἰωσήφ ” , ὅστις οὐ | ||
| ἐστι φωνή ; φωνή ἐστιν ἀὴρ πεπληγμένος ἢ τὸ ἴδιον αἰσθητὸν ἀκοῆς . Ἀλλ ' ἐπειδὴ ὁ ἀὴρ σῶμά ἐστιν |
| τὰ μὲν ιβʹ διχῆ διαιρεῖται εἰς Ϛʹ καὶ Ϛʹ , τριχῆ δὲ εἰς δʹ καὶ δʹ καὶ δʹ , τετραχῆ | ||
| . Εἰ δὲ πρὸς τὸ αὐτὸ καὶ ἓν ἐκλάβοιμεν τὸ τριχῆ διαιρούμενον , ἐροῦμεν ἢ συνεῖναι αὐτῷ , ἢ ἀπ |
| μὲν γίνεται , οὐ μὴν καὶ ἔξωθέν τι προσλαβοῦσα ἢ κενοῦ μιχθέντος : καὶ ὅταν ὕδωρ ἐξ ἀέρος , ἔλαττον | ||
| ] φύσιν ἔχουσιν ? [ ] [ οὐδὲν ] τοῦ κενοῦ [ ] [ χρῄζοντες ] μ ? [ ] |
| δοκεῖ προκόπτειν . Ἡ τοίνυν στιγμή , ἥν φασι σημεῖον ἀδιάστατον ὑπάρχειν , ἤτοι σῶμα νοεῖται ἢ ἀσώματον . καὶ | ||
| οὐ δυνατὸν ἐν τοῖς φαινομένοις λαβεῖν τινος σημεῖον καὶ πέρας ἀδιάστατον , δῆλον ὡς οὐδ ' ἐν τοῖς νοητοῖς ληφθήσεταί |
| τροφή . δαιτρός βʹ : ὁ μάγειρος . καὶ ὁ μεριστής . δαΐφρων γʹ : κυρίως ὁ συνετὸς ἐν πολέμῳ | ||
| μεριστής . θ χρηματοδαίτης ] μοιραστής . χρηματοδαίτης ] χρημάτων μεριστής . Ξ πικρὸς ] ἀπηνής . ὠμόφρων ] ἀπηνής |
| προτάσεις καὶ ᾗ αὐτό ἐστιν : ἐκ μὲν γὰρ τοῦ ἑτεροκινήτου δείκνυται οὐ μόνον τὸ αὐτοκίνητον ἀεικίνητον , ἀλλὰ καὶ | ||
| ἀλλὰ πρῶτον μὲν κοινὸν τοῦτο ἔσται πάσης οὐσίας καὶ τῆς ἑτεροκινήτου λεγομένης , ἐπεὶ καὶ τὸ πῦρ οὕτως αὐτοκίνητον , |
| ἂν ἐπὶ τούτων ἀντιπερίστασις ἢ δι ' ὅλων διέξοδος ἢ μεριστὴ περιγραφὴ ἢ κατὰ τόπον περιοχὴ ἤ τι τῶν τοιούτων | ||
| πλῆθος , ἣν ἀόριστον δυάδα ἐκάλουν : δυάδα μὲν ὅτι μεριστὴ καὶ πλήθους ἤδη ποιητική , ἀόριστον δὲ ὅτι μὴ |
| ἐλήλυθεν εἰπεῖν ἔχεις ἔχων εἰπεῖν τὸ σῶμα ὅπου ἐστίν , ἄυλον δὲ εἴ τί ἐστι καὶ δεῖται οὐδὲν σώματος πρότερον | ||
| εἰσιν : οὐδὲ γάρ τις δύναται ξύλον ἢ λίθον ἐπινοῆσαι ἄυλον . ἢ καὶ τῇ ὑποστάσει καὶ τῇ ἐννοίᾳ ἄυλά |
| συμπέπτωκεν ὁ ὀφθαλμὸς , ξηρανθείσης τῆς ὀχούσης αὐτὸν ὑγρότητος καὶ ἀερώδους οὐσίας . εἰ δὲ οὕτως ὁ ὑγρὸς ὀφθαλμὸς συμπέπτωκε | ||
| σύνεστι δέ τις αὐτῷ καὶ θερμότης , καὶ μὴν καὶ ἀερώδους τινὸς οὐσίας μετέχει λεπτομεροῦς . ὅσοι δὲ τὸ ῥῆόν |
| τοῦ ὁρατοῦ πεπτωκὸς σῶμα οὐκ ἐᾷ τὴν ὄψιν ἀντιλαμβάνεσθαι τοῦ ὁρατοῦ , οὕτως εἰ μεταξὺ τῆς διανοίας καὶ τοῦ ἐκτὸς | ||
| τοιαῦται ψυχαὶ εἴδωλα , αἱ μὴ καθαρῶς ἀπολυθεῖσαι ἀλλὰ τοῦ ὁρατοῦ μετέχουσαι , διὸ καὶ ὁρῶνται . Εἰκός γε , |
| ὅτι μὲν οὖν , εἰ ταῦτα περὶ τῆς μακαρίας καὶ ἀφθάρτου φύσεως , καθ ' ἣν μάλιστα νοεῖται τὸ θεῖον | ||
| διάθεσιν ἡμῶν ἰσόθεον ποιεῖ καὶ οὐδὲ διὰ τὴν θνητότητα τῆς ἀφθάρτου καὶ μακαρίας φύσεως λειπομένους ἡμᾶς δείκνυσιν . ὅτε μὲν |
| ἐπεὶ τῶν πραγμάτων τὰ μέν ἐστιν αἰσθητά , τὰ δὲ νοητά , τῶν μὲν νοητῶν κριτήριον ἔλεξεν εἶναι τὸν ἐπιστημονικὸν | ||
| ὥσπερ οἱ χειμαζόμενοι σκοπουμένη πόρρωθεν , τὰ θεῖα λέγω καὶ νοητά , καὶ συγγενέσθαι τούτοις ἀμέσως καὶ κατὰ νοῦν ἐνεργῆσαι |
| εἶδος τὸ ἄυλον πρότερόν ἐστι τοῦ συνθέτου , τοῦ δὲ ἐνύλου εἴδους πρό - τερα ὑπάρχουσι τὰ μέρη αὐτοῦ , | ||
| ἄυλον εἶδος τοῦ κύκλου πρότερον ὑπάρχει τοῦ ἁπλῶς κύκλου καὶ ἐνύλου , ἐπειδὴ παραλαμβάνεται εἰς τὸν ὁρισμὸν αὐτοῦ , καὶ |
| τῆς ἀσωμάτου καὶ νοητῆς οὐσίας ἤγαγεν εἰς ἔννοιαν ἡμᾶς τριχῆ διαστατοῦ σώματος τοῦ φύσει πρῶτον αἰσθητοῦ . ὁ δὲ μὴ | ||
| τῆς μαθηματικῆς οὐσίας γνῶσις . διόπερ οὔτε ἰδέαν τοῦ πάντῃ διαστατοῦ οὔτε ἀριθμὸν αὐτοκίνητον οὔτε ἁρμονίαν ἐν λόγοις ὑφεστῶσαν οὔτε |
| ἀπὸ ὡροσκόπου , καὶ τὰ ἶσα ἀπὸ Κρόνου . † ἀρχέτυπος ὁ κλῆρος οὗτος γίνεται ἐπὶ τῶν ἡμέρας γενομένων ἀπὸ | ||
| εἶναι κόσμον , αὐτὸς ἂν εἴη [ τὸ παράδειγμα , ἀρχέτυπος ἰδέα τῶν ἰδεῶν ] ὁ θεοῦ λόγος . Φησὶ |
| καλὸν ὁ νόμος ἐνὸν ἐπαινεῖ . τί γὰρ δὴ δικαίῳ χωριζόμενον ἡδονῆς ἀγαθὸν ἂν γίγνοιτο ; φέρε , κλέος τε | ||
| τὸν δ ' αἰθέρα εἰς τοὺς βλαστοὺς ὡς ἑκάτερον ἑκατέρου χωριζόμενον , ἀλλ ' ἐκ μιᾶς ὕλης καὶ ὑφ ' |
| τελματοῦνται διὰ τὴν ἐκ τῶν ἡλίων ἀναθυμίασιν : βορβορώδους οὖν ἀναφερομένης τοσαύτης ἰκμάδος , νοσώδης ὁ ἀὴρ ἕλκεται καὶ λοιμικῶν | ||
| μὲν γὰρ ἀνατέλλειν τῆς αʹ καὶ κʹ μοίρας τῶν Χηλῶν ἀναφερομένης , τὸ δὲ λοιπὸν τῷ Σκορπίῳ μέσῳ μάλιστα συναναφέρεται |
| μὲν ταυτότητος διὰ τὸ μονάδι ὁμογενὲς εἶναι , ἄρτιον δὲ ἑτερότητος διὰ τὸ δυάδι . καὶ ἔτι ἐκδηλότερον , τετράγωνον | ||
| τοῖς συνοικοῦσιν ἐν τοῖς ἐνύλως τὸ εἶναι ἔχουσιν ἐπικρατούσης τῆς ἑτερότητος . οὐ γὰρ ἑαυτοῦ δεῖ μόνου φροντίζειν ὡς ἔχῃ |
| οὕτως ἄρα καὶ τὸ γνωστικὸν ἐκεῖ κατὰ τὸ ἡνωμένον τῆς ἑνιαίας καὶ οὐσιώδους γνώ - σεως προϋπάρχον ἀμφοῖν . Ὡς | ||
| Καὶ γὰρ διττῆς οὔσης τῆς ζωῆς , οὐσιώδους τε καὶ ἑνιαίας , εἴη ἂν καὶ ἡ πρὸ ἀμφοῖν ἁπλῶς οὖσα |
| μὲν καὶ χροιὰ καὶ φῶς μετὰ τὰ σωματικὰ μεγέθη τριχῆ διαστάντα ὤφθη κατὰ τὴν πεντάδα , ψύχωσις δὲ καὶ ἕξις | ||
| καὶ συνεχίζηται , τόπου δέ , ἵνα τὰ εἰς ὄγκον διαστάντα τῶν σωμάτων μέρη καὶ πεσόντα ἐκ τῆς ἑαυτῶν ἀμερείας |
| μονομερὴς καὶ ποικίλη καὶ δυσκατάληπτος , ἡ δ ' ἐξίχνευσις πολυμερὴς καὶ ποικίλη : ἐὰν μὲν οὖν τὸ διάστημα ἀκριβῶς | ||
| ἐγκάρδιον . ὥστε ἐπεὶ καὶ ὁ κόσμος ὑπὸ φύσεως διοικεῖται πολυμερὴς καθεστώς , εἴη ἄν τι ἐν αὐτῷ τὸ κυριεῦον |
| καὶ θαυμάζειν ἄξιον Ἐρασιστράτου , πῶς μὲν ἡ ξανθὴ χολὴ διακρίνεται τοῦ αἵματος , ἐπὶ πλεῖστον διαλεχθέντος , ὅπως δὲ | ||
| Τοῦδε τοῦ χρόνου παρελθόντος ἰσχυρότερά ἐστι τὰ ἔμβρυα , καὶ διακρίνεται καθ ' ἕκαστα τῶν μελέων τὸ σῶμα : καὶ |
| οὐχ ὑφέξοντας . ὥσθ ' ὑπερβάντες τῷ λογισμῷ πᾶσαν τὴν ὁρατὴν οὐσίαν ἐπὶ τὴν τοῦ ἀειδοῦς καὶ ἀοράτου καὶ μόνῃ | ||
| τὴν λαμπρὰν ἡμέραν καὶ θαυμαστήν . ἄλλως . ἤτοι τὴν ὁρατὴν αἴγλην , τὸ φῶς : ἢ τὴν αἰτίαν τοῦ |
| οὐκ ἐνεργεῖ , οὐκ ἄρα οὐδὲ τῆς δόξης ἢ τῆς νοήσεώς εἰσι τὰ ἐνύπνια . Ἔτι παρὰ τὸ ἐνύπνιον πολλάκις | ||
| οὐδέποτε συντελέσει . οὐδέποτε οὖν ἔσται νενοηκώς : καίτοι πάσης νοήσεώς ἐστι πέρατα , καὶ τῆς πρακτικῆς καὶ τῆς θεωρητικῆς |
| οὐδαμῶς ἀγαθόν : ἀναυξῆ γὰρ ὑπὸ τῆς παρὰ καιρὸν σκληρότητος ἀποτελεῖται τὰ σώματα . καὶ οἴνου δὲ τὸν οὕτως πεφυκότα | ||
| τοίνυν ἡ τῆς σφαίρας στροφὴ περὶ τοὺς τοῦ ἰσημερινοῦ πόλους ἀποτελεῖται , φανερόν , ὅτι ἐν τῷ αὐτῷ χρόνῳ τό |
| ᾗ οὖν ζωῇ καὶ πῶς διακρίνεται ὡς ἐν διακεκριμένῳ τὸ διακρινόμενον εἶναι δυνατὸν ἀφομοιοῦται πρὸς τὴν ζωὴν καὶ οἷον εἰς | ||
| ἐκ τῆς θαλάττης τοῦ ὑγροῦ τὸ γλυκὺ διὰ τὴν λεπτομέρειαν διακρινόμενον νέφη τε συνιστάνειν ὁμιχλούμενον καὶ καταστάζειν ὄμβρους ὑπὸ πιλήσεως |
| ψυχικῆς καὶ κατὰ τόπον ὁρμητικῆς , ὀρεκτικῆς καὶ φανταστικῆς καὶ διανοητικῆς , τοῦ δὲ μεγέθους ἡμῶν ἕτερον μέσον , οἷον | ||
| δὲ βλαστικήν , καὶ ταύτην ἥρμοσεν ἁρμονίᾳ ὑποδοχὴν οὖσαν τῆς διανοητικῆς ζωῆς , τὸ δ ' ἐν τῇ νηδύι ἀριθμοῖς |
| αἰγανέα κυρίως ἡ κώπη , ἡ λαβὴ , ἤτοι ἡ κράτησις τοῦ κοντοῦ , ἡ οὖσα ἀπ ' αἰγὸς κεράτου | ||
| ἐν μήτρᾳ , παρ ' ὅσον οὐκ ἐν ὁποιῳδήποτε μέρει κράτησις ἐπίμονος τοῦ σπέρματος ἡ σύλληψίς ἐστιν , ἀλλ ' |
| θεωρῶμεν : ἢ κατὰ διαίρεσιν , ὅταν τὸ ἓν καὶ ἀμέριστον μαθηματικὸν εἶδος μεριζόμενον περὶ τὰ καθ ' ἕκαστον καὶ | ||
| ἕνωσις . καὶ διὰ ταῦτα αὐτός τε πρὸς τὴν καθαρῶς ἀμέριστον γνῶσιν τοῦ ἐνεργείᾳ τελεοῦντος δεῖται νοῦ , καὶ τὰ |
| : ἀρχαὶ δὲ τῶν μὲν συμπάντων ἕτεραι , τῆς δὲ κοσμοποιίας τὸ ὕδωρ : πρὸς δὲ τοῖς τέτταρσι στοιχείοις πέμπτη | ||
| , οἱ δὲ περὶ Ἵππασον ἀκουσματικοὶ ἀριθμὸν εἶπον παράδειγμα πρῶτον κοσμοποιίας καὶ πάλιν κριτικὸν κοσμουργοῦ θεοῦ ὄργανον . . . |
| ἐν ψυχῇ ὄντα συνέχεται ὑπ ' αὐτῆς μᾶλλον ἢ τὰ αἰσθητά . Ἄνεισι μὲν ἐπὶ τὸ ἐξ ἀρχῆς , ἐν | ||
| αἰσθητὰ ἐφ ' ἑκατέρων ; τὰ μέν κτλ . τὰ αἰσθητά . τὰ δέ κτλ . τὰ ἐν τῇ διανοίᾳ |
| ὡς ἀπαντᾷ ὁ σύνδεσμος , ἐν ᾧ ἡ τελευταία περισπωμένη καταλαμβάνεται . ὁμοίως ὡς τὸ ἐπίρρημα τῇ ὑστέρᾳ ὀξεῖαν ἀναδέχεται | ||
| πήγανον . Ἐκλέγεσθαι χρὴ ἀπὸ τῶν ἀλεκτρυόνων τοὺς πολεμικωτάτους : καταλαμβάνεται δὲ τοῦτο ἐξ αὐτῆς τῆς χρείας καὶ πείρας , |
| βεβαιοτάτην ἀνάληψιν καὶ τὸ ἐν ἁπάσαις ἀρεταῖς ἀκλινές τε καὶ πάγιον . τοῦτ ' ἐστὶ τὸ λεγόμενον : „ τετάρτῃ | ||
| ἀναψηφίσασθαι , ἀναθέσθαι . Μόνιμον , βέβαιον , ἐχυρόν , πάγιον , ἀσφαλές , ἀμετάβλητον , ἀμετάγνωστον , ἄλυτον , |
| τὰς αἰσθήσεις ὡς ἐπίπαν διηκριβωμένας ἔχουσι καὶ πᾶν ἁπαξαπλῶς φυσικὸν ἐνέργημα . τοῖς δὲ θερμολούταις πλαδαρά τε ἔχειν συμβέβηκε καὶ | ||
| γεγενημένον , ἢ τὸν πολὺν κάματον παρέχοντα . πόνος τὸ ἐνέργημα . πολύαινε Ἀρίσταρχος πολλοῦ ἐπαίνου ἄξιε . οἱ δὲ |
| καὶ προέτρεπε τὸ δαιμόνιον ; Ἵνα μὴ ὡς ἄλογον καὶ ἑτεροκίνητον ᾖ ὁ Σωκράτης , μηδὲν ἀφ ' ἑαυτοῦ ποιῶν | ||
| , ἐκεῖνον δὲ τὸν ἐν γράμμασι νόθον καὶ ἄψυχον καὶ ἑτεροκίνητον . σοθʹ Τὸν τοῦ εἰδότος λόγον λέγεις Οὐ μόνον |
| ” : ἐάν τε γὰρ τὸν νοῦν ὡς πατέρα τοῦ συγκρίματος ἐάν τε τὴν αἴσθησιν ὡς μητέρα διὰ τιμῆς ἔχωμεν | ||
| δημιουργὸς ὅτι λαλεῖ : πεποίηκε γὰρ αὐτὸν ὥσπερ ὄργανον τοῦ συγκρίματος ἡμῶν παντὸς ἔναρθρον ἠχήν . οὗτος ὁ λόγος ἐμοί |
| πλευρὰς οὔτε ἐλλειπούσας κατὰ τὴν ἔκτασιν οὔτε περιττευούσας τὸ χωρίον ὑφίστησιν . ἰστέον δέ , ὅτι , ὅτε μὲν τρίγωνα | ||
| Ἢ δῆλον ὅτι νοῦς ὢν ὄντως νοεῖ τὰ ὄντα καὶ ὑφίστησιν . Ἔστιν ἄρα τὰ ὄντα . Ἢ γὰρ ἑτέρωθι |
| ἐκ τἀγαθοῦ τοῖς πᾶσιν ἐφήκουσαν ἕνωσιν καὶ διὰ τὴν τῆς ταυτότητος ἐν τοῖς ἀύλοις εἴδεσιν ἐπικράτειαν . ἀλλ ' οὗτος | ||
| τῷ ἀνθρώπῳ τὸ μουσικόν . καὶ τὰ τοιαῦτα φύσει τῆς ταυτότητος μετέχουσιν , ἤγουν τῷ εἶναι : τὸ δὲ μουσικὸν |
| αὔταρκες : ἀλλ ' ὑπάρχει αὐτῷ δι ' ἁπλότητα καὶ ἑνότητα τῆς ὑποστάσεως : οὐ γάρ ἐστι τἀγαθὸν καὶ ἄλλο | ||
| , κατὰ δὲ τὴν συνοῦσαν αὐτῇ ἀπὸ τοῦ ἑνὸς ῥηθέντος ἑνότητα τὸ ἕν . Δύο δ ' οὖν ὄντα συμπέφυκε |
| αὐτῆς τῆς ζωτικῆς , ἐν ἥπατι ἑλκτικὴ , καθεκτικὴ , ἀλλοιωτικὴ καὶ ἀποκριτική . καὶ ὅτι ἐν ταύταις αἱ μὲν | ||
| ἡ μὲν ἑλκτικὴ , ἡ δὲ καθεκτικὴ , ἡ δὲ ἀλλοιωτικὴ , ἡ δὲ ἀποκριτική . ἡ τῶν ἐνεργειῶν ὑποδιαίρεσις |
| . εἰ δὲ ἄδηλον , ἐπεὶ τὰ ἄδηλα διὰ τὴν ἀνεπίκριτον περὶ αὐτῶν διαφωνίαν ἀκατάληπτά ἐστιν , ὡς πολλάκις ὑπεμνήσαμεν | ||
| ὑπάρχειν , οὔτε τὸ νοητὸν διὰ τὴν ἀδηλότητα καὶ τὴν ἀνεπίκριτον μέχρι τοῦ νῦν περὶ αὐτοῦ διαφωνίαν , τῶν μὲν |
| ἐκ ποιοῦ πυρώδους , ἐκ ποιοῦ ἀερώδους , ἐκ ποιοῦ πνευματικοῦ : ἐκ τετάρτου τινὸς ἀκατονομάστου , ὃ ἦν αὐτῷ | ||
| ἐκ ποιοῦ πυρώδους , ἐκ ποιοῦ ἀερώδους , ἐκ ποιοῦ πνευματικοῦ , ἐκ τετάρ - του τινὸς ἀκατονομάστου : τοῦτο |
| πενταγώνοις οἱ τρίγωνοι προστιθοῖντο τῇ αὐτῇ τάξει , τοὺς εὐτάκτους γεννήσουσιν ἑξαγώνους καὶ πάλιν ἐκείνοις οἱ αὐτοὶ προσπλεκόμενοι τοὺς ἐν | ||
| , δεικνύτωσαν , πῶς ἀλλήλας καταλήψονται ἢ πῶς συμπλακήσονται καὶ γεννήσουσιν ἕτερον . ὅτι μὲν οὖν ἀναιρεῖ κίνησιν μᾶλλον τὸ |
| οἷόν τέ ἐστιν ἀποφαίνεσθαι . εἰ δὲ ἐπικριτήν , πόθεν ἐπικριθήσεται πυνθανόμεθα . οἷον τὸ αἰσθητόν πότερον ὑπὸ αἰσθητοῦ ἢ | ||
| εἴσονται τὸ ἐμὸν ἀψευδές , ἐπεὶ μαθόντες οὐκ ἔγνωσαν . ἐπικριθήσεται δὲ τοῦτο τῇ τοῦ βίου τελευτῇ : εἰ μὲν |
| ὡρίσθη κατὰ τὴν ὑπόστασιν : συνῆπτε δὲ αὐτὸν καὶ ἡ ζωτική , ἀλλὰ κατὰ τὴν δευτέραν διάκρισιν , καθ ' | ||
| ἡ τῶν ῥάβδων φύσις καὶ ὅλως οἷον ἀρχή τις αὕτη ζωτική . διὸ καὶ ἐξαιρουμένου καὶ πονήσαντος θνήσκει : ἐπεὶ |
| λόγους τοῦ σώφρονος , τοὺς δὲ περὶ τοῦ θείου καὶ ἀναγωγοῦ οὐδέπω . Διὸ αὐτὸς μὲν ὡς ἄνθρωπος ἀποπαύεται , | ||
| βούλεται διαλαβεῖν καὶ περὶ τοῦ ἀμείνονος καὶ ἐγκρατοῦς ἔρωτος καὶ ἀναγωγοῦ ἵππου , ὅτι ἕλκεται μὲν ἅτε δὴ σώματι προσομιλοῦσα |
| ιʹ τῷ προκειμένῳ ἀριθμῷ . ἐὰν κατὰ τὰ μέσα ἡσδηποτοῦν ἑξάδος ὡς ἐπὶ τῆς δευτέρας δεδήλωται ἀπαρτηθῇ ὁ τριακοστὸς ἀριθμός | ||
| Διὸς ἀνατέλλοντος ἐν ταῖς μοίραις πλησίον : ἀπὸ δ ' ἑξάδος εἰκοστῆς καὶ μέχρι τριαντάδος ὁ Κρόνος ἐπαρέλαβεν , εἰ |
| συνακτικὸς ἡ ἀπόδειξις . ἀποδείξεως δὲ μὴ ὑπαρχούσης ἀναιρεῖται ἡ δογματικὴ φιλοσοφία . Ἐνέσται δὲ ἀπὸ τούτων καὶ ἐπὶ τὰ | ||
| , οὐδὲ αὐτὸ τὸ οὐδὲν ὁρίζω : οὐ γάρ ἐστι δογματικὴ ὑπόληψις , τουτέστιν ἀδήλῳ συγκατάθεσις , ἀλλὰ φωνὴ πάθους |
| κόσμον εἶναί φασι , κατὰ δὲ τὴν διακόσμησιν γενητὸν καὶ μεταβλητὸν κατὰ περιόδους ἀπείρους γεγονυίας τε καὶ ἐσομένας . καὶ | ||
| ἀεὶ γὰρ γίνεσθαι αὐτὸν λέγει , ἀλλὰ γενητὸν καλεῖ τὸ μεταβλητὸν καὶ τρεπτὸν ὡς εἰρήκαμεν : ὅθεν καὶ ὄν οὐδέποτέ |
| , σώματι δὲ τῷ ξύλῳ , ἀσωμάτου δὲ τοῦ καίεσθαι κατηγορήματος . οἱ δὲ ἀσώματον ὑποθέμενοι τὸν κόσμον , οἷον | ||
| καὶ ἀγαθός , καὶ σκυτεὺς ἀγαθός . ἔπειτα οὐ πᾶν κατηγορήματος σύνθημα κατά τινος ἀληθῶς λεγόμενον ὡς ὁρισμὸς κατ ' |
| , καὶ διὰ τούτου συνάγωμεν τὸ μὴ εἶναι πρόνοιαν : νοούμενα δὲ φαινομένοις , ὡς ὁ Ἀναξαγόρας τῷ κατασκευάζοντι λευκὴν | ||
| πρῶτος νοῦς πρὸς τὴν ἐν τῇ ψυχῇ νόησιν καὶ τὰ νοούμενα : οὐ γὰρ ὢν ὅπερ ἐστὶν ἡ νόησις , |
| ἑτέρου καὶ τῶν ἐναντίων : καὶ ταῦτα γὰρ πάντα μετέχουσιν ἑνώσεως καὶ ὑπάρξεως . ὥστε διελόμενον ποσαχῶς λέγεται ἕκαστον , | ||
| φορᾷ : καὶ ἄρκτος ἑπτὰ ἄστροις συμπληροῦται , κοινωνίας καὶ ἑνώσεως ἀνθρώπων , οὐκ ἐπιμιξίας αὐτὸ μόνον , οὖσα αἰτία |
| ὄν . Νεῖται δὲ καὶ τὴν οὐσιώδη ἐπάνοδον καὶ τὴν ζωτικήν , ἀλλ ' ἐν τρίτῃ τάξει καὶ οἷον πόρρωθεν | ||
| δὲ ὁράσεως : ἀδύνατον γὰρ ὁμολογουμένως ἐν γραφῇ κίνησιν εἶναι ζωτικήν : ἀλλὰ . . . τῶν γλυπτῶν εἰκόνων κατάλληλοι |
| , ἐπεὶ τῶν τινῶν τὰ μέν ἐστι σώματα τὰ δὲ ἀσώματα , δεήσει τὰ διδασκόμενα τινὰ ὄντα ἤτοι σώματα εἶναι | ||
| φησιν ὁ ἡμέτερος φιλόσοφος Ἀμμώνιος . τὰ γὰρ εἴδη ὡς ἀσώματα οὐκ ἔχουσιν ἐν ἑαυτοῖς συμβεβηκότα : ὁ γὰρ λόγος |
| οὕτως ἦν ἄρα ἀειδές , ὥστε καὶ ἡ εἰκὼν οὐχ ὁρατή , τυπωθεῖσα μέντοι κατὰ τὸ παράδειγμα οὐκέτι θνητὰς ἀλλ | ||
| ἐστιν αὐτῆς ὅδε ὁ κόσμος καὶ πᾶσα ἡ τῶν ὄντων ὁρατή τε καὶ ἀόρατος οὐσία . τί οὖν θαυμαστόν , |
| μὴ οὔσης οὐδέν ἐστι τῶν ἐφεξῆς , οὐδὲ σημείου τῶν διαστατῶν : σώματος δὲ μὴ ὄντος οὐ κωλύεται εἶναι τὰ | ||
| ὅσῳ γὰρ μᾶλλον ἀσώματός ἐστι καὶ χωριστὴ τῶν συνθέτων καὶ διαστατῶν ὄγκων , τοσούτῳ μᾶλλον ἁπλούστερον καὶ καθ ' ἑαυτὸ |
| ἐν τῷ θεάτρῳ : καὶ γὰρ ἡ φωνὴ ἐνέργειά ἐστιν ἀμέριστος πανταχοῦ ὅλη ἡ αὐτὴ χωριστῶς αὐτῷ παροῦσα , ἅτε | ||
| πρὸς τὰς ἄλλας ἀμέριστον ἕνωσιν . καὶ γὰρ αὕτη ἡ ἀμέριστος ἕνωσις τοῖς χωρὶς τῶν σωμάτων προσήκει εἴδεσιν . εἰ |
| καὶ τὸ φυσιολογικὸν λέγεται θεωρητικὸν καὶ τὸ μαθηματικὸν καὶ τὸ θεολογικόν . ταῦτα μὲν περὶ τῆς διαιρέσεως τοῦ θεωρητικοῦ . | ||
| τοίνυν τοῦτο εἰς τρία , εἰς φυσικόν , μαθηματικόν , θεολογικόν . καὶ εἰκότως : ὁ γὰρ φιλόσοφος πάντα τὰ |
| καὶ μεριστῆς οὐσίας : ἀμέριστον μὲν γὰρ εἶναι τὸ ἓν μεριστὸν δὲ τὸ πλῆθος ἐκ δὲ τούτων γίγνεσθαι τὸν ἀριθμὸν | ||
| λέγεται τῶν ποσῶν οὐ τὸ τυχόν , ἀλλὰ δεῖ αὐτὸ μεριστὸν εἶναι . ἄνευ γὰρ τοῦ ποσοῦ οὐ θεωρεῖται τὸ |
| δὲ τὴν κεφαλήν φησιν ὡς καὶ Ἐμπεδοκλῆς ἐν τῷ περὶ Νείκους ὡς πολλῶν μὲν κόρσαι ἀναύχενες ἐβλάστησαν * . . | ||
| , Ἐ . τὸν κόσμον φθείρεσθαι κατὰ τὴν ἀντεπικράτειαν τοῦ Νείκους καὶ τῆς Φιλίας . . , οἱ δὲ ἐναλλὰξ |
| τὰ ὀστᾶ . τὸν μὲν οὖν ἐγκέφαλον ἢ τὸν μυελὸν παρέγχυμα τροφῆς τολμᾷ λέγειν , ὡς τὴν πιμελὴν , καὶ | ||
| τάσει ποιοῦσιν αὐτὸ στίλβον δίκην ἀκόνης . Ἀλλὰ καὶ τὸ παρέγχυμα ἔχει διαφοράς : τὸ γὰρ νεφέλιον ἐν - δείκνυται |
| : τουτὶ μὲν γὰρ ἀξίωμά ἐστι , τὸ δὲ ἀξίωμα λεκτόν , τὸ δὲ λεκτὸν ἀσώματον . ἀνάπαλιν δὲ ἡ | ||
| τετάρτῃ , ὥστε ἄναρχον αὐτοῖς εἶναι τὴν ἀπόδειξιν τοῦ εἶναι λεκτόν . Καὶ ἄλλα δὲ πλείω ἔστιν εἰς τὸν τόπον |
| ἐν τῇ θεωρίᾳ ἤπερ ἐν τῇ πράξει . διό φησι θεωρητικῆς μὲν γὰρ τέλος ἀλήθεια καὶ γνῶσις , πρακτικῆς δὲ | ||
| γὰρ σοφώτατός ἐστι καὶ θεωρῆσαι τὰ ὄντα δυνατός , τῆς θεωρητικῆς αὐτὸν καὶ θεολογικῆς σοφίας δεῖ ἀντιποιεῖσθαι : καὶ εἴπερ |
| ὕστερον δὲ γλαφυρώτατα δείξει ὅτι καὶ ἡ ἰσότης προτέρα τῆς ἀνισότητος . δείκνυσιν οὖν ὅτι τὸ πολλαπλάσιον πρῶτόν ἐστι τῶν | ||
| πόλοι ἐπὶ τοῦ ὁρίζοντος πίπτουσιν , ἀναιρουμένου τοῦ αἰτίου τῆς ἀνισότητος τῶν ἡμερῶν , τοῦτο δὲ ἦν τὸ ἔγκλιμα , |
| Οἱ Στωικοὶ σῶμα τὴν ὕλην ἀποφαίνονται . Ἰδέα ἐστὶν οὐσία ἀσώματος , αἰτία τῶν οἵα ἐστὶν αὐτή , καὶ παράδειγμα | ||
| ἀποστῆναι διαλυθῇ εἰς τὴν ἑαυτῆς ἀταξίαν : ὅτε γὰρ ἦν ἀσώματος ἡ ὕλη , ὦ τέκνον , ἄτακτος ἦν : |
| ἀλγοῦν ἐπανάγουσιν ἐὰν μὴ συμπληρωθῶσιν οὐκ εἰσὶν ἀναγκαῖαι ἀλλ ' εὐδιάχυτον τὴν ὄρεξιν ἔχουσιν , ὅταν δυσπόριστοι ἢ βλάβης ἀπεργαστικαὶ | ||
| σκληρότητα πλέω καὶ πῆξιν : τὸ δὲ ἄγαν σκληρὸν οὐκ εὐδιάχυτον . Ὃ καὶ ἐπὶ τῆς ἅλω φασί τινες ἂν |
| Ἡρακλείτῳ , τρεπτὴν καὶ ἀλλοιωτὴν καὶ μεταβλη - τὴν καὶ ῥευστὴν ὅλην δι ' ὅλης τὴν ὕλην ἀπεφήναντο . Οἱ | ||
| . “ καὶ τὸ κατειβόμενον Στυγὸς ὕδωρ ” . τὴν ῥευστὴν γένεσιν διὰ τούτων ᾐνίττοντο . εἰ μὲν οὖν οἱ |
| μεταβληθέντας εἰς πῦον ἐκρήσσειν , οἶδε καὶ διὰ λεπτῶν καὶ ἀοράτων πόρων τὸ ἐγκείμενον ὑγρὸν ἀοράτως ἕλκειν , ὥστε τὰς | ||
| ἐστιν ὡς ἔοικέ που θεός , σῴζει τε πολλὰ τῶν ἀοράτων πραγμάτων . σπονδή : δίδου σὺ σπλάγχν ' ἀκολουθῶν |
| οὐσίας θετέον τὴν ἐπιστήμην ταύτην , ἆρά γε νοητῆς ἢ αἰσθητῆς ; πάλιν δὲ τὸ λέγειν μίαν ἐπιστήμην εἶναι πασῶν | ||
| ἐφαρμογὴ καὶ ἡ ἀπὸ ταύτης ἰσότης δεικνυμένη παντάπασιν ἔχεται τῆς αἰσθητῆς καὶ ἐναργοῦς ὑπολήψεως . ἀλλ ' ὅμως καὶ τοιαύτης |
| τὸ κύριον περιληπτικὸν καὶ ποιοῦν ἕν . Οὐ περιλήψεται δὲ ζωτικῶς , εἰ μένοι , οὐδὲ σώσει τὰ ἔνδον σῶμα | ||
| ζωῆς αὐτῆς οὐσίαν : παρεισέρπει γὰρ τῷ πνεύματι καὶ κινεῖ ζωτικῶς . Ψυχὴ τοίνυν οὐσία ἐστὶν ἀσώματος , καὶ ἐν |
| τὸν διάλ - ληλον τρόπον ἐκπίπτομεν . μένοντος οὖν οὕτως ἀκαταλήπτου τοῦ λόγου , εἴπερ ἀσώματός ἐστιν , οὐκ ἂν | ||
| δυνάμεθα : τὸ γὰρ πάσχον πάντως ὑπὸ αἰτίου πάσχει . ἀκαταλήπτου δὲ ὄντος καὶ τοῦ αἰτίου καὶ τοῦ πάσχοντος , |
| ' ἑαυτοῦ μένον , διότι μὴ ἦν πρῶτον τὸ ἕκαστον αὐτοκίνητον . Καὶ ἄλλως ἡ διάκρισις πρὸ τῆς αὐτοκινήτου ὑπάρξει | ||
| εἶναι : τὸ γὰρ ἀκίνητον τοσαῦτά ἐστιν ἀκινήτως ὅσα τὸ αὐτοκίνητον αὐτοκινήτως : οὐδὲν γὰρ αὐτοκίνητον δύναται πρῶτον εἶναι διὰ |
| τοῦ ποσοῦ , δύο μὲν τοῦ διωρισμένου καὶ πέντε τοῦ συνεχοῦς , ὅτι τὰ δύο τοῦ διωρισμένου καὶ τὰ πέντε | ||
| ποίας διαφορὰς κρίνεται . ἀρξώμεθα δὲ ἐντεῦθεν . Ἡ τοῦ συνεχοῦς καὶ ἡ τοῦ διῃρημένου φύσις πᾶσα τοῖς οὖσιν , |
| ἀνάστασις γίνεται κατὰ πρῶτον λόγον , ἀλλὰ διὰ τὴν τοῦ δημιουργήσαντος γνώμην καὶ τὴν τῶν δημιουργηθέντων φύσιν . Ἀρκούσης δὲ | ||
| γνώσεως ζώπυρον , ὃ ἐκ τῆς οἰκείας φύσεως καὶ τοῦ δημιουργήσαντος ὑπάρχον αὐτῇ συγκέχυται τοῖς ἐκ τῆς γενέσεως πάθεσι , |
| μέτρον , κάλλος δὲ σωφροσύνῃ , ὡς ἐν αὐτῇ τῶν ὀργανικῶν μορίων ἐχόντων τὸ πρὸς ἄλληλα σύμμετρον καὶ τὴν εὔχροιαν | ||
| αἱ ἄρισται κατασκευαὶ τῶν σωμάτων συνεστήκασιν ἐκ συμμέτρων μὲν τῶν ὀργανικῶν , ἐξ εὐκρασίας δὲ τῶν ὁμοιομερῶν . ρλδʹ . |
| καὶ ἡ οὐσία . ἀλλ ' εἰ τῆς τοῦ φωτὸς ἀφθαρσίας οὐ συναπολαύει ἡ δύναμις ἡ αἰσθητική , οὐδὲ τῆς | ||
| ' ἑαυτὸν ὑποστρέψαι πάλιν . ἴσως δὲ καὶ τὸ περὶ ἀφθαρσίας ψυχῆς ὑπαινίττεται δόγμα διὰ τούτου : ἀπολιποῦσα μὲν γὰρ |
| ἁμαρτάνειν , ἄγνωμον καὶ τυραννικόν . Τέσσαρας μάλιστα τροπὰς τοῦ ἡγεμονικοῦ παραφυλακτέον διηνεκῶς καὶ ἐπειδὰν φωράσῃς ἀπαλειπτέον , ἐπιλέγοντα ἐφ | ||
| . ἀλλ ' ἡ μὲν ἀπόδειξις οὐκ ἂν εἴη τοῦ ἡγεμονικοῦ τυπωτική : ἀσώματος γάρ ἐστι , τὸ δὲ ἀσώματον |
| ἂν εἴη πλὴν ψυχῆς θεοφιλοῦς εὐσέβεια ; ἧς τὸ εὐχάριστον ἀθανατίζεται καὶ ἀνάγραπτον στηλιτεύεται παρὰ θεῷ συνδιαιωνίζον ἡλίῳ καὶ σελήνῃ | ||
| ὀλιγοχρόνιός ἐστι καὶ ἐφήμερος : ἡ δὲ τοῦ σπουδαίου ‖ ἀθανατίζεται ‖ . ‖ [ Καὶ ] τὸ μὲν σπουδαῖον |
| πάντα ἓν καὶ τοῦτο ὑπάρχειν θεὸν πεπερασμένον , λογικόν , ἀμετάβλητον . . [ . . . ] ἐν πολλοῖς | ||
| τισίν : καὶ χρὴ φυλάττειν αὐτὸν ἐπικείμενον , ὅταν ἐθέλῃς ἀμετάβλητον ἐπὶ πλεῖστον διαμεῖναι τὸ φυλαττόμενον . ὁ δὲ τῶν |
| ἐκτὸς ὑποκειμένων , οἱ δὲ Κυρηναϊκοὶ ἀποφαίνονται φύσιν αὐτὰ ἔχειν ἀκατάληπτον . Καὶ ὁ Πρωταγόρας δὲ βούλεται πάντων χρημάτων εἶναι | ||
| τύπον λαμβάνοντα τὴν ἐπίκρισιν : ἐξ ἑαυτοῦ μὲν γὰρ ἕκαστον ἀκατάληπτον , ἐκ δὲ τῆς πρὸς ἕτερον συγκρίσεως γνωρίζεσθαι δοκεῖ |
| τέτταρα , πῦρ , ὕδωρ , γῆν , ἀέρα : Φιλίαν θ ' ᾗ συγκρίνεται καὶ Νεῖκος ᾧ διακρίνεται . | ||
| πρὸς ἃ ψελλίζεται λέγων Ἐ . , εὑρήσει τὴν μὲν Φιλίαν αἰτίαν οὖσαν τῶν ἀγαθῶν , τὸ δὲ Νεῖκος τῶν |