| : παλιν δ ' αὐ ὡσπερ τας δαμαλεις και τους μοσχους ἐμπιμπρασθαι καυλια φαγοντας ἐκ παντος συμβαινει , οὑτω δη | ||
| σιγηι καθημεθ ' : ὁ δε χερι σπασας ξιφος , μοσχους ὀρουσας ἐς μεσας λεων ὁπως , παιει σιδηρωι λαγονας |
| τηρει . Εἰ οὐν τελειοτερον ἡ ἐνεργεια της οὐσιας , τελειοτατον δε το πρωτον , πρωτη ἀν ἐνεργεια εἰη . | ||
| δε τουτων ἐμμελη συνθεσιν τε και κρασιν το πρεσβυτατον και τελειοτατον ἐργον ἁγιον ὡς ἀληθως εἰναι συμβεβηκε , τον κοσμον |
| ὑποκειται τῃ ΔΖ : και αἱ ΔΕ , ΕΖ ἀρα ἐλαττους ἐσονται της ΔΖ , αἱ δυο της μιας : | ||
| ἐκειθι , εὑρεθειεν δ ' ἀν και μειζους ἐτι και ἐλαττους : το παχος δε αὐτων δεκαετης παις γεγονως μολις |
| το αὐτο ἀδυνατον και κινειν και κινεισθαι οὐτε ἐπι του συνεχους ποσου οὐτε ἐπι του διωρισμενου . ἀκολουθει δε τουτοις | ||
| παθημασιν . ὁτι γαρ δι ' ὁμοιοτητος οἱ φθογγοι και συνεχους μελῳδιας πλαττουσι τε οὐκ ὀν ἠθος ἐν τε παισι |
| δε των σφοδροτερων παροξυνομενος . δυνατον μην ἐτι τους ἀρχομενους καρκινους κωλυειν αὐξεσθαι καθαιροντα τον μελαγχολικον χυμον πριν ἐν τῳ | ||
| μη δυναμενοι δε οὑτοι ἰχθυας προςενεγκασθαι , μονους τους ποταμιους καρκινους ἑφθους ἐσθιουσι , και πινοντες οἰνον μεμιγμενον ἐπ ' |
| μεν σοφιαν περι το εἰδικον , ἀλλας δε περι το ποιητικον και το τελικον . και ταυτα μεν ὁ Ἀριστοτελης | ||
| δε ὁτι και ἐν ταις ἀρχαις ταις πρωτισταις ἐστι και ποιητικον αἰτιον , ἐστι δε και τελικον . ὁτι μεν |
| Ψιμμυθιον , ἁλας , ἐλαιον , νιτρον , ἑκαστον ἰδιᾳ λειοτατον προποιησας , ἑψε ἁμα ἑως ἐμπλαστρωδες γενηται , προπολιν | ||
| και ἐχε ἐν πυξιδι , και διδου ἐν ἀνεσει # λειοτατον πληρες , μετα γλυκεως κρητικου . Ἐπικαλειται δε το |
| Εὐρωπην , ἐν Χερρονησῳ , ὁπως εὐ εἰδειησαν ὁτι τους στρατευομενους δει εὐκρινειν . ἠν δε τα ἀθλα τα μεν | ||
| Ἀθηναιους τοὐλαχιστον , ὡσπερ τους πεζους , τον αὐτον τροπον στρατευομενους : και ἱππαγωγους τουτοις . εἰεν : τι προς |
| δε ὡστε δια της ἀποδειξεως συμπεραινεσθαι , ἀλλ ' ὡς λαμβανεσθαι μεν μεσον το αἰτιον ἐν τῃ του δια τι | ||
| αὐτου δη τουτο κρατῃ το ἐξ ἀφαιρεσεως αὐτα των αἰσθητων λαμβανεσθαι . συμπλεκεται δε πρωτοις τοις μη χωριζουσιν αὐτα των |
| τουτο μεν χαλκους ἐπ ' ἀγορας ἱσταντες , τουτο δε παρεδρους τοις ἐν ἀκροπολει θεοις καθισταντες , τους δε μεγαλων | ||
| δ ' ἐπιβαλλομεναν χαιταισιν εὐωδη ῥοδεων πλοκον ἀνθεων ται Σοφιαι παρεδρους πεμπειν Ἐρωτας , παντοιας ἀρετας ξυνεργους . πως οὐν |
| ὁριζοντος εἰς ἰσα διαιρουμενου , των δε ἀλλων παντων εἰς ἀνομοιους τε και ἀνισους περιφερειας τεμνομενων . τουτοις δε ἀκολουθως | ||
| : τους μεν γαρ ἀλλους τεκμαιρεσθαι του θειου και δοξας ἀνομοιους ἀλληλαις περι αὐτου δοξαζειν , ἑαυτῳ δε τον τε |
| πυρεσσειν ἠδη ξυνεχως την νυκτα ὁλην : τῃ δε ὑστεραιᾳ λουσασθαι και λουσαμενον θυσαι . Νεαρχῳ δε και τοις ἀλλοις | ||
| ἀνεθεντες μικρον ὡς ἐξελθειν τους βαρβαρους και τοις παρακειμενοις ὑδασι λουσασθαι : παλιν ἐκειθεν ἀναχθεντες μετα γε νυχθημερον ἀλλο την |
| ἐκκαουσας , οὑ δε ἀνωμαλεις οὑτως ὡστε τας θεωρουμενας παραλλαγας συντελεισθαι . το δε μιαν αἰτιαν τουτων ἀποδιδοναι , πλεοναχως | ||
| ' αὐτων ᾑ μεν θλιβομενων ᾑ δε μεταβαλλοντων ὑδατα δυναται συντελεισθαι : ἐτι τε πνευματα κατα ἀποφοραν ἀπο ἐπιτηδειων τοπων |
| ὀκτακοσιους : ἐγγυς δε τουτων ἐστι και ἡ Περουσια . προσλαμβανουσι δε προς την εὐδαιμονιαν της χωρας και λιμναι μεγαλαι | ||
| ἀλλοι ποταμοι οἱ πληρουντες ἐκεινον ταις μεν της γης ἀρεταις προσλαμβανουσι , την δε θαλατταν ἀλλοτριουσιν . ἡ γαρ χους |
| ἀφρονιτρου ἀνα # α , ἁλων # δ . το ἀφρονιτρον , εὐφορβιον και την ἀδαρκην λειου συν οἰνῳ , | ||
| πρωταϲ ἡμεραϲ ἐμβροχῃ δι ' οἰνελαιου χρηϲτεον λιπαρωτερου , ἐπειτα ἀφρονιτρον και γλυκυν τεθαλαϲϲωμενον και ἐλαιον ἁμα ἡνωμενα ἐπιρριπτειν τοιϲ |
| πλησθεντες νυκτα αὐτου ἀγαγοιεν , τῃ ὑστεραιῃ την τε σκηνην ἀνασπασαντες και τα ἐπιπλα παντα λαβοντες οὑτω ἀπελαυνεσκον , λειποντες | ||
| καθαρας ἐχειν , δια το του λιθου ἐλευθεριον . Ἐπειτα ἀνασπασαντες αὐτον ἐκ του ὑδατος χερσι καθαραις , οἱ μεν |
| ἐπιδειξειν τοις δικασταις της μεν σωτηριας τῃ πολει τους θεους αἰτιους γεγενημενους και τους φιλανθρωπως και μετριως τοις της πολεως | ||
| τους δε βιασαμενους και διδαξαντας ἀτιμωρητους καταλιπειν , οὑς ἁπαντων αἰτιους εἰναι συμβεβηκεν , ὡν ἠ δεδρακασιν ἠ πεπονθασιν ἐκεινοι |
| του βιβλιου , εἰσι μεν και ἑτεροι λογοι παρα τον ἀποφαντικον ὁ δε ἀποφαντικος της νυν θεωριας , δια τουτο | ||
| ἡκιστα δοξης φροντιζων : των δε λογικων εἰδη δυο , ἀποφαντικον και ἀποκριτικον : του δε ἀποφαντικου αἱ μεν εἰσι |
| κατα την Ἀσιαν γεννωμενος . μη προσεχειν δε μονῳ τῳ λευκαινεσθαι αὐτον κατα την της γλωττης θιξιν : τουτο γαρ | ||
| ἀντι του συντονως ἠρεσσον : ἐκ γαρ του κωπηλατεισθαι συμβαινει λευκαινεσθαι το ὑδωρ . ἀπο δε συμβολου το κυριον , |
| Διος κατεστρεψε τον βιον . των δε ἐκ Ποσειδωνος και Τυρους γεννωμενων παιδων Πελιας μεν νεος ὠν παντελως ὑπο Μιμαντος | ||
| ' εἰσω κατεσταν : των δ ' ἀκουσαις αὐτος ὑπαντιασεν Τυρους ἐρασιπˈλοκαμου γενεα : πραϋν δ ' Ἰασων μαλθακᾳ φωνᾳ |
| , και ποιητεον ᾑπερ λεγεις . Οὐκουν δη και τους κοινωνους τουτων των πολιτειων πασων πλην της ἐπιστημονος ἀφαιρετεον ὡς | ||
| ἀλληλοις εἰθ ' οὑτως αὐτα ἀμειβεσθαι τε και ἀλλασσεσθαι τους κοινωνους : οὑτω γαρ ἀν το ἰσον ἐχοιεν . Συμβλητον |
| , οὐχ ὑποπτον αὐθις : δει δε και γοργον και ἐναγωνιον ἐν τουτοις εἰναι τον λογον και πιθανην εἰναι την | ||
| και παροντα , οὐ διηγησιν ἐτι τον λογον ἀλλ ' ἐναγωνιον πραγμα ποιησεις . ” πεπτωκως δε τις “ φησιν |
| ἁμαρτηματα καλουνται . Θεοφραστος μεντοι τα ἀτυχηματα οὐχ ὑπαγει τοις ἀδικημασιν : ἐοικε δε μηδε Ἀριστοτελης . τινα δε τα | ||
| μεν γαρ ὀφθησεσθ ' ἐπι τοις οὑτω φανεροις και μεγαλοις ἀδικημασιν ὀργιζομενοι και τιμωρουμενοι , δοξετε τουθ ' , ὁπερ |
| μεν οὐν ἐνεχυρα τα ἀποτιμωμενα ἐλεγοντο ἀποτιμηματα , οἱ δε πεμπομενοι ἐπι τῳ ἀποτιμησασθαι ἀποτιμηται , το δε πραγμα ἀποτιμαν | ||
| πολιορκιαν : των Μιτυληναιων . ἀργυρολογους : ἀργυρολογοι , οἱ πεμπομενοι τους συμμαχους ἀργυριον εἰσπραξασθαι . οἱ Πλαταιης : το |
| διαμελλησας , ὡς εἰδεν ὀλιγωρουντα τον Τατιον αὐτος συνελαβε τους ἐνοχους τῳ ἀγει και δησας παρεδωκε τοις πρεσβευταις ἀπαγειν . | ||
| Φιλιππον δ ' ἡμων περι πλειονος ποιησεσθε , ὁς ἐκεινοις ἐνοχους ὑμας καθιστησι και τους λογῳ βλασφημουντας ἐχθρους ἀν νομιζοντες |
| . βελτιον δε ἰσως ἠν μηδε εἰ λεγει την ἀρχην προσποιεισθαι . τον οἰκετην πολλακις ἀνειμενον και παιζοντα ὁ δεσποτης | ||
| ἁ μη ἐχει τις και μειζω ἠ ἁ ἐχει τις προσποιεισθαι ἐχειν ἑαυτον του ἁ ἐχει ἐλαττουν ἠ ἀρνεισθαι μη |
| δοξης και ἡδονης καταπεφρονηκεναι λεγουσιν . ἀλαζονευονται γαρ , οὐ καταφρονουσι , το ῥυπαν και σκυθρωπαζειν αὐστηρως τε και αὐχμηρως | ||
| των καλουμενων μεσοπτερυγιων . ἀνθρωποι δε και των ἀνδρων ὑπογηρωντων καταφρονουσι και προς τα μειρακια ἀφορωσι : και οἱ γημαντες |
| τους Περσας πολεμον : νυν δε δοξας ὑπο των Θηβαιων καταφρονεισθαι διεγνω την πολιν ἀρδην ἀνελειν και τῳ φοβῳ τουτῳ | ||
| ἠ ψευδη τα λημματα : ἐνιοτε δ ' οὐκ ἀξιος καταφρονεισθαι . ὁταν μεν γαρ ἐλλειπῃ τι των τοιουτων ἐρωτηματων |
| κατ ' ὀλιγον : ἐπι τελει δε τον χυλον του κενταυρειου λειωσας μετα του ὀποβαλσαμου κατ ' ἰδιαν , ἑνωσον | ||
| βεττονικης ⋖ κδʹ , πηγανου ἀγριου σπερματος ⋖ ιϚʹ , κενταυρειου λεπτου ⋖ ιϚʹ , κασιας ⋖ κδʹ , ἐλλεβορου |
| κυριον , δι ' ἁς δε συνεχωρηθη ταυτ ' αἰτιας παρελιπον : δια τουτ ' ἐπεξηλθον ἁπασας . και ἐπειδη | ||
| δη τουτο και πομπικον εἰρημενον οὐδεις Ἰσοκρατους ἀμεινων ἐγενετο , παρελιπον ἑκων , οὑς ᾐδειν ἡττον ἐν ταις ἰδεαις ταυταις |
| ' Ὀμβρικων οὐτ ' ἀλλων τινων βαρβαρων των ἐν Ἰταλιᾳ κατοικουντων εὑρημα ἡ σατυρικη παιδια και ὀρχησις ἠν , ἀλλ | ||
| αἱ νησοι χωραν ἐχουσιν ἀγαθην καρποφορον , και πληθος των κατοικουντων ὑπερ τους τρισμυριους . των δε προς την τροφην |
| τους παιδας ἀθλα τοις νικωσιν ἐδιδου τεως ἐν τωι Λαβυρινθωι φυλαττομενους . ἐνικα δε τους προτερους ἀγωνας ὁ μεγιστον παρ | ||
| τις και αὐχμηροτης δια την μιξιν , ἡν ὡς δυνατον φυλαττομενους χρη προαγειν σαφηνειας φροντιζοντας . ἠ οὐ συναψεις μεν |
| και Μορυχου και Φαιδρου λεγειν τι , ὡς κρατουμενου του σκοτεινου και του ἐνυλου ὑπο του λαμπρου του Φαιδρου : | ||
| : πλατεος , σκωληκωδους , σκοτεινου , βορβορωδους , ἠ σκοτεινου παρα τον ἀερα , ἠ γεννητικου σκωληκων παρα το |
| τε και ἀμαχον ἁρμονιαν αὐτου καταχεουσαι , οὐτε μελισσας ἐμοι τροφους γεγονεναι , ἁς ἐπλασε Πινδαρῳ τῳ Θηβαιῳ τιτθας ὁ | ||
| βιον . Εἰ δ ' ἐξεφυσα τασδε μη ' μαυτῳ τροφους τας παιδας , ἠ τἀν οὐκ ἀν ἠ , |
| ἐπιτελεσθηναι συνεβη . προειρημενων δη τουτων ἑν ἐτι λειπεται και ἀναγκαιοτατον , την ἡλικιαν αὐτου διορισαι , ἱνα και περι | ||
| ἡμιση αὐτου συντιθεμενα διπλασιον γινεται του ἐξ ἀρχης : ὡστε ἀναγκαιοτατον ἀπο β τριτων ἀρχεσθαι , εἰτα β πεμπτων , |
| μηδαμως ἀμελουντων και παντων ἡμων ἐν ταραχῳ πολλῳ και φοβῳ καθεστηκοτων και των μεν παυσασθαι του πολεμειν τον Μουρατην ὑπονοουντων | ||
| ! ! ! ! ! ! ! ! ] | καθεστηκοτων [ ! ! ! ! ! ! ! ! |
| , ὡς ὑμων ὁ Δημων κατεμαρτυρει , φενακιζετε και τουτουσι παρακρουσασθαι ζητειτε . περι τοινυν των κλινοποιων , εἰ συ | ||
| , οἰσθα τον δολον . οὐκουν ὁσῳ το φοβησαι του παρακρουσασθαι κρειττον , τοσουτῳ σεμνοτερος ὁ παρων ἠπερ ὁν ἐδοξαν |
| καμνοντος φυσεως και διψους σφοδρου προκεκενωμενου του παντος σωματος και ἀπεριττου γενομενου , εἰ γε ἐθος ἐχει ψυχροποτειν , σπλαγχνων | ||
| αἰτιων διαφορουμενων , μηδενοϲ ἐτι ἐπιρρεοντοϲ τοιϲ πεπονθοϲι μοριοιϲ , ἀπεριττου του ϲωματοϲ παντοϲ γενομενου : ἀφυλακτωϲ δε διαιτωμενοιϲ αὐθιϲ |
| ' ὁτι καθ ' ὁσον μουσικη δυναται ὠφελειν οὐδ ' ἀκουσαντες ὁλως : οἱ δε παλιν ὡς οὐδεν , ἀλλα | ||
| του προς αὐτους ἡτις ἐσται κρατιστη μαθησεσθε . ἐκεινοι τοινυν ἀκουσαντες , ὁτι σεσαλευται και νοσει το πατριον ἡμων πολιτευμα |
| ' ὁρωμενον τοις παρουσι θεωροις . Το μεν οὐν εἰναι μαντικον ἐκεινο το ὑδωρ αὐτοθεν προδηλον : το δε πως | ||
| ' ἠμεν νεογνοι , κηδεμονιαν : ὡστε προσαναγκαζειν ἑαυτους και μαντικον τι προσφερεσθαι προς την θεραπειαν , κἀξευρισκειν , εἰπερ |
| κληρονομους τε των αὐτου παντων ἐξ ἰσης και της ἀρχης διαδοχους , μαλλον δε και το πλεον ἐν ταις διαθηκαις | ||
| ἡν αὐτοι προκριναντες εἱλοντο σφων ἀρχειν Ἀσκληπιαδας , Ἡρακλειδων ποιησαμενοι διαδοχους . ἐσχον δε και τον Καρικον τοπον και Κνιδον |
| Μακεδονες εἰτ ' ἀφ ' ἑαυτων εἰτε και του βασιλεως προσταξαντος ἐπηκολουθησαν τοις λαβουσι την πιστιν και παντας ἀπεσφαξαν . | ||
| ταξιν φυλαττε , Ἀλβανοι δε ἀπιασι κυκλωσομενοι τους πολεμιους ἐμου προσταξαντος . τουτ ' ἀκουσαντες Ῥωμαιοι λαμπρον ἠλαλαξαν . οὐ |
| και μην οὐδεν ἀν ἐχοιτε θεαμα καλλιον και παραδοξοτερον αὑτων σωφρονουντων και προσεχοντων . θειον γαρ δη και σεμνον ἀληθως | ||
| . ἐγω ποιητας ἐκ ποιμενων , ὁ δε ἀφρονας ἐκ σωφρονουντων ἐργαζεται : ἐκει μητηρ κατα παιδος μαινεται , και |
| . ἐτι οὐν συνεχοντος του ὑδατος την γην , μαλιστα κοιλους τοπους , ἐποιησεν ὁ θεος δια του λογου αὐτου | ||
| προς ναυν : ὡς ἡμεραι τηιδε δει λιποντας ἡμας Αὐλιδος κοιλους μυχους Αἰγαιον οἰδμα διαπεραν . ἐπει δ ' ἁπαν |
| ἁμα μεν περι των πραξεων λεγει τυπῳ , οἱας δει προαιρεισθαι , ἁμα δε λανθανων εἰσβαλλει εἰς τον περι ἀρετων | ||
| και χαριν προς τουτοις εἰδεναι . τουτων τινας εἰκος ἠν προαιρεισθαι και τον ὑον σου και αὐτον σε , ἐμε |
| δυστυχω μονη , ἁ μηδε πιθανας τας ὑπερβολας ἐχει . χους κεκραμενου οἰνου : λαβων ἐκπιθι τουτον . πεφαρμακευσαι , | ||
| πολεμιστηριων ὁπλων ὑλαι . και γη μεντοι κονιορτον οἰσει και χους ἀνωθεν ἐξ οὐρανου καταχθησεται βαρυτατον ἐπιφερων καρπον εἰς την |
| πατερα ὁσον , οὐδ ' εἰπειν ῥᾳδιον , ἑτερους αὐτος ὑπεραιρει . και δη φαιη τις ἀν δικαιοσυνην και νομιμον | ||
| μεσος ἐστιν . ὡς εἰγε τινα τοιαυτην φωνην νοησαιμεν ἡτις ὑπεραιρει πασαν ὀξυτητα , οὐκ ἀν εἰη ἐναρμονιος : οὐδε |
| κἀπικουρησαι χθονι ; ἐπεμψ ' : ὀφειλων δ ' ἠλθε συμπονειν ἐμοι . οὐ μην θανοντι γ ' οὐδαμως συνηδομαι | ||
| οὐν ταυθ ' οὑτως ἐχει , δει και ὑμας ἐμοι συμπονειν δυστυχουντι , ἱνα και ὑμιν εἰποτε ἀν συμβαιη , |
| ὁ Ἁβροκομης τῳ ῥευματι και ἐφερετο οὐτε του ὑδατος αὐτον ἀδικουντος οὐτε των δεσμων ἐμποδιζοντων οὐτε των θηριων παραβλαπτοντων , | ||
| προς ἀληθειαν παθος , ὡς οὐδε του μη ἀπο γνωμης ἀδικουντος το πραττομενον ἐργον . Ἐν μεν τῃ προ ταυτης |
| και ποσαι εἰσι και τινες , μαρτυρουσιν ἡμιν και οἱ παλαιοτεροι , μη δυνηθεντες ἁψασθαι ἀλλης αἰτιας παρα τας τεσσαρας | ||
| ὠνομαζον οἱ νεοι κωμικοι . και ὑποχυτον δ ' οἱ παλαιοτεροι τον κακως γεγονοτα , και παρημπολημενον , ὡς ἀποφυλιον |
| τουτου προειρηκαμεν , ἱνα μη ὀργισθωσιν αὐτῳ οἱ Ἀθηναιοι ἐναγχος καταψηφισαμενοι . Ἡ δ ' ὑποθεσις του Βουσιριδος τοιαυτη . | ||
| φυγῃ | κλεινοτατον , δικαιοτατον δε Ἀριστειδην αὐτοι | οἱ καταψηφισαμενοι ἐμαρτυρησαν ; . ὡστε οὐτε | φυγη οὐτε παλιν |
| σκηψεις οἱας δοκειν εἰναι εὐλογους , και το μεν πρωτον παραγραφεσθαι , εἰτα ὑπομνυσθαι νοσον ἠ ἀποδημιαν , και τελευτωντας | ||
| χρηστα τῃ μνημῃ σημειουσθαι , τα δε φαυλα τῃ ληθη παραγραφεσθαι . ἐπειθ ' ὁταν και πανταπασιν ὁ θυμος προσιστηται |
| . τινες ἐναντιως τουτοις ; ἐνιοι των ἀπ ' Ἀριστοξενου μουσικων , ὁσοι κατα μεν την ἐννοιαν θεωριαν ἐλαβον , | ||
| οἱ μεν παλαι ἀνδρες , ὠ Θρασυβουλε , οἱ των μουσικων ἐπεβησαν ἁρματων και της λυρας μετεσχον , οὑτοι ῥᾳδιως |
| συνισταμεναι μεν αἱ δυο ὑπαλληλοι , ἐμψυχον αἰσθητικον , ἀψυχον ἀναισθητον , και μια διαγωνιος ἐμψυχον ἀναισθητον . οὐ συνιστανται | ||
| ' ἐνισχυειν ἑκαστωι , το δ ' εἰς μακρα διανενεμημενον ἀναισθητον εἰναι . σημειον δ ' ὡς οὐκ εἰσι φυσει |
| τῃ των πολλων συνηθειᾳ και οὐ τῃ των δυοιν ἀναγκαιον κατακολουθειν , ῥητεον την παρατηρησιν της κοινης συνηθειας χρησιμευειν προς | ||
| προς τε τα του σωματος και τα της ψυχης ἰδιωματα κατακολουθειν , το ποιητικον του κατ ' αὐτον των ἀστερων |
| ' εἰσομεσθα , τονδε γαρ βλεπω θυραιον ἠδη : δια ταχους δ ' ἐλευσεται . Μονον παρ ' ὑμων εὐ | ||
| ὁτι το τοιουτον γε πολλης ἀγροικιας μεστον παν , ὁποσον ταχους τε και ἀπταισιας και φωνης θηριωδους σφοδρα φιλον ὡστ |
| και προς ἑλκη παλαια και νεοτρωτα και τοις ὑπο πεφαρμακωμενου βελους πληγεισιν , ἐπιτιθεμενη κατα των ἐπαλγων τοπων : παρηγορει | ||
| ἐτι δε τοξοτας Κρητας , τας δε ναυς προσαγαγων ἐντος βελους κατετιτρωσκε τους κατα την πολιν ὑψηλοτερα τα παρα τον |
| τοσαυτας παρεχω ὁποση γη ; και στρωμνας φυλλα ; ἠ εὐφραινεσθαι μετ ' ἐμου οὐκ ἐστιν ; ἠ οὐχ ὁρᾳς | ||
| μαλιστα ἐσπουδακασι , και διδους ἀνεσιν ἐς το ἑορταξειν και εὐφραινεσθαι , ἁτε ποιων κεχαρισμενα , εἰκοτως ἐτιματο . ἁπερ |
| . Ἐπειτα κατα την ἀντιπαραθεσιν ἑαυτου ὁ νους προς το νοητον ἐκφαινει το ἐν ἐκεινῳ νοητον , εἰ και μη | ||
| του ἐρωτικου πως ἀναγεται ἀπο του τῃδε καλλους ἐπι το νοητον καλλος : ὁ λεγει οὐν τουτο ἐστιν , ὁτι |
| του κακου το ἐλαχιστον . ἀδυνατον οὐν το ἀγαθον ἐνθαδε καθαρευειν της κακιας : κακουται γαρ ἐνθαδε το ἀγαθον : | ||
| το σχημα και ὁσῳ πλειους οἱ συνεισομενοι , τοσουτῳ μαλλον καθαρευειν ἁπαντων εἰκος ἐστι των αἰσχρων . χωρις δε τουτων |
| την ἱππον , ἐπεαν δε ταυτα θηευμενοι ἐωσι πληρεες , ἀποπεμπειν ἐς την ἀν αὐτοι ἐθελωσι χωρην ἀσινεας . Ἐπιλεγων | ||
| οἱ των Ἐπιδαμνιων φυγαδες : οἱ πλουσιοι προϊσχομενοι : προτεινοντες ἀποπεμπειν : ἀπο κοινου το ἐκελευον οἱ Κερκυραιοι ʃ της |
| την εὐγλωττιαν ἑν αἰτιωμενος μονον , ὁτι δη φυσιν Ἑρμῃ προσηκουσαν ἐνεβιβασας εἰς στρατιωτου βιον . καλων δε ὀντων και | ||
| ἀνισον . τῳ μεντοι μεταδουναι των ἐπιβαλλοντων λογων ἑκαστοις την προσηκουσαν μοιραν την τε ὠφελειαν ἀπενεμεν ἁπασι κατα το δυνατον |
| δουλων συντρεχοντων , ἐν ὀλιγῳ χρονῳ μυριαδες εἰκοσι συνηθροισθησαν . καταλαβομενοι δε Τυνητα , πολιν οὐ μακραν της Καρχηδονος κειμενην | ||
| παραδοσεις των πολεων , ἁς ἐτυχον αὑτων τῃ πρωτῃ ἐφοδῳ καταλαβομενοι , εἰσι δ ' ὡν και ἐκ φιλονεικιας οὐκ |
| τους Θρηικας . Ἐς τουτους δε μοι δοκεει και προσωτατα ἀπικεσθαι ὁ αἰγυπτιος στρατος : ἐν μεν γαρ τῃ τουτων | ||
| Μακαρων νησος . Ἐς μεν δη τουτον τον χωρον λεγεται ἀπικεσθαι τον στρατον : το ἐνθευτεν δε , ὁτι μη |
| εἰδον τον στρατον ἑξηκοντα σταδιους της πολεως ἀπεχοντα , οὐκετι ἀνασχετον ἐποιουντο , ἀλλ ' αὐτοις , ὡς εἰκος , | ||
| ἐλεγον ἀν ταδε , ὡς οὐ βιωτον ἐστιν οὐδ ' ἀνασχετον της μεν θαλαττης ἀντιποιεισθαι τινας ὑμων ἀναλισκειν τε πολλα |
| ἀμεληθεντα χρονιζει , πρωτον μεν ἐπ ' αὐτων τῃ δια κονιας ἐμβροχῃ χρησθαι δει , κἀπειτα των ἐμπλαστρων τινι των | ||
| καλαμον , ᾡ χρησθαι νομιζουσιν οἱ Συρακοσιοι προς την της κονιας συνδεσιν . ἐν ὁσῳ δε συνεβαινε τας πυλας κατακαιεσθαι |
| εἰ δε μηδεν ἀλλο ὑπαρχει το ἀληθες φαναι ἠ ὁπερ ἀποφαναι ψευδος ὑπαρχει , ἀδυνατον ἁπαντα ψευδη εἰναι : ἀναγκη | ||
| ἐναργες , ὁτι οὐκ ἐνδεχεται το αὐτο ἁμα καταφαναι και ἀποφαναι , ἀλλ ' ὁτι και θατερον περι παντος ἐξ |
| πολυ του προτερου μειζων , οἱ θεοι τῃ σπουδῃ τῃδε τερπομενοι παντες και πασαι . πασι γαρ δη και πασαις | ||
| ' εἰδοτες οὐτε δυναμενοι σαφως διαγνωναι ζητειν ὁμως προθυμουμεθα , τερπομενοι τοις εἰκοσι λογοις ἑνεκα του φυσει φιλομαθους , τον |
| δε τον δημον ἐδιδασκεν οὐ ποτε Καρχηδονιους οὐδ ' Ἀννιβαν ἀποστησεσθαι σφισιν ἐνοχλουντας ἀμφι την Ἰταλιαν , εἰ μη Ῥωμαιων | ||
| εὐλαβεισθαι μη ἱπποτυφιᾳ ληφθῃ . τοις μεθυουσι συνεβουλευε κατοπτριζεσθαι : ἀποστησεσθαι γαρ της τοιαυτης ἀσχημοσυνης . πινειν δ ' εἰς |
| την ἐπι των μη ἀποδεικτικων , ἀλλως δε εἰς παραδοχην παραλαμβανομενων ἀπο της των προφεροντων πιστεως . και γαρ τα | ||
| ἐστι τα συνεπομενα , αὐτων τε των εἰς την ὀρχησιν παραλαμβανομενων τα μερη και ἐξ ὡν ταυτα , οἱον χειρος |
| ἐς τα μεγιστα των ἐργων ἀνυτικον ταχος : του δε ἀφελους ἀραιοτης ἁβροτης καλλη τε και γλυκυτητες , ὡν τα | ||
| : οὐδεν γαρ οὑτως ἐπεσκεφθαι χρη ὡς τας ποιοτητας του ἀφελους λογου και του ἁπλου και τας διαφορας αὐτου προς |
| της οὐρανιου και ἀρχετυπου , ἡν πολλοις ὀνομασι καλει . παραδεισος μεν δη τροπικως εἰρηται ἡ ἀρετη , τοπος δε | ||
| την της Περσιδος χωρας ἰδιοτητα . ἐστι δ ' ὁ παραδεισος την μεν πλευραν ἑκαστην παρεκτεινων εἰς τετταρα πλεθρα , |
| τῳ ἀληθει : ἀμηχανον γαρ ἑκατερους τοις ἀληθεσι κεχρησθαι τους ἀντιδικους : εἰ γαρ ἐναντια ἑαυτοις λεγουσι , πως δυναται | ||
| τον Δημοσθενην εἰς συνηγοριαν ἐκαλει ; . . . τους ἀντιδικους ] δια το μη ἐχειν αὐτους ἀντιλεγειν προς τα |
| δ ' Ἀφροδιτη συμπαρῃ του δεκανου πολλακις , καλλοφωνους και μουσικους , ἐκ καλης ἁρμονιας , εὐεργεσιας δεχεσθαι παρ ' | ||
| της διαιρεσεως . ἀλλ ' ἐπει κἀν τοις προς τους μουσικους προηγουμενως περι ποδων ζητουμεν , ἱνα μη προλαμβανωμεν τα |
| ὁλου ἀν αὐτου καθοσον δυναται μεταλαμβανοι . Δει οὐν τα μεταλαμβανοντα αὐτου οὑτως ἐχειν αὐτου , ὡς οὐ μετελαβε , | ||
| κοινωνιαν προαγαγειν , και συνδησαι συμμετρως τα μετεχομενα τε και μεταλαμβανοντα προς ἀλληλα . Τοσουτον οὐν ἀφεστηκε του δια παθους |
| μεγαλης ? : οὑ δη ? προφασιν μεν σφισι του πολιτικου τουτου , ἱν ? ' οὑτως ? εἰπω ? | ||
| φρονιμου , το δε κοινον του οἰκονομικου και ἐτι του πολιτικου , ὡστε δει τῳ ἰδιως φρονιμῳ του οἰκονομικου και |
| ἐπι πλεον ἑψηθεντες ἠ δις ἐν ἐλαιῳ μετ ' ὀξους ἐσθιομενοι , μελι το κατα την ἑψησιν ἀποθεμενον ἁπαντα τον | ||
| τακωσι και πινομενος ὁ ζωμος κοιλιαν μαλασσει και ὑπαγει . ἐσθιομενοι δε εὐστομαχοι εἰσι . Κοχλιαι γης τε και θαλασσης |
| ἡμεραν εἰσεβαλεν , ὑπελαβομεν ἀν μαλλον ἐχειν το κυρος τον ἀμφημερινον ἠπερ τον τριταιον . Συνεισεβαλλε δε αὐτῳ και ὁ | ||
| και τῃ γαστρι πλεοναζον , ὁταν τυχῃ ποτε σαπεν , ἀμφημερινον ἐπαγει πυρετον . αὐτο δε το στομα μονον εἰπε |
| ἐστι μερος του παντος ῥυθμου δι ' οὑ τον ὁλον καταλαμβανομεν : τουτου δε μερη δυο , ἀρσις και θεσις | ||
| ἀναδιπλωσαντες ἐπι ἰνιον τον αὐτον τροπον ἐγκυκλιῳ μετωπιαιᾳ τας ἀγκυλας καταλαμβανομεν , ἱνα ἁρμοσῃ ἐφ ' ὡν εὐπρεπως συν βρεγματι |
| εἱς καλου μιμημα θεου . Ἠδη δε τινες και τουτο προσεθεσαν οἱος ἀν γαμος γενοιτο Ἁβροκομου και Ἀνθιας . Και | ||
| ὡς ἑνος προς αὐτο το ἑπομενον ] οἱ νεωτεροι τουτον προσεθεσαν τον ὁρον : οὐδε γαρ συνθεσις μεγεθων ταὐτον ἐστι |
| . . τυραννοι δε τοτε κατα πολεις μεν ἠσαν , ἐπιφανεστατος δε Γελων ὁ Δεινομενους νεωστι την Ἱπποκρατους του ἀδελφου | ||
| εἰκοστην ἠδη και τεταρτην γενεαν . Ὁ δε των οἰωνοσκοπων ἐπιφανεστατος ὁ τους βωμους μεθιδρυσαμενος και το ἱερον του Διος |
| τῳ λογῳ προαιρεισθαι : το γαρ ἐν τοις κοινοις καινα ἐπινοησαι καλλους δειγματα , οὐ μικρας σοφιας ἐγωγε τιθεμαι , | ||
| ἀνθρωποις , πρωτην συγκομισαι και την κατεργασιαν αὐτου και φυλακην ἐπινοησαι και σπειρειν καταδειξαι . εὑρειν μεν οὐν αὐτην τον |
| γαμεται δεδωκατε με . οἱα δε φιλει γινεσθαι περι τας παραδοξους φωνας τε και ὀψεις , πολλη ταις παρουσαις ἐνεπιπτεν | ||
| μη λεγε ἡμιν τοιαυτα φρικωδη ηὐχουν ] ἐθαρρουν ξενους ] παραδοξους , ἀτοπους μολεισθαι ] μολειν , ἐλθειν ὡδε ] |
| και ἀποστροφος ὁ κομητης ἀνισχει τοις , καθ ' ὡν ἀποστρεφεται , τας ἀστοχιας φερει . εἰ δε προς νοτον | ||
| λυπη . νυν δε την μεν λυπην φευγει παντα και ἀποστρεφεται ὡς κακον , διωκει δε και ἐπιτρεχει την ἡδονην |
| σκευασιαν και ἀπο σεμιδαλεως . των δε τραγηματων οὐδεν ἀτοπον λαμβανειν ἀμυγδαλων ἠ πιστακιων , σταφιδων δε και φοινικων σπανιως | ||
| συλλογισμοις και οὑτως ἐν μερει φανερον , ὁτι οὑτως δει λαμβανειν τους ὁρους . τον γαρ μεσον οὐ κοινον ληπτεον |
| μεσον προτεινας πορευηται , δοξει μαινεσθαι , ἐαν δε τον λιχανον , οὐκετι . τα πολλου ἀξια του μηδενος ἐλεγε | ||
| βαρυτατου δευτερον του μετα την βαρυτεραν διαζευξιν τετραχορδου , και λιχανον ὑπατων τον τριτον , παρυπατην δε μεσων τον ἀπο |
| δι ' ἑαυτην ἀληθευῃ , ὑποδυεται συλλογιστικην συζυγιαν τῳ δυνασθαι μεταλαμβανεσθαι εἰς την καταφατικην , διοτι , ὁ μη ὑπαρχει | ||
| ἀσυλλογιστοι πασαι αἱ τοιαυται συζυγιαι . ἡ δε αἰτια το μεταλαμβανεσθαι παλιν την ἀποφατικην ἐνδεχομενην εἰς καταφατικην και δια τουτο |
| ἀποδιδοντων . Ἀνεῳγμεναι Μουσων θυραι : ἐπι των ἐξ ἑτοιμου λαμβανοντων τα καλλιστα ἐπι τῃ παιδειᾳ . Ἀν μη λεοντη | ||
| οὐκ ἐνοσησεν . Ἡ ἀφυη πυρ : ἐπι των ταχεως λαμβανοντων , παροσον ἡ ἀφυη ταχεως ἑψεται . Ἡ γαρ |
| ὀφθαλμοι . ὀφθαλμοι μικροι ὑποτρομοι γλαυκοι ἀναιδεις , ἀπιστους και ἀδικους ἀνδρας σημαινουσιν , εἰς τα ἀλλοτρια κακα φρονουντας και | ||
| , ὁ δ ' ἐχων μεμηνεν . Συ και δικαιων ἀδικους φρενας παρασπᾳς ἐπι λωβᾳ : συ και τοδε νεικος |
| οὑ ἠν Θεαγης ἀδελφος : ὁδε δε Ἀδειμαντος , ὁ Ἀριστωνος , οὑ ἀδελφος οὑτοσι Πλατων , και Αἰαντοδωρος , | ||
| δε τι τουτου μυθωδεστερον : ἀφικομενων γαρ εἰς Δελφους κιθαρωιδων Ἀριστωνος μεν ἐκ Ῥηγιου , παρα δε Λοκρων Εὐνομου , |
| ἀσκησις μεσον , οὐ τελειον , γινεται γαρ ἐν οὐ τελειαις μεν ἀκροτητος δε ἐφιεμεναις ψυχαις : ἡ δε φυλακη | ||
| ῥεοντος του αἱματος , σπανιως δε και ἐπ ' ἀποκυησεσι τελειαις : το πολυ γαρ δι ' ἑαυτης παυεται : |
| ἀντιστρεψαι ὀν ἐπι μερους ἀποφατικον ἐνδεχομενον : ἀντιστρεφει δε το ἀποφατικον ἐνδεχομενον ὁμοιως τῳ καταφατικῳ . ὁ οὐκεθ ' οἱον | ||
| οὐδε ἀποφατικον ἐνδεχομενον συναγεται , δηλον ἐξ ὡν το ἀναγκαιον ἀποφατικον δια των ὁρων συνηγαγομεν : τουτο γαρ ἀναιρετικον ἐστι |
| εἰναι , φερεσθαι δε τας τοιαυτας φορας ἀβουλητους τε και ἀναιτιους οὐσας . Ἠ γαρ το βουλητοντουτο δε ἠ ἐξω | ||
| Φινεως και πρεσβυτις κατηγορος παρα τῳ Ἡρακλει . διοπερ Ἡρακλης ἀναιτιους εὑρων τους παιδας κατηγαγεν εἰς την πατρῳαν οἰκιαν , |
| τα πραγματα . Πρωτος γαρ ἡμας , ὠ Κλεων , χαιρειν προσειπας πολλα λυπων την πολιν . Συνετυχεν ἐξιοντι μοι | ||
| και ἐστω τελος του βιβλιου . Ἰουλιος Πολυδευκης Κομμοδῳ Καισαρι χαιρειν . οἰμαι και σε , εἰ και νεος εἰ |
| δεινοτητος ἠ των ἀλλων τινος , ἁ τῃ Δημοσθενους δυναμει παρακολουθειν πεφυκεν , ὀλιγην ἐπιδειξιν ἐχει . τις οὐν ἐστι | ||
| ἀφ ' ὁλου ἡ φορα , μη ἀθροαν την ἡδονην παρακολουθειν ἡμιν , ἀλλα κατα μερος ὡς και συνερρει : |
| , και ταυτα διαπραξαμενον μηκετι ἐγγυτερω προσιεναι , ἀλλ ' ἀποτρεπεσθαι φυλαττομενον μη τι ἡμας μαλλον του δεοντος θερμαινων βλαψῃ | ||
| εἰς τελεωτεραν και ὑπερτεραν ζωην . Και τους μεν πρωτους ἀποτρεπεσθαι δει , τους δε δευτερους ἐξευμενιζεσθαι . Εἰσι δε |
| : ἀφ ' οὑ και „ σαλπιγγων „ ἐτυμως ἑορτη προσαγορευεται , διττον λογον ἐχουσα , τον μεν ἰδιον του | ||
| ἀλλ ' ἐπι μεν των γεγωνιωμενων και διαγωνιος ἡ αὐτη προσαγορευεται , ἐπι δε της σφαιρας και ἀξων , ὡσπερ |
| ἐν τῳ Ὑδροχοῳ . μετα τον Ἀρη παραληψεται Ἀφροδιτη τους καθολικους χρονους ἐπι ἐτη ηʹ και ὁμοιως ἐπιμερισει ἐξ αὐτων | ||
| των τελικων κεφαλαιων ἡ μεθοδος κοινη , το ποτε μεν καθολικους ἀφορισμους προθεντα περι των προκειμενων , οὑτως ἐπαγειν τας |
| οὐτε λιτανειαι θεων και θυσιαι και ἐφ ' οὑς ἀνθρωποι τελευταιους ἐν ταις τοιαισδε ἀναγκαζονται καταφευγειν συμφοραις , οἱ κατ | ||
| τελευταιον θʹ : Ἀριστοδημος δ ' ὁ Ἠλειος φησι τους τελευταιους τιθεντας τον ἀγωνα Ἑλλανοδικας εἰναι ιʹ , ἀφ ' |
| τον κατα φυϲιν ἐνομιϲαν : ἐπι γαρ θυμῳ και γυμναϲιοιϲ ϲφοδροτερον γιγνεϲθαι τον ϲφυγμον φαϲιν , οὐ κατα φυϲιν ὑπαρχοντα | ||
| ϲωματοϲ ἀλυπωϲ λαμβανεται . διαφορει δε και ῥυπτει τηϲ ἡμερου ϲφοδροτερον . Κραμβη θαλαττια προϲ τῳ την γαϲτερα λαπαττειν , |
| των προς ἀλληλους σχηματισμων και των ἐπισημων φασεων ἁπαντα ἀπεργαζονται παραλαμβανοντες και τους των πλανωμενων προς αὐτους σχηματισμους εἰς αὐξησιν | ||
| : ἐπαν δε δυο ἠ τρεις ἠ πλειους παραδιδοντες ἠ παραλαμβανοντες τυχωσιν , ἑκαστου ἀστερος την δυναμιν δει συνεπικρινειν προς |