| ἐς μαρτυρίαν ὑπὸ τοῦ Διὸς γεγραμμένον τοῖς ποσί : Φειδίας Χαρμίδου υἱὸς Ἀθηναῖός μ ' ἐποίησε . τοῦ ναοῦ δὲ | ||
| ἂν δέῃ ποιεῖν . Λέγοντος δέ , ὦ ἄνδρες , Χαρμίδου ταῦτα , ἀντιβολούντων δὲ τῶν ἄλλων καὶ ἱκετεύοντος ἑνὸς |
| ' ἐσίγων . Κρατῖνος Χείρωσιν : τοιοῦτοι δὲ καὶ οἱ Σωκράτους ὅρκοι . ἴθι δή κτλ . . ὅτι καὶ | ||
| τὸ χωρίον ] τὸ διάστημα τὸ ἀπὸ τῆς κεφαλῆς τοῦ Σωκράτους μέχρι τῆς ὀφρύος τοῦ Χαιρεφῶντος , τὸν τόπον τῆς |
| . Σωτίων δ ' ἐν τῷ ἑβδόμῳ ταῦτα μόνα φησὶ Διογένους εἶναι : Περὶ ἀρετῆς , Περὶ ἀγαθοῦ , Ἐρωτικόν | ||
| Διαδοχῆς καὶ Σάτυρος ἐν τῷ τετάρτῳ τῶν Βίων οὐδὲν εἶναι Διογένους φασί : τά τε τραγῳδάριά φησιν ὁ Σάτυρος Φιλίσκου |
| ἴσως ἐρεῖς ὄνομα : καὶ οὐδὲ ταῦτ ' ἐκ τῶν Στησιχόρου , σχολῇ γάρ , ἀλλ ' ἐκ τῆς Ἀγία | ||
| πρίνης ἀρίας ποιούμεθα γόμφους . δεξάμενος δὲ Σωκράτης τὴν ἐπίδειξιν Στησιχόρου πρὸς τὴν λύραν , οἰνοχόην ἔκλεψεν . εἰωθὸς τὸ |
| πρῶτον μὲν γὰρ Δίφιλος εἰς Βοΐδαν τὸν φιλόσοφον ὁλόκληρον συνέταξε ποίημα , δι ' οὗ καὶ εἰς δουλείαν ἐρυπαίνετο ὁ | ||
| ἱερὸν θάλος ” . τὸ μὲν οὖν ἀπροοιμίαστον φέρεσθαι τὸ ποίημα παντελῶς ἐστιν ἀπρεπὲς καὶ ἀνάξιον τῆς τοῦ ποιητοῦ ἀρετῆς |
| δ ' ἄλλο μὲν οὐδὲν εὗρε , τοῦτο δὲ μόνον ἐπιγεγραμμένον ἐσιόντων ἐπὶ τὰ δεξιὰ πρὸς τῷ Διπύλῳ , Μέλιττα | ||
| βοτήρ ἐστί τις ἢ ἀγροῖκος ἀγράμματος δηλῶν τοὔνομα τοῦ Θησέως ἐπιγεγραμμένον οὕτως : ἐγὼ πέφυκα γραμμάτων μὲν οὐκ ἴδρις , |
| δὲ τὰς τῶν πολλῶν διέλαθεν ἀκοάς . λέγεται Πλάτωνα τὸν Ἀρίστωνος τουτωνὶ τῶν συγγραμμάτων ἐπαινέτην γενόμενον ὑπερφυῶς ὡς ἐκ Σικελίας | ||
| τὰς ἐπιστολάς φασι , τὰ δ ' ἄλλα τοῦ περιπατητικοῦ Ἀρίστωνος . Τοῦτον λόγος φαλακρὸν ὄντα ἐγκαυθῆναι ὑπὸ ἡλίου καὶ |
| πνευστιᾷς , κἀκείνου ἔνδον τινὶ τῶν φίλων πρὸς ὃν ἦλθεν διαλεγομένου , μηδὲ ὅπου καθίζῃς ἔχων ὀρθὸς ὑπ ' ἀπορίας | ||
| τε καὶ καλῷ . ἐγὼ δὲ ἡδέως μὲν ἀκούω Σωκράτους διαλεγομένου , ἀναγκαῖον δέ μοι ἐπιμεληθῆναι τοῦ ἐγκωμίου τῷ Ἔρωτι |
| παρ ' Ἀθηναίοις οἱ ἀποδέκται , ἧς πολλάκις μνημονεύουσιν οἱ ῥήτορος καὶ οἱ κωμικοί . Ἀριστοτέλης δ ' ἐν τῇ | ||
| . . . : Περὶ Ἀλεξάνδρου η . | Περὶ ῥήτορος ἢ πολιτικοῦ . | Τέχνην ἐγκωμιαστικήν . . . |
| δὲ ἕκαστα καὶ τῶν πραχθέντων καὶ τῶν λεχθέντων ἐς ἐπιστολὴν ἐγγράψας ἀπέπεμψε πρὸς τὴν μητέρα σὺν τῷ ὅρμῳ . καὶ | ||
| , τυφθεὶς καὶ πληγεὶς τὸ πρόσωπον , λαβὼν χαρτίον καὶ ἐγγράψας εἰς τὸ χαρτίον τὸν τύψαντα , ἐκόλλησεν εἰς τὸ |
| ἢ ὥς τινες Ἀριγνώτη . συνεγράψατο δὲ βιβλία τρία , παιδευτικόν , πολιτικόν , φυσικόν . τὸ δὲ φερόμενον ὡς | ||
| τι βιβλίον πεποίηται Γοργίᾳ τῷ σοφιστῇ , οὑτωσὶ μὲν ἀκοῦσαι παιδευτικόν , εἰς δὲ πεῖραν ἐλθεῖν ὀλίγου λόγου . τούτῳ |
| νέους ὡραίους : οὔτε γὰρ οὔθ ' οἱ κωμικοὶ τῶν Ἀγάθωνος καὶ Δημοκρίτου τοιοῦτον , ἀλλὰ μόνον λέγουσιν : οὐ | ||
| ' εὔκρατος καὶ ἡδίστη , μαλακὴ καὶ ἐκλελυμένη . ἀπὸ Ἀγάθωνος αὐλητοῦ . οὗτος ἀγαθὸς ἦν τὸν τρόπον καὶ ποθεινὸς |
| νεώς , πορφύραν τε βασιλικὴν ἠμφιεσμένος καὶ διάδημα ἐπικείμενος , Ἀνδρόνικος δ ' αὐτὸν ὑπαντιάσας τότε καὶ βασιλέα προσειπὼν παρέπεμπε | ||
| : τοῦ εὐωνύμου δὲ κέρατος ὁ δομέστικος τῶν Σχολῶν κατῆρχεν Ἀνδρόνικος : οὐραγεῖν δ ' ὁ Βοτανειάτης τέτακτο Νικηφόρος , |
| τοῦτ ' ἐργάσασθαι , πτερνισθεὶς γὰρ καὶ κληρονομηθεὶς ὑπὸ τοῦ σοφοῦ λήσεται φθάσαντος πρὶν ἢ παθεῖν ἀμύνασθαι . Προσάγει δ | ||
| εἰπεῖν . εἰ δὲ ἀξιώσει τις ἡμᾶς τῆς περὶ τοῦ σοφοῦ ζητήσεως ἀποστάντας ἁπλῶς τῷ συνετωτέρῳ τῶν ὄντων ἁπάντων πιστεύειν |
| ἴσως σοι φαίνεται μὴ γιγνώσκοντα Ἀλκιβιάδην τὰ Ἀλκιβιάδου γιγνώσκειν ὅτι Ἀλκιβιάδου ἐστίν . Ἀδύνατον μέντοι νὴ Δία . Οὐδ ' | ||
| κατορθώματα : διοικήσεις δὲ τὰ κατὰ τῆς πόλεως ὑπ ' Ἀλκιβιάδου γενόμενα τῷ φάσκειν αὐτὸν πρὸς καιρὸν τετηρῆσθαι μειζόνων κατορθωμάτων |
| ἐπιδίδωσι δὲ καὶ ἀρετὴν τοῖς χρωμένοις , πόρρω ἂν οὗτος σοφιστοῦ ἀποκρίνοιτο . Ἀλλ ' ἐγὼ ὄναρ ὑμῖν ἀλλότριον ἀπαγγέλλω | ||
| ποίει : λάγνης γυναικός ἐστιν οὐκ ἀνδρὸς τόδε . Ἔρως σοφιστοῦ γίγνεται διδάσκαλος σκαιοῦ πολὺ κρείττων πρὸς τὸν ἀνθρώπων βίον |
| μὲν τῶν ἄλλων ἐξετάσεις λόγους καὶ εἴσῃ , τί μὲν γνήσιον , τί δὲ νόθον , περὶ δὲ τῶν σαυτοῦ | ||
| ἐς πολύ : καὶ ἐντεῦθεν ὑπορρεῖ μὲν τοῦ Ἴστρου τὸ γνήσιον ὕδωρ ὁδοῖς ὡς ἂν εἴποις κρυπταῖς , τὸ δὲ |
| . Ψευδοτεχνία δέ ἐστιν ἡ τῶν τερατοποιῶν ὡς ἐπί τινος ποιήσαντος χαλκοῦν ἅρμα καὶ ἀναβάτην ἑλκόμενον ὑπὸ μυίας : τοῦτο | ||
| ταῦτα αὖ , ὦ Σώκρατες , ἐρεῖς ὅτι ψεύδομαι . ποιήσαντος δὲ δὴ ταῦτα ἐμοῦ οὗτος τοσοῦτον περιεγένετό τε καὶ |
| Ἀριστάρχῳ : καὶ μετὰ τοῦτον Μητρόδωρος , ἀνὴρ ἐκ τοῦ φιλοσόφου μεταβεβληκὼς ἐπὶ τὸν πολιτικὸν βίον καὶ ῥητορεύων τὸ πλέον | ||
| ἐστιν . παραθήσω δὲ πρώτου Ἀριστοβούλου , τοῦ ἐξ Ἑβραίων φιλοσόφου , τὰς οὕτως ἐχούσας φωνάς : Φανερὸν ὅτι κατηκολούθησεν |
| φιλοσοφίαν . συμβάλλεται δέ , ὡς εἴρηται , τὸ παρὸν σύγγραμμα καὶ εἰς τὰς διαλεκτικὰς μεθόδους . ἀλλὰ πρῶτον εἴπωμεν | ||
| τοῦτο αἰσχυνόμεθα οἱ φιλοῦντες ἐκεῖνον ; Παρμενίδης τοίνυν ἔστιν αὐτῷ σύγγραμμα θεῖον . τί οὖν πρὸς τὸ ἓν καὶ πολλὰ |
| τῶν ἄλλων κοινολογίᾳ καὶ τὰς συμβολὰς ἀποδιδόντων , τοῦ δὲ Ζήνωνος ἡσυχίαν ἄγοντος , φιλοφρονησάμενοι καὶ προπιόντες οἱ ξένοι „ | ||
| . . , . . τάχα δὲ καὶ τοῖς ἀπὸ Ζήνωνος σύμφωνος ἡ δόξα , διὰ πάσης οὐσίας πεφοιτηκέναι τὸν |
| τότε ἀκολασίᾳ τε τῶν γεγονότων διαφέρων . τούτῳ τάλαντον δοὺς μαθητὴς γίνεται ὁ δεσπότης , καὶ τὴν τέχνην μὲν οὐ | ||
| ἠφίει φωνάς . Πολυίδου δὲ σεμνυνομένου ὡς ἐνίκησε Τιμόθεον ὁ μαθητὴς αὐτοῦ Φιλωτᾶς , θαυμάζειν ἔφη , εἰ ἀγνοεῖς ὅτι |
| ἐφετῶν . ἐναντίον τι συνέβη . κατ ' ἀντίφασιν ὁ Γοργίου λόγος ἀπέβη ? διότι ποτὲ μὲν ὡς ἀπὸ τῆς | ||
| ἀποδρὰς ᾠχόμην , εἴ πῃ εἶχον . καὶ γάρ με Γοργίου ὁ λόγος ἀνεμίμνῃσκεν , ὥστε ἀτεχνῶς τὸ τοῦ Ὁμήρου |
| εἰπόντος Ἀριστοφάνους ἐν Σκηνὰς καταλαμβανούσαις τὴν κακκάβην γὰρ κᾶε τοῦ διδασκάλου . ἐν δ ' Εὐβούλου Ἴωνι εἴρηται τρύβλια δὲ | ||
| δὲ ἀνδριάντα ἐποίησε Σικυώνιος Κάνθαρος , Ἀλέξιδος μὲν πατρός , διδασκάλου δὲ ὢν Εὐτυχίδου . Εὐπολέμου δὲ Ἠλείου τὴν μὲν |
| ὡς μὴ ἀδικοῖτο . εἰ δὲ καὶ σοὶ δοκεῖ μετὰ Πλάτωνος τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι μεῖζον εἶναι κακόν , ἔοικα | ||
| ὁ λόγος γένηται πρὸς τὸ τὴν ἐξήγησιν εὑρεῖν ἑτοίμως , Πλάτωνος πρότερον ἐφοδεύσω τὸν διάλογον . Σωκράτης περὶ ῥητορικῆς Γοργίᾳ |
| καὶ πρὸς τὸν Ἡρακλέα ἀφικνεῖται Θηβαῖον ὄντα . Τὸ δὲ δρᾶμα τῶν εὖ πάνυ καὶ φιλολόγως πεποιημένων . ἐδιδάχθη ἐπὶ | ||
| τοῦ Ἀριστοφάνους κρινομένου αἰτίας θανάτου , μετὰ τοὺς ἱππέας τὸ δρᾶμα ὑπεξαγαγόντος ἑαυτὸν Κλέωνος : τοῦ κατὰ τὸ μὴ κεκωλύσθαι |
| Σκέπτου δὲ τοῦ ἀπὸ τῆς Κορίνθου τὸν μὲν πηλὸν εὑρηκέναι φήσαντος , τὸν δὲ Πλάτωνα ζητεῖν , ἐπικόπτων αὐτὸν ὁ | ||
| δὲ καὶ Ἀμύντᾳ ἔλεγεν ἑαυτὸν ἐπιτρέψειν . τοῦ Φουρνίου δὲ φήσαντος οὐδ ' Ἀμύνταν ἂν δέξασθαι τόδε ὕβριν ἔχον ἐς |
| Οὕτω καὶ ἐν τῷ Συμποσίῳ ἐποίησε , λέγων τὸν τῆς Διοτίμας περὶ τοῦ Ἔρωτος λόγον διὰ λέξεων ὀλίγων , τῇ | ||
| αὕτη σοι ἀρκεῖ διδάσκαλος , ἀλλ ' ἐρανίζῃ παρὰ μὲν Διοτίμας τὰ ἐρωτικά , παρὰ δὲ Κόννου τὰ μουσικά , |
| καὶ ἀποδεικτικώτερον δεικνὺς δι ' ἀριθμῶν τὰ πράγματα . Τὴν Παρμενίδου δ ' ὑπερῆρεν φιλοσοφίαν τῷ ἐκεῖνον μὲν λέγειν ἀρχὴν | ||
| καὶ Βροτίνου , μὴ εἶναι ἀξιόπιστον . Ὁ δὲ Θεόφραστος Παρμενίδου φησὶ ζηλωτὴν αὐτὸν γενέσθαι καὶ μιμητὴν ἐν τοῖς ποιήμασι |
| Πυθαγόραν μηδὲ ἓν καταλιπεῖν σύγγραμμά φασι τὸ δὲ φερόμενον ὡς Πυθαγόρου Λύσιδός ἐστι τοῦ Ταραντίνου Πυθαγορικοῦ φυγόντος εἰς Θήβας καὶ | ||
| τὰ δὲ ἀναθήματα αὐτῷ τὰ ἐς Ὀλυμπίαν ἐστὶ τοῦ Ῥηγίνου Πυθαγόρου τέχνη . ἐνταῦθα καὶ Ἀναξιμένους οἶδα εἰκόνα ἀνευρών , |
| ἀντιδίκῳ καὶ ἐπαινέσαι , οἷον ἐγὼ τὸν μὲν ἄλλον βίον τἀνδρὸς οὐκ αἰτιῶμαι , ἀλλὰ καὶ ἐπαινῶ τὰ πλείω , | ||
| ἅμα καὶ πρὸς Ἀννίβαν διαγωνίσασθαι . διόπερ χρὴ τὴν ἀρετὴν τἀνδρὸς ἐξετάζειν οὐκ ἐκ τῶν ἀποτελεσμάτων ἀλλ ' ἐκ τῆς |
| τῷ περὶ μετάλλων , εἴτε Ἀριστοτέλους ἐστὶ τὸ βιβλίον εἴτε Θεοφράστου . πολλὰ δ ' ἂν καὶ ἄλλα εἴη μέταλλα | ||
| τῆς Φιλίππου τελευτῆς . Ἐπ ' ἄρχοντος δ ' Ἀθήνησι Θεοφράστου Ῥωμαῖοι μὲν ὑπάτους κατέστησαν Μάρκον Οὐαλέριον καὶ Αὖλον Κορνήλιον |
| οὐδὲν διαφέρει : ἐὰν μέντοι μὴ ' θέλωσι ταῦτα ποιεῖν εἰπόντος ἐμοῦ , αὐτὸς ἤδη διαλέγου αὐτοῖς . ἀμέλει , | ||
| , τοῦ δὲ νόσῳ πιεζομένου , τοῦ μὲν χρήματα φέρειν εἰπόντος , τοῦ δὲ μηδὲν ὑποσχομένου τοιοῦτον τὴν ἐκ θατέρου |
| συνέστησε , παιδεύων τε τοὺς νέους καὶ τοὺς τελειοτέρους . ἀναγινώσκων δὲ τὸν λόγον τὸν κατὰ Κτησιφῶντος , ὃν εἶπε | ||
| σὺ οὖν , εἰ θέλεις σαφῆ σοι γενέσθαι ταύτην , ἀναγινώσκων ὑπόστιξον εἰς τὸ καὶ ἀφαιρεθέντα τινά , καὶ ὑποθετικῶς |
| ταῖς μέσαις ἐναρμόνιον πυκνὸν ᾧ νῦν χρῶνται οὐ δοκεῖ τοῦ ποιητοῦ εἶναι . ῥᾴδιον δ ' ἐστὶ συνιδεῖν , ἐάν | ||
| τῷ Συμποσίῳ ταυτί : καίτοι Παυσανίας γε ὁ Ἀγάθωνος τοῦ ποιητοῦ ἐραστὴς ἀπολογούμενος ὑπὲρ τῶν ἀκρασίᾳ συγκαλινδουμένων εἴρηκεν ὡς καὶ |
| πώποτε τῆς ἐν χρῷ πρὸς τὰ βιβλία συνουσίας ἢ ὡς διδάσκαλός σοι ὁ δεῖνα ἢ τῷ δεῖνι συνεφοίτας . ἀλλ | ||
| κρατοῦντος στενοχωρούμενον . φασὶ δὲ Διόδωρος καὶ Κοδρᾶτος καὶ ὁ διδάσκαλός μου Ἰσιδωριανὸς διαφέρειν σφαίρας τὸ σφαιροειδὲς ταύτηι , ἧι |
| . Μανέρως : τοῦτόν φασιν Αἰγύπτιον ὁμολογῆσαι πρῶτον παρὰ Μουσῶν διδαχθέντα , καὶ διὰ τοῦτο πᾶσιν ἀνὰ στόμα γενέσθαι , | ||
| δὲ ἄλογα μὲν ζῷα , φυσικὴν δὲ ἔχειν ἀριθμητικὴν μὴ διδαχθέντα Εὔδημός φησι , καὶ ἐπάγει μαρτύριον ἐκεῖνο τῶν ἐν |
| τῇ Ἀσπασίᾳ : καί πως ἔπρεψεν αὐτῇ καὶ τὰ τοῦ μειρακίου , καὶ ἔτι μᾶλλον τὰ τῆς ὥρας αὐτῇ πρὸς | ||
| μονωθεὶς ὁ νεανίσκος μᾶλλον ὑπήκοος αὐτῷ γένηται . τοῦ δὲ μειρακίου ταῖς γενομέναις παρανομίαις προσκόπτοντος καὶ φανεροῦ καθεστῶτος ὅτι τιμωρήσεται |
| τόπου ὑποδηλοῖ . [ Γνῶθι σαυτόν : ] τὸ μὲν ἀπόφθεγμα Βίαντος ὡς παροιμία δὲ λαμβάνεται , μαρτυρεῖ Θεόφραστος ἐν | ||
| πλουτεῖς . Μηδὲν ἄγαν : ἑνὸς τῶν ἑπτὰ σοφῶν τὸ ἀπόφθεγμα . Μὴ κινεῖν κακὸν εὖ κείμενον : ἐπὶ τῶν |
| πολὺς καὶ ὁ γέλως παραβάλλειν τοῖς ἐμοῖς παιδικοῖς καὶ τὸν Κλεινίου καὶ τὸν Ἱππαρίνου . ὀκνῶ δὲ ἐγὼ φάναι δι | ||
| δὲ Ῥωμαίων . ἐθεασάμην καὶ τὸν Ἀλκιβιάδην τὸν καλὸν τὸν Κλεινίου , οὐκ οἶδ ' ὅπου , πλὴν ἐθεασάμην ἐν |
| . καὶ τῆς νίκης ἀρχομένης ἀναθορὼν αὖθις ἐπὶ τὸν ἵππον ἐπῄνει τὸν στρατὸν περιιὼν καὶ ἐπέσπερχεν , ἕως τέλεον αὐτοῖς | ||
| τῷδ ' οὐχ ὅπως ἐγκαλεῖν ᾤετο δεῖν , ἀλλ ' ἐπῄνει , λαβὲ τὴν μαρτυρίαν . Ἵνα τοίνυν εἰδῆτ ' |
| καὶ ταὐτόματον διὰ τοιαύτας αἰτίας . τὸ τῆς Ἀθηνᾶς ἄγαλμα Φειδίας μὲν κατεσκεύαζε , Περικλῆς δὲ ὁ Ξανθίππου καθεσταμένος ἦν | ||
| ὡς ἐπ ' ἐξειργασμένοις ἦγον ἐς τροπαίου ποίησιν . τοῦτον Φειδίας τὸν λίθον εἰργάσατο ἄγαλμα μὲν εἶναι Νεμέσεως , τῇ |
| Σωκράτους . εἴη ἂν οὖν κατ ' Ἀρχέλαον τὸν Ἀναξαγόρου μαθητὴν καὶ τοὺς περὶ Οἰνοπίδην : καὶ γὰρ τούτου μέμνηται | ||
| εἶδος οὔτε ἰσχυροῦ , τῇ τε ἡλικίᾳ παρηκμακότος ἤδη , μαθητὴν δὲ οὐδένα ἔχοντος , τέχνην δὲ ἢ ἐπιστήμην οὐδεμίαν |
| ὑφορᾶσθαι τὸν παιδευόμενον . οὐ γὰρ ἁπλῶς ἀληθὲς ὃ ἔλεγε Γοργίας : ἔλεγε δὲ τὸ μὲν εἶναι ἀφανὲς μὴ τυχὸν | ||
| : “ Τίνα ταύτην ἀπώλειαν , καὶ τίς ἐστιν ὁ Γοργίας ; δαίμων γάρ μοί τις αὐτὸν ἐμήνυσε νύκτωρ : |
| . . : τοῖς Ἑλληνικοῖς ἐντυγχάνων αὐτοῦ τε καὶ τοῦ Ξενοφῶντος πολλὰ τοῦ Ξενοφῶντος αὐτὸν μετατιθέντα κατείληφα , καὶ τὸ | ||
| ἡδονὰς μὲν οὖν ἔχει ἑκάτερον , ἀνθρωπικώτερον δέ ἐστι τὸ Ξενοφῶντος : αὐλητρίδες τε καὶ ὀρχησταὶ καὶ θαυματοποιοὶ καὶ ποιηταὶ |
| Πυλάδηι γὰρ συνώικησεν Ὀρέστου δόντος . Ἑλλάνικος δὲ καὶ τάδε ἔγραψε : Μέδοντα καὶ Στρόφιον γενέσθαι Πυλάδηι παῖδας ἐξ Ἠλέκτρας | ||
| . ὅτε δὲ τὸν Πεισίστρατον ἔμαθεν ἤδη τυραννεῖν , τάδε ἔγραψε πρὸς τοὺς Ἀθηναίους : εἰ δὲ πεπόνθατε δεινὰ δι |
| τοιοῦτοί τινες , οὐδένα ἡγούμενος οὔτε ἀκριβέστερον οὔτε χαριέστερον γεγονέναι Λυσίου : Ἀντιφῶν γε μὴν τὸ αὐστηρὸν ἔχει μόνον καὶ | ||
| εἶναι τῆς πολλῆς ἐπιτεχνήσεως ἕνεκα , οἱ δὲ Ἰσοκράτους καὶ Λυσίου παντὸς μάλιστα δίκαιοί τε καὶ ἀληθεῖς , κἂν μὴ |
| καὶ Μουσαῖον , ἐνίους δέ τινας ἤισθημαι καὶ γυμναστικὴν οἷον Ἴκκος τε ὁ Ταραντῖνος καὶ ὁ νῦν ἔτι ὢν οὐδενὸς | ||
| γελοῖον : φέρονται δ ' αὐτοῦ δράματα ληʹ . καὶ Ἴκκος ὁ Ταραντῖνος ἰατρὸς ἐπὶ τῆς οζʹ ὀλυμπιάδος : μέμνηται |
| διδάξαντες μετὰ τῆς ἐπιβαλλούσης προπομπῆς διασώζεσθε . Πυθομένου δὲ τοῦ Μυλλίου , καὶ τί ποτ ' ἐστιν ὃ μαθεῖν προθυμεῖται | ||
| διδάξαντες μετὰ τῆς ἐπιβαλλούσης προπομπῆς διασῴζεσθε . πυθομένου δὲ τοῦ Μυλλίου καὶ τί ποτ ' ἐστίν , ὃ μαθεῖν προθυμεῖται |
| διαφέρουσιν , καθὼς Δίδυμος ἐν Ὑπομνήματι τῷ πρώτῳ τῶν παιάνων Πινδάρου φησίν : καὶ τὸν τρίποδα ἀπὸ τούτου Θηβαγενεῖς πέμπουσι | ||
| , ὡς καὶ Χαμαιλέων ὁ Ἡρακλεώτης ἱστορεῖ ἐν τῶι Περὶ Πινδάρου , ὅταν ἡ πόλις εὔχηται περὶ μεγάλων τῆι Ἀφροδίτηι |
| μονήν . Νικόλαος δὲ ὁ Δαμασκηνὸς ὡς ἄπειρον καὶ ἀκίνητον λέγοντος αὐτοῦ τὴν ἀρχὴν ἐν τῆι Περὶ θεῶν ἀπομνημονεύει , | ||
| : τοῦ γὰρ Αἰσχίνου τὸ Κτησιφῶντος ψήφισμα παρὰ τρεῖς γεγράφθαι λέγοντος νόμους : πρῶτον μὲν ὅτι ψευδῆ γέγραφε περὶ Δημοσθένους |
| . Καὶ ἅμα πρῶτον καὶ μέγιστον [ τῆς ] πόλεως ἐγκώμιον γῆς ἀρετή , καθάπερ , οἶμαι , νεώς , | ||
| εἰδόσιν ἡδόμενοι . καί μοι δοκεῖ σοφιστὴς εἰς Τύρου καταστὰς ἐγκώμιον τοῦτ ' ἂν εἰπεῖν μέγιστον , τὰς σὰς ἐν |
| ἀνάλογον ἑκάστης τῶν καταβαινουσῶν ψυχῶν εἰς τὸ σωματισθῆναι καὶ τὸ πλάσμα [ ἐνεργῆ καὶ ] γένηται , καὶ ταῖς μὲν | ||
| ἀλήθειαν , διὰ δὲ τὴν ὑπερβολὴν τῆς ἀνομίας εἰς μύθου πλάσμα καταχωρισθεῖσα . μετὰ δὲ Ψαμμήτιχον ὕστερον τέτταρσι γενεαῖς Ἀπρίης |
| τε ἐλεύθερος ἔφασκε γεγενῆσθαι καὶ ἀναπεπνευκέναι κῦμα διαφυγὼν μέγα . διδάξαντος δέ , ὅ τι ἦν τὸ κακόν , πάλιν | ||
| καὶ τὸ ᾠὸν αὐτοῦ . ἢ ἀπὸ Κόρακος ῥήτορος πρώτου διδάξαντος τὴν ῥητορικήν : τὸν γὰρ μαθητὴν αὐτοῦ μισθὸν ἀπαιτοῦντος |
| καὶ μέντοι καὶ βιάσασθαι ὑπὲρ τὰ μικρὰ μειράκια τὰ τοῦ Μενάνδρου ἐν ταῖς παννυχίσιν ἀκόλαστα . λαγνίστατον δὲ καὶ ὁ | ||
| ποιεῖν . ἵνα μή τις , φησί , ἐκεῖνον τοῦ Μενάνδρου λαρυγγίσῃ : οὐδὲ εἷς μάγειρον ἀδικήσας ἀθῷος διέφυγεν . |
| τήνδε τὴν συμφροσύνην συγγραφεύς , Οὐάρρων , ἑνὶ βιβλίῳ περιλαβὼν ἐπέγραψε Τρικάρανον . Ὑφορωμένη δ ' αὐτοὺς ἡ βουλὴ Λεύκιον | ||
| . . ἔτι καὶ Διονύσιος ὁ Μεταθέμενος γράψας τὸν Παρθενοπαῖον ἐπέγραψε Σοφοκλέους . ὁ δὲ πιστεύσας εἴς τι τῶν ἰδίων |
| ] καὶ παραγενόμενος Ἀθήναζε ? [ ] | πρῶτον μὲν Ξενοκράτους | ἤκουεν , ὕστερον δὲ μετὰ Πολέμωνος ἐσχόλαζεν | | ||
| κυλίηται . διὰ τοῦτο καὶ Πολέμωνος ἥψαντο οἱ λόγοι οἱ Ξενοκράτους ὡς φιλοκάλου νεανίσκου : εἰσῆλθεν γὰρ ἔχων ἐναύσματα τῆς |
| ἤγουν αὐτὸς ἐνταῦθα πρὸς ἡμᾶς τῇδε ὃς πόλει ἠλιθείης ἐλθὲ ἀκουόμενος ἀναφανδὸν , ὅπου ἡμῖν παρακελεύων ἔρχεσθαι ἐν Μέμφει : | ||
| νῦν ὁ ἀπόγονος Γραῦς . ἐρρέθη . ὁ γὰρ λόγος ἀκουόμενος περὶ τοῦ Γρᾶ καλλίων . τὰ δὲ περὶ τῆς |
| τὴν σπάθην ἐπὶ τοῦ ξίφους εἰρήκασιν , εὕροις ἂν ἐν Εὐριπίδου Εὐρυσθεῖ σατυρικῷ : πᾶς δὲ φασγάνῳ ἐξεθέρισεν ὥστε πύρινον | ||
| Εὐριπίδου . καὶ Εὔβουλος ἐν Διονυσίῳ [ . ] : Εὐριπίδου δ ' “ ἔσωσά ς ' , ὡς ἴσασιν |
| παροιμία ἡ ἀπὸ κακοῦ κόρακος κακὸν ᾠόν . Οὗτος γὰρ σοφιστὴς ὢν ἐπηγγείλατο διδάσκειν τὸν μαθητὴν οὕτως ὥστε τὴν πρώτην | ||
| : σοφιστικὸς δὲ καὶ δημοκοπικὸς ταύτῃ διαφέρουσιν ὅτι ὁ μὲν σοφιστὴς διδάσκαλος βούλεται εἶναι νόμων καὶ ἀρετῆς , ὁ δὲ |
| εἴης ἂν καθῃρηκὼς , αὐτὴν Περσῶν ἰδέαν ταυτηνὶ τοῦ σώματος μιμησάμενος : εἶτ ' ἀπείρατον τῆς αὐτοῦ ταύτης ἀσελγείας μηδένα | ||
| δόλῳ ἐτελεύτησε τὸν βίον , ὃς , τὴν τοῦ δεσπότου μιμησάμενος χεῖρα , γράφει πρός τινας τῶν φίλων περὶ σφαγῆς |
| λέγει ἢ οὔ . Δοκεῖ μοι . Ἦ οὖν ζωγραφικὸς Θεόδωρος ; Οὔχ , ὅσον γέ με εἰδέναι . Ἆρ | ||
| Μαρία : ἄρτια ιδʹ . ἡ γυνὴ προτελευτᾷ . πάλιν Θεόδωρος καὶ Εἰρήνη : ιγʹ , ὁ ἀνὴρ προτελευτᾷ . |
| Ἀριστοτέλους : ὁ δὲ ἥρως Ἀμμώνιος ὁ Πρόκλου μὲν γεγονὼς ἀκροατὴς ἐμοῦ δὲ Ἀσκληπιοῦ διδάσκαλος ἔλεγεν ὅτι συμβολικῶς ἐκεῖνοι ἔλεγον | ||
| βουνός ; ἵνα σαφῶς σου μανθάνω . χαλεπόν γ ' ἀκροατὴς ἀσύνετος καθήμενος : ὑπὸ γὰρ ἀνοίας οὐχ ἑαυτὸν μέμφεται |
| ἱκανός ποτε λέγειν ἔσται περὶ οὐδενός . ἀποκρινέσθω δὴ ὁ Φαῖδρος . Ἐρωτᾶτε . Ἆρ ' οὖν οὐ τὸ μὲν | ||
| τέχνη . σιαʹ Τὸ μὲν δύνασθαι ὦ Φαῖδρε Ἐπειδὴ ὁ Φαῖδρος τὴν τοῦ ῥητορικοῦ τέχνην τοῦτο ἔλεγε τὸ ῥητορεύειν , |
| . ἡγουμένου δὲ αὐτὸν τοῦ Εὐξένου μεγάλης διανοίας ἅπτεσθαι καὶ ἐρομένου , ὁπόθεν ἄρξοιτο „ ὅθεν περ οἱ ἰατροί „ | ||
| καὶ πρὸς τὰς ἀπόρους τῶν ἐρωτήσεων πάνυ εὐστόχως παρεσκεύαστο : ἐρομένου γάρ τινος ἐπὶ χλευασμῷ , Εἰ χιλίας μνᾶς ξύλων |
| Ἀριστοτέλης Ζήνων ἕνα τὸν κόσμον . Ἀναξίμανδρος Ἀναξιμένης Ἀρχέλαος Ξενοφάνης Διογένης Λεύκιππος Δημόκριτος Ἐπίκουρος ἀπείρους κόσμους ἐν τῷ ἀπείρῳ κατὰ | ||
| ὄνομα δέ ἐστι μέρος λόγου δηλοῦν ἰδίαν ποιότητα , οἷον Διογένης , Σωκράτης : ῥῆμα δέ ἐστι μέρος λόγου σημαῖνον |
| ἀπὸ δὲ τῆς φύσεως καὶ τῆς ἀλόγου ψυχῆς Πλωτίνου καὶ Πορφυρίου ὡς τὰ πολλά . Ἄλλοι δέ , ὧν καὶ | ||
| ἀντιλαμβάνεται , ἐν τελείαις πραγματείαις εἰσόμεθα . Ὁρισμὸς οὐκ ἔστι Πορφυρίου : διὰ τοῦτο λέγει ἃς καὶ ὁριζόμενοι καὶ οὐ |
| , συνετός , εὔνουςὁ γὰρ νοήμων ποιητικόνδεξιός , εὐμαθής , πολυμαθής , λελογισμένος , σώφρων , καρτερός , καρτερικός , | ||
| καὶ ἔστι τὸ Ἰσοκρατικὸν , ἐὰν ᾖς φιλομαθὴς , ἔσῃ πολυμαθής . . ὁ νοῦς οὗτος : ἔλεγε , φησὶν |
| : αὐτὸς δὲ τροφῆς τε καὶ παιδείας τῆς ἐπιχωρίου πάσης μετέλαβε καὶ φύσιν εἶχε πρὸς οὐδὲν τῶν καλῶν ἀντιπράττουσαν . | ||
| διὰ τῆς κοίλης καλουμένης Περσίδος ῥέων περὶ Πασαργάδας , οὗ μετέλαβε τὸ ὄνομα βασιλεὺς ἀντὶ Ἀγραδάτου μετονομασθεὶς Κῦρος . πρὸς |
| ὁ τὰ Ἰδιοφυῆ ποιήσας , ἄλλος τεχνογράφος ῥήτωρ . Σωκράτης Σωφρονίσκου μὲν ἦν υἱὸς λιθουργοῦ καὶ Φαιναρέτης μαίας , ὡς | ||
| τὸ λέγεσθαι ἀρσενικῶς , ἡγοῦνται οἱ σοφισταὶ ὅτι καὶ ὁ Σωφρονίσκου υἱός , οὗ σύμβολον τὸ Σωκράτης ὄνομα , ὁ |
| ἤθη ἐκμάσσεται αὕτη ἡ ποίησις , τερπνῶς πάνυ τοὺς τῇ ἀγροικίᾳ σκυθρωποὺς κατὰ τὸν βίον χαρακτηρίζουσα : ἐκπέφευγε δὲ τὸ | ||
| ἀήρ . ⌈ δυσφορεῖ δὲ Σωκράτης ἐπὶ τῇ τοῦ Στρεψιάδου ἀγροικίᾳ : οὐχ εὑρίσκει γὰρ τοῦτο μεμνημένον τῶν μαθημάτων . |
| αὐτοὺς διατιθεμένους , ἐὰν δὲ ἀμφότεροι ἑῷοι , πρὸς τὰ παιδικὰ μόνα νοσηματώδεις , ἀρρενικῶν δὲ ὄντων τῶν ζῳδίων καὶ | ||
| ὡς ἔφην , καὶ οἱ ἐν Εὐβοίᾳ Χαλκιδεῖς περὶ τὰ παιδικὰ δαιμονίως ἐπτόηνται . Ἐχεμένης γοῦν ἐν τοῖς Κρητικοῖς οὐ |
| Εὔπολις Ἀστρατεύτοις ὡς ἦρξε περὶ Μίνῳαν αὐτὸς οὑτοσί καὶ Ἀλκαῖος Πασιφάῃ Μίνῳαν ἀλλ ' οἴμωζε σαυτὸν περιθέμενος . τῇ γὰρ | ||
| οὔτ ' ἀντὶ τῶν τῇ Μηδείᾳ πρεπόντων λόγων ὀφείλομεν τοὺς Πασιφάῃ πρέποντας λέγειν , ἀλλὰ μόνους τοὺς τῇ Μηδεία : |
| ἰδίαν καταχωρίσαντος πραγματείαν : ἅμα δὲ τούτοις Ἀντιγόνου τε καὶ Πολυβίου καὶ Σιληνοῦ καὶ μυρίων ἄλλων τοῖς αὐτοῖς πράγμασιν οὐχ | ||
| τούτων , εὕροις δ ' ἂν καὶ Εὐαγγέλου ἄλλα καὶ Πολυβίου τοῦ Ἀρκάδος , ὃς καὶ Σκιπίωνι τῶν Ῥωμαίῳ ξυνεγένετο |
| παλαιὸν στέλλεσθαι . ἄλλοι δὲ καὶ αὐτὸν τὸν θεόν φασιν αὐλῆσαι , καθάπερ ἱστορεῖ ὁ ἄριστος μελῶν ποιητὴς Ἀλκμάν : | ||
| ἐν τῷ πρώτῳ περὶ μουσικῆς ἐπὶ τῷ Πύθωνί φησιν ἐπικήδειον αὐλῆσαι Λυδιστί . . : καὶ ἡ μιξολύδιος δὲ παθητική |
| παρὰ τοῦ ἀντιδίκου λεγόμενον , ὡς ἐκεῖνο ἀλλὰ τὸ τοῦ Κεφάλου καλὸν καὶ νὴ Δία εὔδαιμόν γε , ἢ ὅταν | ||
| φόνον . δεκάτῃ δὲ ὕστερον γενεᾷ Χαλκῖνος καὶ Δαῖτος ἀπόγονοι Κεφάλου πλεύσαντες ἐς Δελφοὺς ᾔτουν τὸν θεὸν κάθοδον ἐς Ἀθήνας |
| Μεγαρικὸν τὸν τῶν αὐτῶν δογμάτων εὑρετὴν ὑποληφθέντα . τοῦτον δὲ Μενέδημος ὁ Ἐρετριεὺς διεδέδεκτο , ἀφ ' οὗ Ἐρετρικὴ ἡ | ||
| πατρίδος τοῦ περὶ οὗ ὁ λόγος . Φαίνεται δὴ ὁ Μενέδημος σεμνὸς ἱκανῶς γενέσθαι : ὅθεν αὐτὸν Κράτης παρῳδῶν φησι |
| πᾶσι τὸν Ὅμηρον τὰ πρωτεῖα λαμβάνειν . Τέλος τοῦ βασιλέως Πανίδου εἰπόντος αὐτοῖς , τὰ κάλλιστα τῶν ἑαυτῶν ἐπῶν ἀναλεξαμένους | ||
| , καὶ νενικηκέναι Ἡσίοδον , ἀγωνοθετοῦντος καὶ κρίνοντος τὰ μέτρα Πανίδου τοῦ βασιλέως , τοῦ ἀδελφοῦ Ἀμφιδάμαντος , καὶ τῶν |
| μὴ τοίνυν ἡμᾶς Ὅμηρος ἐκπληττέτω Φαιάκων τινῶν ἀναπλάττων φιλοξενίαν ἑνὸς Ἰθακησίου τετυχηκότος φιλανθρωπίας οὐδὲ πάντων ἀσμένως ὑποδεξαμένων τὸν ξένον : | ||
| δοκεῖ ὁ Μέτων ἄμεινον ὑποκρίνασθαι τὴν μανίαν τοῦ Ὀδυσσέως τοῦ Ἰθακησίου : ἐκεῖνον μὲν γὰρ ὁ Παλαμήδης κατεφώρασε , τοῦτον |
| μηδὲν φοβηθῇς : Ἐπειδὴ μετὰ ὀρνίθων ὄντες ἀπορνιθωθῆναι ἔμελλον , προκατασκευάζει δι ' ὧν ἔμελλον τούτου τυχεῖν . 〚 τὸ | ||
| ' ἀπορρήξας κορυφὴν ὄρεος μεγάλοιο , φοβούμενος τούτου τὸ ἀδύνατον προκατασκευάζει τοιοῦτον ἄνδρα τῷ λοιπῷ διηγήματι , ὡς μηδὲ τὸν |
| περικείμενον αὐτῇ μέγα ἀνοιμώξας καὶ περιλαβὼν τὴν νεκρὰν κατεφίλει καὶ ἀνεκαλεῖτο καὶ διελέγετο πρὸς αὐτὴν ὥσπερ ζῶσαν ἔξω τοῦ φρονεῖν | ||
| ἀφικόμενος , εὐξάμενος , ἐντεμὼν σφάγια , χεάμενος χοάς , ἀνεκαλεῖτο ψυχὴν ὅτου δὴ τῶν πατέρων ἢ φίλων : καὶ |
| κρατις [ ! ] α : / [ Θήρωνος ] Ἀκραγαντίνου τεθρι : / [ Ἱέρωνος ] Συρακοσίου κέλης . | ||
| Γοργίαν . ὅτι Γοργίας ὁ Λεοντῖνος ἀκροατὴς γέγονεν Ἐμπεδοκλέους τοῦ Ἀκραγαντίνου . ὥσπερ οἱ γεωμέτραι . περὶ τῆς τοῦ τριγώνου |
| καθ ' ὁτουοῦν ὅλον κατηγορεῖσθαι , οἷον τοῦ Σωκράτους τὸ Θεαίτητος κάθηται καὶ Θεαίτητος οὐ κάθηται , τὸ μέντοι ἕτερον | ||
| Σοφιστὴς Πολιτικὸς Κρατύλος : τρίτην Νόμοι Μίνως Ἐπινομίς : τετάρτην Θεαίτητος Εὐθύφρων Ἀπολογία : πέμπτην Κρίτων Φαίδων Ἐπιστολαί . τὰ |
| παρακαλεῖ , ὡς τοῦ νοῦ μόνου καὶ ὁρῶντος πάντα καὶ ἀκούοντος . ἡ δὲ ἀπαλλαγὴ τῶν κακῶν , ἣν ὀλίγοι | ||
| διαδικασθῆναι τοὺς Ἀθηναίους περὶ τοῦ χωρίου πρὸς τοὺς Μυτιληναίους , ἀκούοντος τῆς δίκης Περιάνδρου , ὃν καὶ τοῖς Ἀθηναίοις προσκρῖναι |
| διὰ τὴν ἐν τῇ Ἀττικῇ ποικίλην στοάν , ἐν ᾗ ἐπαίδευε Ζήνων ὁ Κιττιεύς , οὐχ ὁ Ἐλεάτης ὁ καὶ | ||
| ἀυτήν τε πτόλεμόν τε . καὶ γὰρ οὕτως ὁ Φοῖνιξ ἐπαίδευε μύθων τε ῥητῆρ ' ἔμεναι πρηκτῆρά τε ἔργων . |
| ἐν Μαραθῶνι μάχην ἐνίκησαν . Ὅτι Περικλέα καὶ Καλλίαν τὸν Ἱππονίκου καὶ Νικίαν τὸν Περγασῆθεν τὸ ἀσωτεύεσθαι καὶ ὁ πρὸς | ||
| καὶ λάβοις τί κα . πρώιην γοῦν παρὰ Καλλίαι τῶι Ἱππονίκου ποιούμενος ἐπίδειξιν τοσάδε τοῦ ζῆν κατεῖπεν , ὥστε ἔγωγε |
| καλεῖται τὸ δάσος . ἀΐουσα : ἀκούουσα . Ἰάνθη : εὐφράνθη , ηὐφράνθη . ἔσσυται : γράφεται καὶ ἔδραμεν . | ||
| τοῦ Διός . εὐφράνθη τε ἰδὼν ἥρως θετὸν υἱόν : εὐφράνθη δὲ ὁ Λοκρὸς θεασάμενος τὸν παῖδα , ὃς ἦν |
| Εὐβοίας , φασὶν αὐτοὺς ἀγωνίσασθαι , καὶ νενικηκέναι Ἡσίοδον , ἀγωνοθετοῦντος καὶ κρίνοντος τὰ μέτρα Πανίδου τοῦ βασιλέως , τοῦ | ||
| βασιλέως Εὐβοίας φασὶν αὐτοὺς ἀγωνίσασθαι , καὶ νενικηκότα Ἡσίοδον , ἀγωνοθετοῦντος καὶ κρίνοντος Πανίδου τοῦ βασιλέως , τοῦ ἀδελφοῦ Ἀμφιδάμαντος |
| Φαίνεταί γε . Ὅμως δέ μοι κἂν διομόσασθαι δοκῶ ὑπὲρ Κριτίου , ὑπὸ μηδενὸς τούτων τῶν λόγων πεπεῖσθαι . Νὴ | ||
| ἀλλὰ παρόμοιον . Πρῶτον μὲν τὸ ἑτεροῤῥεπές : οἷον καταφυγόντος Κριτίου ἐπὶ τὰς Ἁρμοδίου καὶ Ἀριστογείτονος εἰκόνας βουλεύονται οἱ Ἀθηναῖοι |
| αὐτὸς καθάπερ ὁ Δημήτριος ὁ τὸ περὶ τῆς λογογραφικῆς ἰδέας βιβλίον συγγράψας καὶ οὗτος αὐτὸ ἐπιγράψας Περὶ ἑρμηνείας ἀξιοῖ καλεῖν | ||
| τῇ πόλει γίγνοιτ ' ἂν ὄφελος . τοῦ πατριάρχου τὸ βιβλίον : βραχὺ τῇ πόλει γίγνοιτ ' ἂν ὄφελος . |
| εἶναι τὸ σῶμα : δεύτερος δὲ ἐφεξῆς τὸ πρὸς τὴν δυναστεύουσαν αἰτίαν ἀπομάχεσθαι : πᾶν γὰρ ἔργον ἰατροῦ ἐπανορθωτικόν ἐστι | ||
| Κρατεροῦ δὲ γυναῖκα γενομένην ὑπ ' Ἀλεξάνδρου δοθεῖσαν , τότε δυναστεύουσαν τῆς πόλεως . καὶ τὰ μὲν περὶ τὴν Ἀσίαν |
| καὶ ἀκαίρως : Δημοσθένης : τὴν ἀκαιρίαν τὴν ἐκείνου . ἀκούσας ἥκειν . τόν δέ οὐδέ οὐχ ἥκιστα , οὐδ | ||
| εἶναι τοὺς λέγοντας : Ἀρτέμιδι ἰκέλη . τοῦθ ' ἥσθην ἀκούσας καὶ ὅτι τῷ κάλλει τῆς ψυχῆς ἁμιλλᾶται τὸ τοῦ |
| ὑμεῖς τἀναντία ἀξιοῦντες οὐκ ὀρθῶς ποιεῖτε . Τοιαῦτα τοῦ Φουφεττίου λέξαντος παραλαβὼν ὁ Τύλλος τὸν λόγον εἶπε : Τὸ μὲν | ||
| σοὶ μὴ χαρίζεσθαι καὶ τοῖσδε , ἄλλως τε καὶ σοῦ λέξαντος ὡς εἶπες , ἄξενόν τι καταφαίνεταί μοι καὶ ἄγριον |
| . Γέγονε δὲ καὶ ἄλλος Πλάτων φιλόσοφος Ῥόδιος , μαθητὴς Παναιτίου , καθά φησι Σέλευκος ὁ γραμματικὸς ἐν πρώτῳ Περὶ | ||
| πολλοὶ στρατηλάται τε καὶ ἀθληταί , ὧν εἰσι καὶ οἱ Παναιτίου τοῦ φιλοσόφου πρόγονοι : τῶν δὲ πολιτικῶν καὶ τῶν |
| ἂν καὶ ἄνδρες οὐ παραπολὺ Ἀχιλλέως τὴν ἀνδρίαν καὶ ἀγὼν εὐδοκιμώτατος . Παλαμήδους δὲ μνημονεύσας οὐκ ἂν εὗρεν , ὅτῳ | ||
| ὡς ἀληθέσι γράφεται αὐτὸν φόνου Βραδούας ὁ τῆς Ῥηγίλλης ἀδελφὸς εὐδοκιμώτατος ὢν ἐν ὑπάτοις καὶ τὸ ξύμβολον τῆς εὐγενείας περιηρτημένος |
| ὠδῖσιν . ἐκ δὴ τούτων ἐν πενίᾳ μὲν ἐτράφη ἡ Ἀσπασία , σωφρόνως μέντοι καὶ καρτερῶς . ὄνειρος δὲ αὐτῇ | ||
| ἐν τῷ πρὸς Αἰσχίνην τὸν Σωκρατικὸν , οὗ διάλογος ἐπιγραφόμενος Ἀσπασία . μνημονεύουσι δ ' αὐτῆς πολλάκις καὶ οἱ ἄλλοι |
| δὲ τοὔμπαλιν , σύ μοι γενοῦ τιμωρὸς ἀνδρός , ἀνοσιωτάτου ξένου , ὃς οὔτε τοὺς γῆς νέρθεν οὔτε τοὺς ἄνω | ||
| καὶ μεστοὶ λάπης . Μένανδρος δ ' ἐν Τροφωνίῳ : ξένου τὸ δεῖπνόν ἐστιν ὑποδοχή . τίνος ; ποδαποῦ ; |
| μὲν ἀμυήτους μεταστήσασθαι , αὐτοὺς δ ' ἰέναι ἐπὶ τὸ μειράκιον ὃ ὁ Πυθόνικος ἐκέλευε . Καὶ ᾤχοντο , καὶ | ||
| ἡλικίας ἀκμῆς , ἁβροῦ σχήματος , ἀπείκασεν ἄν τις τὸ μειράκιον Διονύσου καλαῖς εἰκόσιν . ἱερουργοῦντα δὴ τοῦτον , περί |
| εἵλετο φαίδιμος Ἕκτωρ : σημειοῦνταί τινες τοῦτον διὰ τὸ τὸν τραγικὸν Ἀστυδάμαντα παράγειν τὸν Ἕκτορα λέγοντα : δέξαι κοινήν μοι | ||
| ' ἔχεις ἄπλατον ἐν τοῖς ὠσίν . καταπεσεῖν τι βούλομαι τραγικὸν πέσημα . πάντων γέ τοι μέτρον ἐστὶ τοὐπιεικές . |
| ἀγῶνος ὄντος τῷ ῥήτορι διπλοῦ , τοῦ πράγματος καὶ τοῦ ἤθους , καὶ τούτου κρατοῦντος , ἡ περὶ τῶν ἠθῶν | ||
| , ναυάγιον , θηρίον ἄμικτον , καὶ ὅσα ἐν ταῖς ἤθους λοιδορίαις ἔχεις : φιλοτιμουμένῳ δὲ ἔξεστιν εἰπεῖν Σαλμυδησσός , |
| περιεχούσας Σικελικὰς πράξεις : ἀρξάμενος δὲ ἀπὸ τῆς Διονυσίου τοῦ πρεσβυτέρου τυραννίδος διῆλθε χρόνον ἐτῶν πεντήκοντα καὶ κατέστρεψεν εἰς τὴν | ||
| μὲν πρὸς Αἰσχύλον νέου πρὸς γέροντα , καὶ πρὸς Εὐριπίδην πρεσβυτέρου πρὸς νεώτερον ἀγωνιζομένου μετέσχον τινές : Εὐριπίδης δ ' |