| εἰπεῖν περὶ τῶν κλιμάτων , ὅπερ καὶ αὐτὸ ἔχει καθολικὴν ὑποτύπωσιν , ὁρμηθεῖσιν ἐκ τῶν γραμμῶν ἐκείνων , ἃ στοιχεῖα | ||
| ] κατὰ τὴν τῶν ἐν τῷ δράματι προσώπων σκηνὴν καὶ ὑποτύπωσιν . πάντα ταῦτα ἀπὸ τοῦ “ ῥαψαμένη σκύτινον ” |
| προβουλίας ταύτης ἐκείνην τὴν προτέραν τοῦ βίου διαγωγὴν ὑπὸ τῆς εὑρέσεως τοῦ πυρὸς , ὃ καὶ τοῖς εὑροῦσι καὶ μεταγενεστέροις | ||
| ἰχνῶν ὁ λαγωός : οὕτω καὶ τὰ φαινόμενα ἀρχὴν τῆς εὑρέσεως τῶν θεωρημάτων καλῶς ἄν τις εἴποι , ὅτι ἀπὸ |
| . ἢ ταῦτά φησιν ἵνα δείξῃ πᾶσαν ἐπιστημονικὴν μέθοδον τῆς ἀποδεικτικῆς ὑπηρέτιδα : εἰ γὰρ πᾶσα ἐπιστήμη ἐκ ζητήσεως ἀρχομένη | ||
| ὁ ὅρος , ἀναγκαῖον καὶ περὶ ὅρου ἀποδοῦναι τὸν περὶ ἀποδεικτικῆς ἐπιστήμης διδάσκοντα , καὶ τοσοῦτον ὅσον τῇ ἀποδείξει συμβάλλεται |
| , ὥσπερ καὶ τῶν κατὰ συμβεβηκὸς ἰδίων ἀπόδειξις , ἣν ἀποδεικτικὴν ὀνομάζομεν . καὶ εἰ τοῦτο , ζητητέον ταύτην ἥτις | ||
| τίς ἐστιν ἐπιστήμη παρὰ τὴν τῆς οὐσίας θεωρητικήν τε καὶ ἀποδεικτικὴν διαφέρουσα ἐκείνης , εὑρεῖν πάνυ χαλεπόν . Ὅπερ ζητεῖ |
| αὐτίκα , ὡς οὐδὲ τῆς οἴκοθεν κινήσεως ἐστέρηται τὸ εἰς θεωρίαν προκείμενον ἄγαλμα , ἀλλὰ καὶ ὁμοῦ δεσπόζει καὶ ἐν | ||
| ὁ Ἀριστοτέλης τὴν περὶ τῆς φρονήσεως καὶ τοῦ ὀρθοῦ λόγου θεωρίαν παραδιδοὺς οὐδὲ ταῦτ ' ἀφίησιν ἀνεξέταστα , ἁρμόδια ὄντα |
| : ὥστε δύο παρεκβάσεις ἔχειν τὸν λόγον , μίαν μὲν περιεκτικὴν τῆς ἀντεξετάσεως τῶν ἀντιδημαγωγούντων , αὐτοῦ τε λέγω Δημοσθένους | ||
| καὶ ἑνιαίως αὐτῶν ὅλων μετέ - χουσα , δύναμίν τε περιεκτικὴν τῶν ὅλων ἐν ἑαυτῇ συλλαβοῦσα καὶ ἑαυτὴν δοῦσα εἰς |
| τί πράγματα ἔχεις ; ἢ μικρὸν ἔκδεξαι καὶ ἀχθείσης τῆς θεωρίας κάθισον εἰς τοὺς τῶν συγκλητικῶν τόπους καὶ ἡλιάζου . | ||
| καὶ αὐτοὶ τὸν ἔρωτα τῆς τῶν αἰεὶ καὶ ὡσαύτως ἐχόντων θεωρίας κατὰ τὸ συνεχὲς αὔξειν πειρώμεθα μανθάνοντες μὲν τὰ ἤδη |
| γὰρ ὁ μετέχων ταύτης τῆς δυνάμεως . Ἀρχὴν δὲ τῆς σκεπτικῆς αἰτιώδη μέν φαμεν εἶναι τὴν ἐλπίδα τοῦ ἀταρακτήσειν : | ||
| ὡς ἐκ τῆς ἐπικρίσεως τούτων ἀταρακτήσοντες . συστάσεως δὲ τῆς σκεπτικῆς ἐστιν ἀρχὴ μάλιστα τὸ παντὶ λόγῳ λόγον ἴσον ἀντικεῖσθαι |
| ἄγει γὰρ οὔρων πλῆθος παχέων , ἔκ τε τῶν φλεβῶν ἁπασῶν ἑλκομένων , ἔκ τε τῶν λιθιώντων μορίων . Σκόλυμος | ||
| αἰσθήσεις καὶ ἀπείρους περὶ ἑνὸς ἀλγήματος γίγνεσθαι , καὶ τούτων ἁπασῶν ὕστερον τὸ ἡγεμονοῦν αἴσθεσθαι καὶ τῆς ἑαυτοῦ παρὰ ταύτας |
| αἰτίας , ἐπεὶ δεήσει μίαν ἀμφοτέρας γίνεσθαι , τὴν μὲν λογικὴν ἄλογον , ἐὰν ἀλόγως πάσχῃ , τὴν δὲ ἄλογον | ||
| περὶ αὐτῆς ζητημάτων , τὸν λόγον παύσομεν ὡς ἐπὶ τὴν λογικὴν ψυχὴν καὶ τὸν νοῦν ἐπειγόμενοι πόρρωθεν . ἑκάστη μὲν |
| δὲ κατὰ τὰς αἰσθήσεις ἑκάστην τῶν εἰρημένων ποιοτήτων πάθους εἶναι ποιητικὴν παθητικαὶ ποιότητες λέγονται : ἡ γὰρ γλυκύτης πάθος τι | ||
| ' ἐχθρὸς ὢν καὶ κατ ' ἀνδρείαν καὶ κατὰ δύναμιν ποιητικὴν Στησιχόρῳ σεαυτὸν προσεικάζεις . γνώσῃ δὲ τὴν τῶν λεγομένων |
| τὴν ῥητορικὴν τέχνην οὐ μόνας ἐξαρκεῖν : ὅτι μὲν γὰρ τεχνικῆς ἔχονται θεωρίας , δηλοῖ λέγων ὡς πολλῶν ὄντων καὶ | ||
| ΔΕ ΠΥΡ . Ἡ τοῦ πυρὸς κρύψις τῆς νοερᾶς καὶ τεχνικῆς ἐστι ζωῆς ἀφανὴς περίληψις , ἣν ὁ Ζεὺς ἑκὼν |
| ἢ περὶ ὀρθότητος ὀνομάτων , λογικός : Θεαίτητος ἢ περὶ ἐπιστήμης , πειραστικός : Σοφιστὴς ἢ περὶ τοῦ ὄντος , | ||
| τῇ ποιότητι , ὅτε ἔλεγεν ὅτι πρότερον τὸ ἐπιστητὸν τῆς ἐπιστήμης , τῶν μέντοι ἀντικειμένων ἐν πάσῃ κατηγορίᾳ ἐδεήθη : |
| ἀποτέλεσμα , ἀλλὰ παρακολούθημα . Ὅτι οἱ μὲν ἀπὸ τῆς λογικῆς ψυχῆς ἄχρι τῆς ἐμψύχου ἕξεως ἀπαθανατίζουσιν , ὡς Νουμήνιος | ||
| ἑτέρην προτέρην : τὴν ἀμείνω λέγει καὶ αὐτὴν οὖσαν τῆς λογικῆς ψυχῆς ἅμιλλαν σύντονον πρὸς τὸ ἀγαθὸν ὁρῶσαν . ταύτην |
| συντελῆ ᾖ τὰ ηʹ . καὶ ἄλλως ὁ δʹ μεθόριον ἁρμονικῶν σχέσεων ἡμῖν ἀνεφάνη , συμφώνων μὲν ἐντὸς ἑαυτοῦ , | ||
| μηχανικῶν τε ὢν τὰ πρῶτα καὶ γεωμετρικῶν , ἔτι δὲ ἁρμονικῶν καὶ μουσικῶν φαίνεται , καὶ ὅμως ἕκαστον τούτων οὕτως |
| - εῖν καὶ τὸν ἀποβάντα κύριον τόπον συνορᾶν , οὗτινος τετύχηκεν ἀστέρος καὶ τίνες ἐν τούτῳ πρόσεισιν : ἐκ γὰρ | ||
| , καὶ μετατίθησι τὴν ἐξουσίαν , ἧς ἐπὶ τῷ εὐποιεῖν τετύχηκεν , εἰς τοὐναντίον . οὐδὲ γὰρ τὰ ξίφη σὺ |
| . . . . Ἀρχύτα Πυθαγορείου ἐκ τοῦ Περὶ παιδεύσεως ἠθικῆς . Φαμὶ τὰν ἀρετὰν ἦμεν ποττὸ μὴ κακοδαιμονεῖν ἱκανάν | ||
| προβληματικῶς τὴν ἐπιστήμην , ἧς ἐγὼ διαιρέσεως ἐκθήσομαι τὸ τῆς ἠθικῆς οἰκεῖον . Ἔχει δ ' οὕτως . Τριμεροῦς ὄντος |
| , ἀκολουθήσαντες , κεκρυμμένην τοῦ Τααύτου καὶ ἀλληγορίαις ἐπεσκιασμένην τὴν θεολογίαν ἐφώτισαν . Καὶ μετὰ βραχέα φησίν : Ἔθος ἦν | ||
| ἡ περὶ τὴν μυθολογίαν ἁμαρτία , τὸ γὰρ περὶ τὴν θεολογίαν ἁμαρτεῖν : τὸ οὖν μὴ ἐμφρόνως περὶ τὴν μυθολογίαν |
| δὲ ἐλάττω , τρίτης δὲ μικρὰ παντάπασιν , ὡς τὴν μίμησιν ἀληθινῇ στρατοπεδείᾳ προσεοικέναι . ταῦτα ὁρῶντες οἱ περὶ τὸν | ||
| τοῦ πυρὸς ἦχος . πεποιημένη δέ ἐστιν ἡ φωνὴ κατὰ μίμησιν τοῦ ἀποτελουμένου ψόφου ἐν τῷ πυρί , οἷον : |
| ἀκούσαντα δὲ ἑκατόν , διακοσίας αὐτῷ δοῦναι . τοσοῦτον ἤσκει φιλομάθειαν . φασὶ δὲ καὶτοὺς Ἡσιόδου στίχους μεταγράφειν οὕτω : | ||
| ἔχοντα , καὶ βασιλεῖ συμβιώσεσθαι , καὶ εὐφυΐαν ἐμφαίνοντι καὶ φιλομάθειαν . Ἔφαμεν δ ' ὅτι καὶ πολιτεύεσθαι κατὰ τὸν |
| αὐτῷ , τὰ μὲν αἰσθήσεως δεῖσθαι , τὰ δ ' ἐπιστημονικῆς , τὰ μὲν καὶ τὰ τῆς , τὸ δ | ||
| οὕτω καὶ ἡ ἐπιστημονικὴ αἴσθησις φυσικῶς παρὰ τοῦ λόγου τῆς ἐπιστημονικῆς μεταλαμβάνει τριβῆς πρὸς ἀπλανῆ τῶν ὑποκειμένων διάγνωσιν . , |
| . πρύμνηθεν ] ἀπὸ τῆς πρύμνης . μηχανὴν σωτηρίας ] μέθοδον τοῦ πῶς δεῖ σεσῶσθαι . . καμούσης ] χειμαζομένης | ||
| καὶ συμβεβηκὸς τῶν ζητημάτων ἁπάντων , ὅπως τοῦτο ἐπιγνωσόμεθα τὴν μέθοδον ἐνταυθοῖ προθεὶς ποιήσομαι τὴν ἀρχὴν τῆς διαιρέσεως τῶν κεφαλαίων |
| , καὶ πᾶσα ἡ προσεσπέριος Ἰταλία τὰς κατὰ τὸ ἔθνος ὀνομασίας ἀφαιρεθεῖσα [ καὶ ] τὴν ἐπίκλησιν ἐκείνην ἐλάμβανεν , | ||
| , ὧν ἦρξαν , ἐπ ' ἐκείνων φησὶ τεθῆναι τὰς ὀνομασίας λέγων ὧδε : Ἀπὸ Λυδοῦ μὲν γίνονται Λυδοὶ , |
| τῶν διαφυγόντων , ἂν ὕστερον ἀναμνησθῇ , ῥᾴδιον ποιήσασθαι τὴν δήλωσιν . τοῖς δὲ γεγραμμένα λέγουσιν , ἂν καὶ μικρὸν | ||
| δρωμένων εἶχον : οἱ μὲν γὰρ ἐδυσχέραινον , ἅτε δυναστείας δήλωσιν μείζονος ἢ κατὰ δημοκρατίαν : οἱ δὲ χαρίζεσθαι οἰόμενοι |
| τῶν δογματικῶν τὴν διαλεκτικὴν εἶναί φασιν ἐπιστήμην συλλογιστικὴν ἐπαγωγικὴν ὁριστικὴν διαιρετικήν , διελέχθημεν δὲ ἡμεῖς ἤδη , μετὰ τοὺς περὶ | ||
| ἐπιστημονικούς : πάσας τε ὁρᾶν ἔξεστι τὰς τῆς διαλεκτικῆς μεθόδους διαιρετικήν , ὁριστικήν , ἀποδεικτικήν , ἀναλυτικήν . ὁ δὲ |
| λεγόμενον καὶ συντάξαντα τὴν φωνὴν τῶν ἀνθρώπων καὶ τὸ σύνολον εὑρετὴν καταστάντα τῶν ὀνομάτων , εἴτε θεὸν εἴτε δαίμονα εἴτε | ||
| φονεύοντα τοὺς ἀπειθοῦντας τοῖς θεοῖς . Ἀπόλλωνα δὲ τῆς κιθάρας εὑρετὴν ἀναγορεύουσι καὶ τῆς κατ ' αὐτὴν μουσικῆς : ἔτι |
| οἱ σοφοὶ διδάσκαλοι . οἳ προτρέπονται πάντας ὥσπερ ἔμφρονες εἰς γνῶσιν ἐλθεῖν καὶ μύησιν ὧν φασι θείων λόγων , οὕτως | ||
| ψυχῇ , δι ' οὗ τὴν τῶν τηλικῶνδε περίνοιαν καὶ γνῶσιν ἔσχεν . ὥστε οὐκ εἰς θάνατον ἀλλ ' εἰς |
| ὀνόματα . καὶ δὴ καὶ τοῖς ἀρχαίοις πολλὴ πρόνοια τῆς ἰδέας ἦν ταύτης : καὶ οὔτε τὰ ὀνόματα τοῖς ὀνόμασιν | ||
| , νοεῖσθαι δ ' οὔ , τὰς δ ' αὖ ἰδέας νοεῖσθαι μέν , ὁρᾶσθαι δ ' οὔ . Παντάπασι |
| τὸν αὐτὸν λόγον μάλιστά ἐστιν ὁ πρῶτος θεὸς πρὸς τὸν δημιουργόν . Ὁ μέν γε ὢν σπέρμα πάσης ψυχῆς σπείρει | ||
| καὶ λαβόντες ἀθάνατον ἀρχὴν θνητοῦ ζῴου , μιμούμενοι τὸν σφέτερον δημιουργόν , πυρὸς καὶ γῆς ὕδατός τε καὶ ἀέρος ἀπὸ |
| δοκιμωτάτοις τῶν Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων , οἳ τὴν μαθηματικὴν ἐπιστήμην διαπονοῦσιν . . . . , κατὰ γὰρ τοὺς Πυθαγορικοὺς | ||
| καὶ βασιλεῖς καὶ βασιλέων οἱ μέγιστοι καὶ μάλιστα οἱ Περσῶν διαπονοῦσιν οὕτως , ὥστ ' οὐδένα φασὶν ἐπὶ βασιλείαν δύνασθαι |
| σύστασις αὐτῆς τῇ φυσικῇ γενέσει παραπλησίως καὶ τῆς τοῦ παντὸς ἁρμονίας τὴν εἰκὼ φέρει . Πάλιν τὸν αὐτὸν ἡμῖν θεὸν | ||
| καὶ στρέφων ὅλην διέφθορεν , ἐν ἑπτὰ χορδαῖς δώδεχ ' ἁρμονίας ἔχων . ἀλλ ' οὖν ἔμοιγε χοὖτος ἦν ἀποχρῶν |
| ψυχῆς ὁ Ἔρως , ἀναπτεροποιεῖ αὐτόν . αὐτῶν δὲ τῶν φυσικῶν οἱ μὲν ἐξηγητικοί , οἱ δὲ ἐν βραχεῖ προαγόμενοι | ||
| ὡς στεφάνους καὶ ἀνδριάντων ἀναθέσεις . . Ἐν αἷς τῶν φυσικῶν ἐπιθυμιῶν , μὴ ἐπ ' ἀλγοῦν δὲ ἐπαναγουσῶν ἐὰν |
| διαρρήδην . Περὶ ὧν ἡμεῖς ἐν τῇ παρασκευῇ τῆς ἰδίας πραγματείας μνησθέντες , εἰς τοῦτον ὑπερεθέμεθα τὸν καιρὸν κατὰ μέρος | ||
| οὐδὲν δὲ κωλύειν λέγων ἁπάσας ταύτας κατεσκευακέναι τὸν φιλόσοφον τὰς πραγματείας ἔτι παιδευόμενον παρὰ Πλάτωνι , ψυχρὰν μὲν καὶ ἀπίθανον |
| Τῶν δὲ καρπῶν ἐν αὐτοῖς τοῖς φυτοῖς ἡ ἐκτροφὴ καὶ τελείωσις ὥστε πλείονος δεῖ δυνάμεως . Πρὸς δὲ θησαυρισμὸν ἄριστα | ||
| παραλλάττουσι , μᾶλλον δὲ καὶ ἐπὶ πλέον ἡ τῶν καρπῶν τελείωσις . κρανεία μὲν γὰρ ἀποδίδωσι περὶ τροπὰς θερινὰς ἡ |
| , δύο οὐσῶν τῶν ἱστοριῶν , συντάξαι δεῖ τὴν Διογένους στωμυλίαν μετὰ τοῦ ὑφ ' ἧς . ὅτι δὲ τυράννους | ||
| τοὺς ἰχθῦς ἀνέκυψεν . Εἶτ ' αὖ λαλιὰν ἐπιτηδεῦσαι καὶ στωμυλίαν ἐδίδαξας , ἣ ' ξεκένωσεν τάς τε παλαίστρας καὶ |
| ) Ἑρμῆς καὶ ὁ λόγος καὶ λογικῶν τεχνῶν ἡγεμονεύει καὶ πρακτικῶν , ὑποτιθεὶς ἑκάστῃ καὶ ἐφευρέσεις καὶ πανουργίας καὶ ἀφορμάς | ||
| αἱρούμεθα διὰ τὴν εἰρήνην . αἱ μὲν οὖν ἐνέργειαι τῶν πρακτικῶν ἀρετῶν ἐν τοῖς πολιτικοῖς εἰσι καὶ πολεμικοῖς : αἱ |
| ὅταν εἰς τὸν κόσμον ἀποβλέποντες πρὸς τὴν τοῦ θεοῦ ἀναγώμεθα ἔννοιαν , οὐ τὸ πᾶν τοῦτο αἰσθήσεως ἢ φαντασίας εἶναι | ||
| , ἃ διὰ μέγεθος ἀνθρώπινος λογισμὸς οὐ χωρεῖ ; ὧν ἔννοιαν λαβὼν καὶ ἐπιθειάσας καταλείπει μὲν πατρίδα καὶ γενεὰν καὶ |
| . τὸ μὲν οὖν περὶ πάθη καὶ πράξεις εἶναι τὴν ἠθικὴν ἀρετήν , δῆλον . πρακτικαὶ γὰρ αἱ ἠθικαὶ ἀρεταὶ | ||
| , αὐστηρὰν ἱλαράν , σύντονον ἀνειμένην , ἡδεῖαν πικράν , ἠθικὴν παθητικήν , οὐδὲν διαλλάττουσαν τοῦ μεμυθευ - μένου παρὰ |
| οὔτε τις τῶν ἄλλων αἰσθήσεων διδακτή , ὥστε οὐ δύναται κατάληψιν πραγμάτων ποιήσασθαι : μόνων γὰρ σωμάτων διακριτικὴν εἰργάσατο αὐτὴν | ||
| ἐξετάζειν , πᾶν τὸ ὁρώμενον ἀποβαίνει , μόνον δὲ εἰς κατάληψιν ἔρχεται τὸ ἐξ ὁλοκλήρου μνημονευόμενον . ὥσπερ οὖν οἱ |
| ἐν ᾗ παριόντες ἑκάστῳ τῶν θεῶν οἷον τιμὴν ἐπετέλουν τὴν ῥαψῳδίαν . ταῦτ ' εἶπεν ὁ Κλέαρχος . εἰ δ | ||
| Ἰσχυρῶς Ὅμηρον ἐθαύμαζεν Ἀλκιβιάδης , καί ποτε διδασκαλείῳ παίδων προσελθὼν ῥαψῳδίαν Ἰλιάδος ᾔτει . τοῦ δὲ διδασκάλου μηδὲν ἔχειν Ὁμήρου |
| ἐχρήσαντο . ὅλως δὲ εὑρετὴν αὐτὸν γενέσθαι φασὶ καὶ τῆς πολιτικῆς ὅλης παιδείας , εἰπόντα μηδὲν εἰλικρινὲς εἶναι τῶν ὄντων | ||
| γὰρ τῶν κατὰ τὸν βίον πράξεων . οἱ δὲ τῆς πολιτικῆς λόγοι , οἱ μὲν περὶ τούτων διαλαμβάνουσιν , οἱ |
| οὐχ ἁπλῶς ἀλλὰ τὶ ἀγαθόν . τῶν δὲ κατὰ μέρος τεχνῶν καὶ μεθόδων καὶ πράξεων ἑκάστη καὶ προαιρέσεων οἰκείου ἀγαθοῦ | ||
| εὖ ποιεῖν ἀλλήλους καὶ κακῶς ποιεῖν καὶ ἐν τοῖς τῶν τεχνῶν πρὸς ἀλλήλας συναλλάγμασι : πλὴν τὴν ἀντιπάθειαν οὐ κατὰ |
| ἐστι πάλιν χρημάτων Ἐν ὑποβάθρᾳ γῆς βάθους κεκρυμμένων , Τὴν εὕρεσιν πρόφασκε πλὴν ἐν συντόμῳ . Πέμπτῳ δὲ χάριν τῶν | ||
| δὲ καὶ οὗτοι πάντες πρὸς τὴν κατάληψιν ἤτοι λῆψιν καὶ εὕρεσιν τοῦ δεδομένου ἀφεωρακότες τὸν εἰρημένον τρόπον ὁρίζεσθαι . ἵνα |
| δὲ λόγοι ἐπιτήδευμα , ἅπας ὑπάρχει καιρὸς ὥριος ἐς λόγου δημιουργίαν , καὶ οὔτε ὀρνίθων κλαγγὴν οὔτε Πλειάδας ἀνιούσας ἢ | ||
| ἂν εἴποιμεν : ὁ γὰρ περὶ τὸ φαινόμενον καὶ τὴν δημιουργίαν ἀναστρεφόμενος ὁ δεσπότης ἐστὶν Ἥφαιστος , τὰς ἐγκοσμίους ἕδρας |
| ἄνθρωποι Νοῦν προσηγόρευον , εἴτε τὴν σύνεσιν αὐτοῦ μεγάλην εἰς φυσιολογίαν καὶ περιττὴν διαφανεῖσαν θαυμάσαντες εἴθ ' ὅτι τοῖς ὅλοις | ||
| οὐρανοῦ κατά τινας μαθηματικοὺς λόγους ἀφορίζοντες , καὶ ὅλως τὴν φυσιολογίαν τὴν προγνωστικὴν ἀπὸ τῶν μαθημάτων συστησάμενοι , καὶ πρὸς |
| φιλοσοφίᾳ : κατ ' ἔννοιαν δὲ τὴν αἵρεσιν εἶναι πρόσκλισιν δογμάτων πολλῶν πρὸς ἄλληλα συμφώνων ἢ πρὸς ἓν τέλος ἀναφερόντων | ||
| ἐχόντων τὴν ἀναφοράν . ἢ οὕτως . αἵρεσίς ἐστι σύστημα δογμάτων ἀκολουθούντων ἀλλήλοις τε καὶ τοῖς φαινομένοις ἢ νομιζομένων ἀκολουθεῖν |
| τὴν μεγίστην , ἀναγκαῖον ἂν εἴη τῷ τὴν εἰρημένην μεταχειριζομένῳ πραγματείαν περὶ τοῦ τῆς φωνῆς τόπου καθόλου καὶ κατὰ μέρος | ||
| πεῖραν . ἐπαινῶν δέ τις τῶν ἑταίρων Ἑρμοῦ τὴν αὐτὴν πραγματείαν ἔδωκέ μοι καὶ αὐτὴν διελθεῖν , ὥς γε ἐμοὶ |
| ἀπὸ τῶν ἁπλουστέρων καὶ πρὸς μετρίας ὀδύνας ποιεῖν δυναμένων τὴν ἀναγραφὴν ποιούμενοι . Πράσιον βοτάνην ἀποζέσας δίδου μετὰ οἰνομέλιτος πίνειν | ||
| τοῖς φιλοσόφοις . Οἴομαι δὲ καὶ πᾶσι τοῖς παραληψομένοις τὴν ἀναγραφὴν ἄπιστον φανεῖται . Ψεύσασθαι μὲν οὖν οὐ καθῆκόν ἐστι |
| : ἀγαθὸν γὰρ τῷ σπουδαίῳ τὸ εἶναι : τὴν γὰρ θεωρητικὴν διώκει ζωὴν καὶ τὴν ἑαυτοῦ οὐσίαν συνιστάναι ζητεῖ : | ||
| τοῖς μὴ φαύλοις κόσμου μετάδοσις ἢ πρὸς ἄλληλα συμφωνίας . θεωρητικὴν δ ' αὐτὴν ἀποφαίνονται καὶ πρακτικὴν διὰ τοιάσδε αἰτίας |
| μόνιμον τῆς ἀρετῆς εὐτυχοῦντες . ὅπερ δὲ ἐπὶ τῶν ἄλλων ἀρετῶν , τοῦτο καὶ ἐπὶ τῆς φιλίας δεήσει φυλάττειν , | ||
| ἄνθρωπον ὃν ἔπλασεν ” , ὃ ἐπὶ λογικῶν μόνων τῶν ἀρετῶν ἐστιν . αἱ οὖν ἀσκήσεις τε καὶ χρήσεις ἐξαίρετον |
| θεὸς δολιχεύειν τὴν φύσιν ἀπαθανατίζων τὰ γένη καὶ μεταδιδοὺς αὐτοῖς ἀιδιότητος : οὗ χάριν καὶ ἀρχὴν πρὸς τέλος ἦγε καὶ | ||
| ποιητικὰ αἴτια , εἴπερ καὶ τελικὰ καὶ χορηγὰ δυνάμεως καὶ ἀιδιότητος : πῶς ἂν οὖν ἐλέγχοι τὸν διδάσκαλον , ὃς |
| τὴν διάκρισιν τῆς σκέψεως ἀπὸ τῶν παρακειμένων αὐτῇ φιλοσοφιῶν : εἰδικὸς δὲ ἐν ᾧ πρὸς ἕκαστον μέρος τῆς καλουμένης φιλοσοφίας | ||
| : ἃ πάντα ἐπὶ τοῦ προκειμένου συμβέβηκεν . ὁ γὰρ εἰδικὸς ἄνθρωπος οὐχ ἕν τι ἀφωρισμένον ἔσται καὶ τόδε , |
| ὅταν καὶ τὴν διαλεκτικὴν εἰ διπλοῦν ἐστι σκοπῶμεν καὶ τὴν ἰατρικὴν καὶ τὴν κυβερνητικήν , διὰ τοὺς ἐν ἑκάστῃ τῶν | ||
| τῷ προεκδοθέντι οἱ βιβλίῳ , ὡς αὐτὸς φιλίαν τε καὶ ἰατρικὴν τιμῶν διϊσχυρίζεται , τῆς εἰς ἡμᾶς αὐτοῦ ἀκραιφνοῦς φιλίας |
| αὐτή τε ἀναλυτικὴ ὀνομάζεται καὶ ὁ κατ ' αὐτὴν συλλογισμὸς ἀναλυτικός . ὅτι γὰρ ἡ σελήνη ἐξ ἀντιφράξεως τῆς γῆς | ||
| τρόποι εἰσὶ τέσσαρες , διαιρετικός , ὁριστικός , ἀποδεικτικὸς καὶ ἀναλυτικός . χρῆται δὲ κυρίως τοῖς δυσὶν ὁ Ἀφθόνιος , |
| τῆς ἀρχῆς , ἣν ἐκόσμησαν , παρὰ δὲ τῶν πολλῶν εὐπείθειαν . καὶ οἰητέον ὑγιαίνοντος ζῴου μηδὲν διαφέρειν τὴν μεγάλην | ||
| δὲ τοῖς μὴ κατὰ νόμον ἄρχουσι ποιεῖν τὸ κελευόμενον οὐκ εὐπείθειαν εἶναι καὶ εὐσέβειαν , ἀλλ ' ἄνοιαν καὶ μανίαν |
| σχήματα , παρὰ τὸν σχηματισμὸν τῶν ὀνομάτων , παρὰ τὴν ἀλληγορίαν , παρὰ τοὺς ἀριθμούς , παρὰ τὰ γένη , | ||
| ὁ δὲ τόπος οὗτος , εἰ καί τις ἄλλος , ἀλληγορίαν ἐπιδέχεται φιλοσόφου θεωρίας ὢν ἀνάπλεως : τῶν γὰρ ἀσεβῶν |
| τὸ βιβλίον : οἷς μὴ κατὰ τὴν σὴν ἕξιν ἐς φιλοσοφίαν διατεθεῖσι δόξειεν ἄν τι λόγου ἄξιον ἔχειν καὶ τὰ | ||
| ταὐτῷ γὰρ παρορμᾶν ἐπιχειρεῖ εἴς τε τὴν πρακτικὴν καὶ θεωρητικὴν φιλοσοφίαν . τὸ μὲν γὰρ κτήσασθαι φρόνησιν ποιητικῆς τινός ἐστι |
| μᾶλλον ἂν δόξειεν ἐοικέναι καὶ κατ ' ἐκεῖνον κοσμεῖσθαι τὸν χαρακτῆρα . οὔτε γὰρ ὑπόθεσιν εἴληφε πολυωφελῆ καὶ κοινήν , | ||
| ἂν δὲ μὴ εὕρωμεν , ῥιπτοῦμεν . τίνος ἔχει τὸν χαρακτῆρα τοῦτο τὸ τετράσσαρον ; Τραιανοῦ ; φέρε . Νέρωνος |
| τοῦ ἔν τινι ὕλῃ ; Ἔτι πρότερον τῇ φύσει τὸ γενικώτερον , ὥστε καὶ τὸ εἶδος τοῦ ἀτόμου : τὸ | ||
| τῶν λεγομένων διασημαίνεται ἔννοια . διαφέρει δὲ ῥυθμὸς μέτρου τῷ γενικώτερον καὶ τῷ εἰδικώτερον : πᾶν γὰρ μέτρον ῥυθμός , |
| ' ἀκοῆς κατακηλοῦσα : ἢ ἡδονὴ ἐκ λόγου τε καὶ μουσικῆς ἢ δι ' ἀπάτης γινομένη . δʹ Ἐπιχαιρεκακία δὲ | ||
| ποιητῶν δείκνυται ὄντα . ἀλλὰ μὴν καὶ τὰ περὶ τῆς μουσικῆς ἐφλυάρησάν τινες εὑρετὴν Ἀπόλλωνα γεγενῆσθαι , ἄλλοι δὲ Ὀρφέα |
| . καὶ τό γε τούτου πρότερον , τὸ „ Ἑλλήνων ἀρχηγὸς „ ἀκριβῶς ἥρμοττεν αὐτῷ : πᾶσι γὰρ αὐτὸς ἦρξε | ||
| πρῶτος λέγεται τοῦτο μετελθεῖν τὸ εἶδος καὶ ὅλως εὑρετὴς καὶ ἀρχηγὸς γενέσθαι τοῦ τύπου τοῦ πολιτικοῦ : καὶ γάρ ἐστι |
| δυνατόν , ὡς ἐν τῷ τελευταίῳ τμήματι τοῦδε τοῦ βιβλίου σαφέστατα ἡμᾶς ὁ Ἀριστοτέλης διδάξει . Διὸ πανταχοῦ συντίθεσθαι τὸν | ||
| μόνους ἐφ ' ἑαυτὸν συγκαλέσαι τοὺς κύνας . ὅτεπερ καὶ σαφέστατα ὤφθη ὡς οὐχ ἡ λύρα ἡ θέλγουσα ἦν , |
| τοῦ ἐπὶ σοφίᾳ διενέγκασι τοὺς πολλοὺς εἴς τε πρόγνωσιν καὶ διάγνωσιν τῶν ἐν τοῖς σώματι γινομένων μεταβολῶν , τούτων τὸ | ||
| δὴ τᾶς γεωμετρικᾶς καὶ ἀριθμητικᾶς καὶ σφαιρικᾶς παρέδωκαν ἄμμιν σαφῆ διάγνωσιν , οὐχ ἥκιστα δὲ καὶ περὶ μουσικᾶς . ταῦτα |
| μὲν εἶναι τελειοτέραν , οἷον τὴν ἔξωθεν , τὴν δὲ ἀτελεστέραν , οἷον τὴν ἑκάστου . ταύτην οὖν τὴν ἑκάστου | ||
| τὴν στάσιν πασῶν προέταξε τῶν νομικῶν , καί τοι γε ἀτελεστέραν οὖσαν πασῶν : οὐ γὰρ δὴ ἀγνοοῦμεν , ὡς |
| εἰς τὸ δικαίως κρίνειν . τρόπῳ γάρ τινι παρὰ θεοῦ οἰκονομίαν πεπίστευται : καὶ γὰρ αὐτὸς οὓς ἔχει ὑφ ' | ||
| τετάρτῃ ἡμέρᾳ ἐγενήθησαν φωστῆρες . Ἡ δὲ τῶν ἄστρων θέσις οἰκονομίαν καὶ τάξιν ἔχει τῶν δικαίων καὶ εὐσεβῶν καὶ τηρούντων |
| , γνωστέον ὅτι , εἴπερ ἡ ἐμπειρία ἐκείνη περὶ τῆς ἀκαταληψίας τῶν ἀδήλων διαβεβαιοῦται , οὔτε ἡ αὐτή ἐστι τῇ | ||
| τι πρᾶγμα ἢ εὕρεσιν ἐπακολουθεῖν εἰκὸς ἢ ἄρνησιν εὑρέσεως καὶ ἀκαταληψίας ὁμολογίαν ἢ ἐπιμονὴν ζητήσεως . διόπερ ἴσως καὶ ἐπὶ |
| δείξει κεχρῆσθαι . λείπεται οὖν τὸν ἀποδοθέντα τοῦ γένους λόγον ὑπογραφὴν εἶναι . τρίτη πάλιν ἐστὶν ἀπόδειξις αὕτη : αἱ | ||
| ὕστερον ἐπηκολουθηκυίας εὐδαιμονίας τῇ πόλει μνημονεύουσί τι σημεῖον κατὰ τὴν ὑπογραφὴν τοῦ κτίσματος συμβάν : τῶν γὰρ ἀρχιτεκτόνων γῇ λευκῇ |
| ἐληλυθόσιν ἁρμόζοντα ἐκπονεῖς . Πρῶτα μὲν γὰρ φιλοσοφίαν τε καὶ ῥητορικὴν ἤδη παρεῤῥυηκυίας καὶ πρὸς ἀχανῆ βυθὸν τῆς λήθης καταδεδυκυίας | ||
| πῶς δ ' οὐκ . . . [ . : ῥητορικὴν ] πόνοντην ! ! διγης ! ! ! ! |
| αὐτοῦ , νόει , ὅτι τἀγαθόν ζωῆς γὰρ ἔμφρονος καὶ νοερᾶς αἴτιος δύναμις ὤν , ἀφ ' οὗ ζωὴ καὶ | ||
| ἔζων οἱ τοιοῦτοι , μάθοιμεν ἂν νοήσαντες , ὅτι τῆς νοερᾶς δοτήρ ἐστιν ὁ Κρόνος ζωῆς , κόρος ὢν τοῦ |
| γε . τί δή ἐστιν τοῦτο περὶ οὗ αὐτός τε ἐπιστήμων ἐστὶν ὁ σοφιστὴς καὶ τὸν μαθητὴν ποιεῖ ; Μὰ | ||
| ἤγουν ὁ ἄρχων τῆς νεὼς ἢ ὁ κωπηλατῶν πᾶς τε ἐπιστήμων τῶν ὅπλων καὶ στρατιώτης εἰσήρχετο εἰς τὴν ναῦν . |
| οὗτος ὁ ποιητὴς καὶ πρὸς διοίκησίν τε καὶ παιδείαν τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων ἄξιος ἀναλαβόντι μανθάνειν τε καὶ κατὰ τοῦτον τὸν | ||
| , ποτ ' οὐδὲν κράγυον σχολάζοντες , ἀλλὰ θείων καὶ ἀνθρωπίνων πραγμάτων ἦς ἐπιστάμων . τοὶ δὲ πρόσχημα ποιησάμενοι τὰν |
| καταμανθάνει . τὸ δὲ θαυμασιώτατον ἐκεῖνο διδάσκεται ἀπὸ τῆς τοιαύτης εἰδήσεως , κατὰ τί διέρχεται εὐλύτως καὶ ἀκωλύτως ἕκαστα τῶν | ||
| πειστικῆς δυνάμεως οὐκ ἐξ ἱστορίας , ἀλλ ' ἀπὸ τῆς εἰδήσεως τῶν πραγμάτων παραγίνεσθαί φησιν , ὥσθ ' ὁμοίως αὑτῶι |
| ' ὠφελείᾳ χρωμένων ἡμῶν αὐτῷ : τὸ δὲ εὑρετικὴ καὶ ἑρμηνευτική ὡς διαφορὰς ἰδίας τοῦ ῥήτορος : τούτοις γὰρ ἴδιον | ||
| ' ὠφελείᾳ χρωμένων ἡμῶν αὐτῷ : τὸ δὲ εὑρετικὴ καὶ ἑρμηνευτική ὡς διαφορὰς ἰδίας τοῦ ῥήτορος : τούτοις γὰρ ἴδιον |
| προηγουμένη , οὕτω καὶ τῆς νοερᾶς καὶ ψυχικῆς εἶναί τινα κοινότητα γνώσεως οὐσιώδους , οὐ συννοῶν ὅτι ἡ ψυχικὴ ἀπὸ | ||
| τῶν πεπεισμένων Ἀλκιβιάδην δημοκρατίας ἐπιθυμεῖν , τοιαύτης πολιτείας ἣ μάλιστα κοινότητα δοκεῖ ᾑρῆσθαι , οἳ οὐδ ' ἀπὸ τῶν ἰδίων |
| , καὶ τοῦτο προωμολογημένον : οὐκ ἔχομεν δέ γε σύμφωνον κριτήριον , ζητεῖται δέ : οὐκ ἄρα δυνατόν ἐστιν εὑρεῖν | ||
| οὖν [ οὕτως ] [ ἐχόντων ] , δεῖ ? κριτήριον [ λέγειν ] ? ἐξ [ ἀρχῆς - ] |
| συμβήσεται ἀπ ' αὐτῆς ἄτοπόν τι , ἀλλὰ καὶ ταύτης τεθείσης τὸ ψεῦδός τι ἀπατᾶν δοκεῖ , οἷον εἰ λέγοιμεν | ||
| ἀναλῦσαι εἴς τι τῶν σχημάτων δεῖ προσθεῖναι τὴν παραλειπομένην : τεθείσης γὰρ εὑρεθήσεται , ἐν ᾧ σχήματί ἐστιν ὁ συλλογισμός |
| περὶ ἀποκρίσεως πραγματεύεσθαι , ἀλλ ' ἢ διὰ τὴν τῆς σοφιστικῆς γειτνίασιν . δεδήλωται δὲ ἐν τοῖς πρότερον καὶ πρὸς | ||
| . . . . ἦρξε δὲ τῆς μὲν ἀρχαιοτέρας [ σοφιστικῆς ] Γ . ὁ Λεοντῖνος ἐν Θετταλοῖς . . |
| Περὶ παραλύσεως ὧδέ πως ἔγραψεν : δεῖ δὲ πολλὴν πάνυ ἐπίσκεψιν ποιήσασθαι περὶ συνηθείας καὶ ἀσυνηθείας τὸν μέλλοντα κατὰ τρόπον | ||
| καὶ σελήνης καὶ σκιᾶς . Τῶν δὴ πρὸς τὴν τοιαύτην ἐπίσκεψιν ἐφόδων τὰς μὲν ἄλλας , ὅσαι δι ' ὑδρομετριῶν |
| μέμφομαί γε τῷ ποιητῇ τοῦτο ἀμέλει , ὅτι προοίμιον τῆς ποιήσεως τὴν μῆνιν ἔγραψε τὴν Ἀχιλλέως : ἀτὰρ ὁρῶ καὶ | ||
| τὴν τῶν πραγμάτων πολυπειρίαν . λέγωμεν δὲ περὶ τῆς τούτου ποιήσεως , πρότερον μνησθέντες διὰ βραχέων τοῦ γένους αὐτοῦ . |
| οὖσιν ἔχειν τὸν καθόλου , ὡς ἡ τὶς ἐπιστήμη τὴν ἐπιστήμην . Καὶ εἶναι καὶ καθ ' αὑτὸν τὸν μέγαν | ||
| . οὐδεμίαν δέ τινα δύναμιν ἐν ἑαυτοῖς ἔχομεν ἀληθευτικὴν ὑπὲρ ἐπιστήμην ἢ νοῦν . ὥστε νοῦς ἂν εἴη ἐπιστήμης ἀρχή |
| μή , λέγε νῦν δ ' οὔτε μ ' ἐκ Δωδῶνος οὔτε Πυθικῶν γυάλων [ ] τις ἂν πείσειεν καὶ | ||
| Ὀδυσσεῖ ἀκανθοπλῆγι ” νῦν δ ' οὔτε μ ' ἐκ Δωδῶνος οὔτε Πυθικῶν γυ . . . τις ἂν πείσειεν |
| σοφόν , περὶ ὧν Ἀριστοτέλης φησίν , ὅτι παλαιᾶς εἰσὶ φιλοσοφίας ἐν ταῖς μεγίσταις ἀνθρώπων φθοραῖς ἀπολομένης ἐγκαταλείμματα , περισωθέντα | ||
| ἐν αἷστισιν ἂν ᾖ πράξεσιν , παρὰ πάντα δὲ ἀεὶ φιλοσοφίας ἐχόμενος καὶ τροφῆς τῆς καθ ' ἡμέραν ἥτις ἂν |
| σοβαρὸν δὲ καὶ ὀλίγωρον εἰδυῖα αὐτοῦ τὸν τρόπον ὄντα , προΐσταται Στέφανον τουτονὶ αὑτῆς . ἐπάρας δὲ αὐτὴν οὗτος ἐν | ||
| , ἀφ ' ἧς τὰς ἡδονὰς πορίζεται , ἢ οὗ προΐσταται καὶ ἄρχει , ὡς καὶ τῆς γυναικός . σημαίνει |
| τῇ πείρᾳ προσέθηκε τὸ χρόνου . οὐ γὰρ τούτῳ τῶν ἠθικῶν αὗται διαφέρουσιν ἀλλὰ τῷ προειρημένῳ , τῷ τὸ πλεῖστον | ||
| ἀλλὰ δεῖ αὐτῇ ἀφελείας ἢ ἐπιεικείας ἤ τινος τῶν ἄλλων ἠθικῶν τι πάντως προσεῖναι . σαφέστερον δὲ καὶ τοῦτο περὶ |
| οὖν ὅτι οὐ δύναται γνῶναι αὐτό . ἄρα οὖν ἡ φιλοσοφία γνῶσις τῶν ὄντων εἶναι οὐ δύναται , ὅπου τὰ | ||
| δόξαν θηρᾶται , ἀλλὰ τῇ αὑτοῦ ἀρετῇ . διόπερ ἐπεὶ φιλοσοφία εἰς ἑαυτὸν ἀνηρτῆσθαι ποιεῖ τῷ ἀγαθῷ πάντα , παθῶν |
| τῶν ἐπιβαλλόντων ἑκάστῳ , ἐντεῦθεν ἤδη τῶν ἄλλων μερίδων μοιρῶν ὠνομασμένων . Αἶσα δέ ἐστιν ἡ ἄιστος καὶ ἄγνωστος αἰτία | ||
| δῆμος , τὸν Θεμιστοκλέα . Ἀχιλλείων ] κριθῶν καθαρῶν οὕτως ὠνομασμένων ὡς εὐγενῶν . μὴ σκέρβολλε : μὴ λοιδόρει . |
| ἀληθῆ . Ὁ γοῦν Θ . ἐν τῷ πρώτῳ τῶν Προτέρων Ἀναλυτικῶν λέγων περὶ τῶν ὑπὸ τοῦ ἀναγκαίου σημαινομένων οὕτως | ||
| λαμβάνουσιν ἄλλως τινὰ ἔχειν δύνασθαι τῶν ἀποδεδειγμένων . Τέλος τῶν Προτέρων ἀναλυτικῶν . Ὁ πολιτικὸς ἤτοι δικανικὸς λόγος εἰς τέσσαρα |
| ὁριστικὴ ἀρχή ἐστιν ἀποδείξεως : εἰ ἄρα οὖν εἰς τὴν ὁριστικὴν χρησιμεύει τὸ παρὸν σύγγραμμα , ὡς δέδεικται , δῆλον | ||
| τινες τῶν δογματικῶν τὴν διαλεκτικὴν εἶναί φασιν ἐπιστήμην συλλογιστικὴν ἐπαγωγικὴν ὁριστικὴν διαιρετικήν , διελέχθημεν δὲ ἡμεῖς ἤδη , μετὰ τοὺς |
| θείας ζωῆς μεταδίδωσι , τῆς τε προγνώσεως καὶ τῶν θείων νοήσεων μετέχουσα καὶ ἡμᾶς θείους ὡς ἀληθῶς ἀπεργάζεται : ἡ | ||
| ' ὡς ἕτερον πρὸς ἕτερον κοινωνεῖ τῶν ἐν ταῖς εὐχαῖς νοήσεων . Ἀλλ ' αἱ λιτανεῖαι , ὡς φῄς , |
| , ἔνυδρα . Ὅτι ἡ σοφία οὐκ ἔστι πρακτικὴ ἀλλὰ θεωρητική , δῆλον ἐντεῦθεν : μετὰ γὰρ τὸ εὐπορῆσαι τοὺς | ||
| τῆς διαιρέσεως . καὶ διὰ μὲν τῆς διαιρέσεως ἐμάθομεν ὅτι θεωρητική ἐστι καὶ πρακτική : εἰς γὰρ ταῦτα τὰ δύο |
| γνῶναι ἑαυτόν . ἢ οὐ τὴν ἀφροσύνην ἡγῇ μεγίστην καὶ τελεωτάτην πασῶν νόσον καὶ βλάβην τοῖς ἔχουσι καὶ τὸν ἄφρονα | ||
| τὸν Ἀλέξανδρον ἱππεῖς ἐκπεριελθόντες καὶ κατὰ νώτου συνελάσαντες τοὺς Ἰνδοὺς τελεωτάτην νίκην ἀνείλοντο . [ Ἀλέξανδρος ] Θεσσαλῶν τὰ Τέμπη |
| ὅτι μὲν οὖν , εἰ ταῦτα περὶ τῆς μακαρίας καὶ ἀφθάρτου φύσεως , καθ ' ἣν μάλιστα νοεῖται τὸ θεῖον | ||
| διάθεσιν ἡμῶν ἰσόθεον ποιεῖ καὶ οὐδὲ διὰ τὴν θνητότητα τῆς ἀφθάρτου καὶ μακαρίας φύσεως λειπομένους ἡμᾶς δείκνυσιν . ὅτε μὲν |
| καὶ ἀρχικὰ καὶ ἀνυπόθετα ἀνιέναι πέφυκεν : ὅθεν τὴν μὲν διαλεκτικὴν ἐπιστήμην προσεῖπε , τὰ δὲ μαθήματα οὔτε δόξαν διὰ | ||
| Πλάτωνα . σθʹ Εἴ τινες μὴ ἐπιστάμενοι διαλέγεσθαι Εἰς τὴν διαλεκτικὴν πάλιν φέρει τοὺς ῥήτορας : ἤρτηται γὰρ τῆς διαλεκτικῆς |
| καὶ τῶν ὁμοίων ϲκευαζόμενα νεύρων τε πείϲεϲιν ἁρμόττει καὶ ψύξεϲιν ἰϲχυραῖϲ καὶ δυϲεκθερμάντοιϲ : τὰ δὲ μαλακτικὰ ϲκληρίαιϲ τε καὶ | ||
| τῆϲ διαίτηϲ τμητικὸν ἔϲτω . Τὰϲ δ ' ἐπὶ ταῖϲ ἰϲχυραῖϲ ψύξεϲιν ἐκλύϲειϲ ὁμοίωϲ τοῖϲ βουλίμοιϲ ἰᾶϲθαι παντὶ τρόπῳ θερμαίνονταϲ |
| λεκτῷ ἢ ἐν τῇ κινήσει τῆς διανοίας , τοὺς καθολικωτέρους ἐκθέσθαι μόνους ὡς πρὸς τὸ παρὸν ἀρκεῖν ἡγούμεθα . ὥσπερ | ||
| τῆς ἱστορίας , ἐκρίναμεν δεῖν τὸν ἐλέγχοντα λόγον τὴν ἄγνοιαν ἐκθέσθαι . ἐν τεσσαράκοντα γὰρ βίβλοις περιειληφότες τὴν πραγματείαν , |
| οὖν ὁ ἡλιακὸς γνώμων τῷ σεληνιακῷ γνώμονι : τὴν οὖν διάκρισιν οὕτως ἐποιησάμην . ἔλαβον τὰς λοιπὰς ὡροσκόπου μοίρας ηʹ | ||
| ἐς πρῶτον ἅλμα ρʹ , ἐς τελειότητα τʹ : ἐς διάκρισιν μʹ , ἐς μετάβασιν πʹ , ἐς ἔκπτωσιν σμʹ |
| ἐπεμβάσεων ἐναλλαγάς . Ἀκολούθως δὲ καὶ τὰς παραδόσεις τῶν ἀστέρων ὑποτάξομεν . Ἥλιος μὲν οὖν Κρόνῳ παραδιδοὺς πονηρὸν τὸ ἔτος | ||
| διάκρισις μετὰ πολλοῦ πόνου οὕτως ἡμῖν ἐζητημένη , ἣν καὶ ὑποτάξομεν δι ' ὑποδειγμάτων . Ἄλλη . Ἀδριανοῦ ἔτος θʹ |
| τίνα ταύτην καρτερίαν καρτερῶν ; ἀλλ ' ὀδύρωμαι ; ποίαν ἁρμονίαν ἁρμοσάμενος , ἢ τίνα τόλμαν τοσαύτην λαβών ; ὅσαι | ||
| Μεγάρας καταυλοῦσα , ἡ δὲ Σιμμίχη ἐρωτικὰ μέλη πρὸς τὴν ἁρμονίαν ᾖδεν . ἔχαιρον αἱ ἐπὶ τῆς πίδακος Νύμφαι . |
| τὸν νοῦν ἀπεργάζεται ἕτοιμον δέχεσθαι τούς τε φυσιολογίας καὶ τοὺς ἠθοποιίας ἀσινεῖς καὶ πάνυ δοκίμους χαρακτῆρας . ταῦτ ' οὖν | ||
| σεμνότητος , καὶ γνωμολογίας καὶ ἐναργείας , καὶ σχηματισμῶν καὶ ἠθοποιίας καὶ αὐξήσεως καὶ δεινώσεως : μάλιστα δὲ τῶν εἰς |
| δηλονότι καὶ ἡ μετὰ λόγου πρακτικὴ ἕτερον τῆς μετὰ λόγου ποιητικῆς ἕξεως . δεῖ δὲ ἐξακούειν τὴν ἕξιν ἐπ ' | ||
| τούτων κρείττων ὤφθη ὁ Πλάτων . ἀπώνατο μὲν γὰρ τῆς ποιητικῆς τὸ ὑμνῆσαι τὴν τάξιν τῶν ὄντων , ὑπερέβαλεν δ |
| τῶν ἀγαυῶν ἡρώων ἀνατείνεται . τοιαύτη δὲ ἡ τάξις τῶν λογικῶν γενῶν καὶ ἐν προοιμίοις παραδέδοται , ὥστ ' εἶεν | ||
| ἢ ἀλόγων ; ” “ λογικῶν . ” “ τίνων λογικῶν ; ὑγιῶν ἢ φαύλων ; ” “ ὑγιῶν . |