| τοῦ ν εἰσὶν ἐν τῷ οὐδετέρῳ . Τὰ εἰς ον οὐδέτερα συγκριτικὰ καὶ τόνον καὶ γραφὴν φυλάττει τὴν αὐτὴν τῇ | ||
| ἔχει τὸ ποδαρκές οὐδέτερον ὀξυνόμενον . Τὰ παρὰ τὸ ΑΝΤΗΣ οὐδέτερα προπαροξύνονται : κατάντης κάταντες , προσάντης πρόσαντες , ἀνάντης |
| τάσιν , κατὰ τὰς ἑαυτῶν συζυγίας . Τὰ εἰς ΒΩ λήγοντα βαρύνεται . τότε περισπᾶται , ὅτε ἐν ταῖς δυσὶ | ||
| στρέφεται καί τ ' Ὠρίωνα δοκεύει . Τὰ εἰς ων λήγοντα ἀρσενικὰ δισύλλαβα βαρύτονα βραχείᾳ παραληγόμενα φυλάττει τὸ ω , |
| ἔχοντα τόπον τῆς βαρείας , πάντα βαρύνεται : τὰ δὲ μονοσύλλαβα , οὐ δυνάμενα ἐκτὸς τῆς ὀξείας γενέσθαι , δυνάμει | ||
| διὰ τοῦ ι γράφονται ὡς δικατάληκτα . Τὰ εἰς ρ μονοσύλλαβα ἐξ ἴσου τὴν διὰ τοῦ ι , καὶ τὴν |
| . Τὰ ἀπὸ τῶν εἰς ης ἀρσενικῶν εἰς εια γινόμενα θηλυκά , εἰ μέν εἰσι προπαροξύτονα διὰ τῆς ΕΙ διφθόγγου | ||
| ὂν καὶ μὴ ἀπὸ Δωρίδος διαλέκτου δυνάμενον εἶναι ὥσπερ τὰ θηλυκά , οὐδὲ γάρ ἐστι θηλυκόν , οὐ δύναται γράφεσθαι |
| πρόσωπα διέστειλεν , ὄντα λοιπὸν ἢ ἑνικὰ ἢ δυϊκὰ ἢ πληθυντικά . προῦπτον δὲ ὅτι οὐδὲ ψυχικὴν διάθεσιν , καθὼς | ||
| , ὡς τὸ δῆμος ἐκκλησία : τινὰ τῇ μὲν θέσει πληθυντικά , τῷ δὲ νῷ ἑνικά , ὡς τὸ Κῦμαι |
| ἡ τῶν πραγμάτων ἔκβασις ἀκολουθεῖ . Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ ὡς οὐδέτερόν γε ἀληθὲς ἐνδέχεται λέγειν , οἷον ὅτι οὔτε ἔσται | ||
| συμψεύδονται ἀλλήλαις , ὅπερ ἐσήμηνε διὰ τοῦ οὐδ ' ὡς οὐδέτερόν γε ἀληθές , ἐπεὶ πρῶτον μέν , φησίν , |
| διὰ τοῦ τος κλίνονται . Ὅσα δὲ σύνθετά εἰσιν ἀπὸ οὐδετέρων ὀνομάτων ληγόντων εἰς ος , ἐκεῖνα διὰ τοῦ εος | ||
| ἡττῶνται , ἡμεῖς δὲ μεθ ' ἑκατέρων νικῶντες μετ ' οὐδετέρων ἡττώμεθα . τοσοῦτον γὰρ διέχομεν λιμένων , ὅσον ἡμᾶς |
| θηλυκοῦ χαρακτῆρα , κἂν ᾖ τῇ σημασίᾳ οὐδέτερα , ἢ ἀρσενικὰ ἢ θηλυκὰ προσαγορεύομεν , οἷον οἶκος πόλις . Πρώτη | ||
| : ὁσιότης : γενναιότης : μεγαλειότης . Τὰ εἰς ις ἀρσενικὰ τὲ καὶ θηλυκὰ , εἴτε ὀξύτονα , εἴτε βαρύτονα |
| ἀπὸ φωνήεντος ἄρχεται . Τὰ εἰς ΝΩ παραληγόμενα τῷ Ε περισπᾶται , εἰ προκατάρχοιτο ὄνομα , ἐξ οὗ γέγονε : | ||
| τὴν τοῦ μέτρου χρείαν καὶ ὀξύνεται παρὰ τοῖς ποιηταῖς καὶ περισπᾶται . χρὴ τοίνυν περισπᾶν τοῦτο ἐνταῦθα ἵν ' εἴη |
| τὸ καλῶς τῷ καλός παράκειταιΤοῖς ; δὴ τοιούτοις συμπαράκειται ἐπιρρήματα ὀξυνόμενα , εἰς α λήγοντα , πυκνός πυκνῶς πυκνά , | ||
| ] βαρύνεται : Ἕρμων Σάλμων Τίμων Σίμων . τὰ μέντοι ὀξυνόμενα τοπικά ἐστιν , ἢ ἐπὶ καιροῦ λαμβάνεται , ἢ |
| ὅμοιον καὶ τὸ φερνὴ ὀξύτονον . Τὰ διὰ τοῦ ενη δισύλλαβα μονογενῆ τὸ ε παραληγόμενα δύο ἐστίν : θένη , | ||
| κύριον βαρύνεται , ὥσπερ τὸ πῶλος . Τὰ εἰς ΜΟΣ δισύλλαβα διφθόγγῳ παραλήγοντα ἀπὸ συμφώνου ἀρχόμενα ὀξύνεται : λοιμός λαιμός |
| αἶ αἶ αἶ ] Τὰ εἰς αι λήγοντα ἐπιρρήματα θρηνητικὰ περισπῶνται , πλὴν τοῦ βαβαί καὶ οὐαί . τὸ δὲ | ||
| ὅτι τὰ εἰς ους λήγοντα ὀνόματα εἰ μὲν ὦσιν ἁπλᾶ περισπῶνται , οἷον βοῦς νοῦς χροῦς χοῦς χνοῦς ῥοῦς χαλκοῦς |
| , πλὴν τῆς πέμπτης : οὔτε γὰρ ἠδύνατο τό τε ἀμετάβολον φυλάττειν καὶ προσέτι δέχεσθαι τὸ ς , ἀσύντακτον γάρ | ||
| γενικὴ ἔμελλε ψιλοῦσθαι , ἐπειδὴ τὸ α λῆγον εἰς λ ἀμετάβολον ἐπιφερομένου ἑνὸς τῶν συμφώνων τῆς τρίτης συζυγίας τῶν βαρυτόνων |
| δὲ σχῆμα τὸ τὰ ἐναντία τῷ Κορινθίῳ ἔχον , ἤγουν ὑποτακτικὰ ἀνθ ' ὁριστικῶν : ὡς τὸ ” λαμπρὸν παμφαίνῃσιν | ||
| ι καὶ υ ϲυλλαβὴν ἀποτελεῖ , οἷον αι αυ . ὑποτακτικὰ δύο : ι καὶ υ . καὶ τὸ υ |
| μὴ λεπτή τις , ἀλλ ' οὐδὲ φλαῦρον ἀπ ' οὐδετέρου οὐδὲν ἄξιον λόγου . Τὸ μέλι ξὺν μὲν ἑτέροις | ||
| Δημοσθένεος . Ὁμοίως καὶ τὸ Εὐθυκράτης καὶ Ἀριστοκράτης ἐπεὶ ἀπὸ οὐδετέρου ὀνόματος τοῦ κράτος συντέθεινται διὰ τοῦτο διὰ τοῦ εος |
| . Καὶ πάλιν ἁπλοῦν ὂν , διὰ τί ὡς τὰ σύνθετα κλίνεται , οἷον Ἄρεος καὶ Ἄρους ὡς Δημοσθένεος καὶ | ||
| πεποιηκός γεγραφός ὥσπερ καὶ αἱ ἀρσενικαί . Τὰ εἰς ΟΣ σύνθετα προπαροξύνεται : φιλαλέξανδρος φιλάνθρωπος εὐστέφανος . Τὰ ἀπὸ τῶν |
| ξένος καὶ ξένη καὶ τὰ προκείμενα ἀπαράλλακτά ἐστιν , διὸ ὁμοτονεῖ , τὰ δὲ διαφέροντα οὐκέτι : καθάπερ γὰρ χόλος | ||
| τῶν Ἀττικῶν : κόττος ῥύττος κάττος . τὰ δὲ Ἀττικὰ ὁμοτονεῖ τοῖς κοινοῖς , ἐξ ὧν γέγονε : κιττός ὅτι |
| Μηριόνου , καὶ Ἀττικοὶ συναιροῦντες τὴν Δημοσθένεος γενικὴν Δημοσθένους φασὶν ἰσοσυλλάβως : ἐπειδὴ δὲ πᾶσα εὐθεῖα εἰς ς λήγουσα , | ||
| τὰ ἐντελῆ αὐτῶν ἰσοσυλλάβως κλίνονται , οὕτω καὶ τὰ συνῃρημένα ἰσοσυλλάβως κλίνονται . Καλῶς δὲ εἴρηται , ὅτι τὰ συνῃρημένα |
| ἤρξατο ὁ τεχνικός , ἐπειδὴ οὐκ εἰσὶ τὰ εἰς ας ὀξύτονα ὑπὲρ μίαν συλλαβὴν μόνως ἀρσενικά , ἀλλ ' ἢ | ||
| περιεκτικὸν ὂν φυλάττει τὸ ω . Τὰ εἰς δων ἀρσενικὰ ὀξύτονα μὴ τῷ υ παραληγόμενα διὰ τοῦ ο κλίνονται , |
| τῇ αι διφθόγγῳ παραλήγονται οἷον τὸ γέλαιμι καὶ τὰ λοιπὰ Αἰολικὰ ὄντα τῆς Λεσβίων ἔχονται διαλέκτου . εἶτα εἰπὼν ἡμαρτῆσθαι | ||
| δέγμενος : εἰ μὴ ἀνάπαλιν τὸ βλήμενος καὶ δέγμενός εἰσιν Αἰολικὰ συγκοπέντα κατὰ τὸ μέσον . Συστολὴ δέ ἐστιν ὅταν |
| ἀρσενικὰ μόνως βαρύνεται : Ἄκαστος Ἄλαστος Ἥφαιστος . τὰ δὲ προσηγορικὰ ὀξύνεται : ἀγοστός ὀϊστός . Τὰ εἰς ΣΤΟΣ ἐπιθετικὰ | ||
| τὸ Μένδη κύριον καὶ τὸ ἄλδη . Τὰ εἰς ΔΗ προσηγορικὰ ὀξύνεται : ᾠδή ἀοιδή σπουδή ἐδωδή αὐδή . τὸ |
| λέγοντι : πᾶσα εὐθεῖα ἑνικῶν εἰς ς λήγουσα μετὰ μακρᾶς περιττοσυλλάβως κλινομένη καὶ μὴ συναιρουμένη κατὰ τὴν γενικὴν προσθέσει τοῦ | ||
| λέγοντι : πᾶσα εὐθεῖα ἑνικῶν εἰς ς λήγουσα μετὰ μακρᾶς περιττοσυλλάβως κλινομένη καὶ μὴ συναιρουμένη κατὰ τὴν γενικὴν προσθέσει τοῦ |
| ἐπιβολαῖς ὀξέως δύνασθαι χρῆσθαι καὶ τοῦτο ἀδύνατον μὴ πάντων πρὸς ἁπλᾶ στοιχειώματα καὶ φωνὰς συναγομένων . οὐ γὰρ οἷόν τε | ||
| , μὴ ἀπὸ πλεονασμοῦ τὸ ι ἑνὶ φωνήεντι παραλήγοντα : ἁπλᾶ μὲν εὐνέτης ἐρέτης φυλέτης Σικελιώτης Κυδωνιάτης Ἀσκαλωνίτης μνηματίτης τεμενίτης |
| : τὸ Τίμων Τίμωνος : Σίμων Σίμωνος οὐ ῥηματικὰ ἀλλὰ παρώνυμα , διὸ καὶ διὰ τοῦ ι γράφει τὴν παραλήγουσαν | ||
| λέγω εἴργω πνίγω ἀμέλγω ἀλέγω ὀρέγω . πρόσκειται ” μὴ παρώνυμα ” διὰ τὸ τρύγη τρυγῶ , στύξ στυγῶ , |
| κομιῶ καὶ ποριῶ καὶ ὁριῶ καὶ πάντα τὰ εἰς ζω βαρύτονα καὶ ὑπὲρ δύο συλλαβὰς βραχυνόμενον τὸ ι ἔχοντα , | ||
| , χιτών χιτῶνος χαλκοχίτων χαλκοχίτωνος . Τὰ εἰς βων λήγοντα βαρύτονα τὸ ω φυλάττουσι , Στίλβων Στίλβωνος , Στράβων Στράβωνος |
| οἷς ἠκολούθησε καὶ τὸ φίσσω . Τὰ διὰ τοῦ ια παροξύτονα θηλυκὰ ἐκτείνουσι μὲν τὸ Α , συστέλλουσι δὲ τὸ | ||
| τοῦ τέλους ἔχον τὴν περισπωμένην , οἷον μῆλοντούτου χάριν τὰ παροξύτονα καὶ προπαροξύτονα καὶ προπερισπώμενα καλοῦμεν βαρύτονα τῷ κοινῷ ὀνόματι |
| Τὰ εἰς ΑΡ ὑπὲρ μίαν συλλαβὴν εἴτε ἀρσενικὰ εἴτε οὐδέτερα βαρύνεται : μάκαρ δάμαρ ὄναρ οὖθαρ . Ἔτι τὰ εἰς | ||
| δὲ προπετής ἀκρατής τριετής σύνθετα . Τὰ εἰς ΟΙΤΗΣ ἰσοσύλλαβα βαρύνεται : Δαμοίτης Μενοίτης Θυμοίτης . Ἔτι τὰ διὰ τοῦ |
| ἀμέτοχον γένους οὐδετέρου , παρα - τελευτῶντος τοῦ υ , ὀξυτονεῖται , ἀλλὰ πάντα τὰ ὑπὲρ δύο συλλαβὰς βαρυτονεῖται κατὰ | ||
| πρὸς οὓς ῥητέον : ἰδοῦ κόγχος κόγχη , καὶ οὐκ ὀξυτονεῖται , φίλος φίλη , μόνος μόνη , μύλος μύλη |
| τὸ ἴα ἀπὸ τοῦ ἴος ἴου . Τὰ εἰς ΩΝ συγκριτικὰ οὐδέποτε ἐκτεταμένῳ διχρόνῳ παραλήγεται : βράσσων ἐλάσσων θάσσων σεσημείωται | ||
| § . . . : Τὰ εἰς ων λήγοντα καθαρὰ συγκριτικὰ ὁπότε παραλήγονται τῷ ι , ἐκτεταμένῳ αὐτῷ παραλήγονται : |
| Προτακτικὰ φωνήεντα πέντε : α ε η ο ω . προτακτικὰ δὲ λέγεται , ὅτι προταϲϲόμενα τοῦ ι καὶ υ | ||
| τὸ ἐπιμελεῖται . αὐτάρ : δέ . ὁ : τὰ προτακτικὰ ἄρθρα στερηθέντα τῶν ὑποκειμένων ὀνομάτων ταχύτερον ἐκφωνοῦνται καὶ ἀντὶ |
| νῦν πολλὴ χρεία . Ἡ δὲ δαϲεῖα τίθεται εἰϲ γράμμα φωνῆεν δαϲυνόμενον , οἷον ἡμέρα ὥρα καὶ εἰϲ τὰ ὅμοια | ||
| παραλῆγον φωνῆεν εἰς ε μεταβάλλειν : ἀλλὰ μὴν τὸ παραλῆγον φωνῆεν εἰς ε μεταβληθῆναι οὐ δύναται : τὰ γὰρ μεταβαλλόμενα |
| διὰ τὸ σπλεκῶ . Τὰ εἰς ΚΩ δισύλλαβα τῷ Η παραληγόμενα ἀπὸ συμφώνου ἀρχόμενα βαρύνεται , ἀπὸ δὲ ἡμιφώνου περισπῶνται | ||
| προσηγορικὰ ὀξύνονται , κατ ' οὐσίας κείμενα Α ἢ Ο παραληγόμενα : ῥανίς χλανίς σανίς ὀνίς κονίς κόνις δὲ τὸ |
| ν , ρ , σ , διπλᾶ τε ὄντα καὶ ἀμετάβολα . Οὐδέποτε τὰ ἁπλᾶ σύμφωνα μετὰ τῶν διπλῶν συμφώνων | ||
| δὲ λακπάτητον σημαίνει τὸν ἀπὸ λακτίσματος τόπον πατούμενον . Τὰ ἀμετάβολα πρὸ τῶν ἀφώνων ἐν διαστάσει εἰσὶν , οἷον ἕρπω |
| , ὄρνις ὄρνιθος , Λάχης Λάχητος , βότρυς βότρυοςπρόσκειται περιττοσυλλάβως κλινόμενα διὰ τὸ κοχλίας κοχλίου , Αἰνείας Αἰνείου : ταῦτα | ||
| Αὐγέας . Τὰ εἰς ΔΗΣ δισύλλαβα μὴ διὰ τοῦ ΟΥΣ κλινόμενα βαρύνονται : Πύδης ᾅδης Γράδης μέδης . τὸ μέντοι |
| δὲ προσθεῖναι ἐν τῷ κανόνι τῷ λέγοντι , ὅτι ἡ παραλήγουσα τῆς δοτικῆς τῶν πληθυντικῶν οὐ θέλει εἶναι ἐλάττων τῆς | ||
| ἰδίου ἐνεργητικοῦ ὤφειλον γράφεσθαι τετύφομμαι καὶ ἐτετυφόμμην : ἡ γὰρ παραλήγουσα τῆς γενικῆς τῆς μετοχῆς τῶν ἑνικῶν τοῦ ἰδίου ἐνεργητικοῦ |
| γὰρ τοῦ δευτέρου ἀορίστου ἀεὶ ὀξύνεται καὶ διὰ τοῦ ο κλίνεται καὶ τὸ οὐδέτερον εἰς ον λῆγον ἔχει , ἡ | ||
| . οὕτως Μεθόδιος . ἰστέον δέ , ὅτι τὸ Αἰνείας κλίνεται Αἰνεία Δωρικῶς : καὶ οἱ μὲν Ἴωνες προστιθέασι τὸ |
| πόλεως εὕρηται . Ὡς εἰρήκαμεν δὲ πάντα τὰ εἰς ων περισπώμενα διὰ τοῦ ντ κλίνονται , χωρὶς δηλονότι τοῦ Ποσειδῶν | ||
| τος ἔχουσι τὴν γενικήν . Πρόσκειται πάλιν βαρύτονα διὰ τὰ περισπώμενα , οἷον διὰ τὸ Σωκλῆς Σωκλοῦς , Προκλῆς Προκλοῦς |
| πλοῦς πλοῦ . Καὶ καθόλου δὲ τὰ συνῃρημένα τὴν τῶν ἐντελῶν φυλάττουσι κλίσιν , οἷον τιμήεις τιμήεντος τιμῆς τιμῆντος , | ||
| : οὐδὲν γὰρ διαφέρει ταῦτα κατὰ δύναμιν τῶν λόγων τῶν ἐντελῶν , οἷον ἄνθρωπος τρέχει ἢ διαλέγεται . καὶ τὸ |
| μέρος ἐπιβολὴν ἤδη τινὰ παρατηρήσεως ἔτυχεν ἐξαιρέτου σινωτικά τε καὶ παθητικὰ σχήματα διὰ τῶν ὡς ἐπίπαν κατὰ τὰς ὁμοιοσχήμονας θέσεις | ||
| διαιρῶν φησι τῶν ζητημάτων τὰ μὲν εἶναι ἠθικὰ τὰ δὲ παθητικὰ τὰ δὲ πραγματικὰ τὰ δὲ μικτά : τούτους γὰρ |
| μετοχαὶ πλουτῶν , εὐχρηματῶν , εὐπορῶν , τὰ δ ' ἐπιρρήματα πονηρά . εἴποις δ ' ἂν πλουτηρὸν χρῆμα καὶ | ||
| τόπου καὶ χρόνου καὶ τῶν παραπλησίων , ἃ δὴ καλοῦμεν ἐπιρρήματα , παραδείγμασι χρώμενος τούτοις : τύπτε δ ' ἐπιστροφάδην |
| πέριξ χρόνον προσσημαίνοντα πτώσεις ῥήματος , ὡς ἂν γινόμενα κατὰ παρασχηματισμὸν τὸν ἀπὸ τῶν ῥημάτων τῶν ἐπὶ τοῦ ἐνεστῶτος χρόνου | ||
| Στύμφηλον . τὰ μέντοι ἐπιθετικὰ ὀξύνεσθαι μὲν θέλει , ὅτε παρασχηματισμὸν ἔχει θηλυκοῦ , σιγηλός , ὑψηλός , ἀπατηλός , |
| μὴ διαστολὴν ἔχοι σημαινομένου , ὡς τὸ Κρότων βαρύνεται : ὀξυνόμενον γὰρ δηλοῖ ζωύφιον : ἢ χαρακτῆρι ὑπάγοιτο , ὡς | ||
| ΑΙΟΣ ἐθνικὰ : Ἀθηναῖος Θηβαῖος Ῥωμαῖος . σεσημείωται τὸ Ἀχαιός ὀξυνόμενον καὶ τὸ ἐρυσίχαιος προπαροξυνόμενον . Ἔτι τὰ τρισύλλαβα ἀπὸ |
| γελοίου ὅμως τοῦτό φησιν . ψύλλαν ] ἡ διά ἔξωθεν ἀττικῶς , διά . , διὰ τήν , περὶ τῆς | ||
| ἐπὶ , ἀνά . ἐπί : ἀνά . Οὐδέν : ἀττικῶς , οὐδαμῶς . οἰσάμενοι : ὑπολαβόντες . ὀϊόμενοι : |
| ἰδοὺ γὰρ τοῦτο πάντα ἔχει τὰ τοῦ κανόνος , τουτέστι βαρύτονον ἰαμβικὸν καὶ μὴ ἔχον ἐπ ' εὐθείας τὸ τ | ||
| σ , Τρύφων δὲ διὰ δύο : Ῥωσός : Κρῶσος βαρύτονον καὶ μόνως ἀρσενικὸν τῷ τόνῳ παραλλάξαν κατὰ τὴν γραφὴν |
| ] [ θαλερὴν ] ποιήσατ ' ἄκοιτιν [ [ ] εος γαιηόχου ? ? ἐννοσιγαίου : ἣ δ ' ἄρ | ||
| ἀπὸ οὐδετέρων ὀνομάτων ληγόντων εἰς ος , ἐκεῖνα διὰ τοῦ εος κλίνονται : οἷόν τι λέγω τὸ Δημοσθένης καὶ Ἀντισθένης |
| πατρωνυμικῶν , ὁ εἰς ας οἷον Πηλιὰς καὶ ὁ εἰς ις οἷον Πελοπίς . καὶ ταῦτα δὲ εἰς ας μεταβάλλει | ||
| εἴρηται . τὸν Πάριδα καὶ τὸν Πάριν : τῶν εἰς ις αἱ αἰτιατικαὶ διχῶς λέγονται , καὶ ἡ μὲν εἰς |
| ἀλφός καὶ πολφός ἔχουσι τὸ Λ . τὰ δὲ ἐπίθετα ὀξύνεται : σοφός κυφός κωφός . τὸ δὲ κοῦφος προπερισπᾶται | ||
| ἀΐσσω ῥήματος . τὸ δὲ ἀϊκάς καὶ προπαροξύνεται [ καὶ ὀξύνεται : ἀπὸ μὲν γὰρ τοῦ ἀϊκή ὀξυτόνου ] ἀϊκάς |
| εἴτε ἄρα πρόθεσιν αὐτῶν δεῖ τὸ ἡγούμενον καλεῖν , τὸ προσηγορικὸν ἐπικείμενον μόριον τὸ κλυτὰν ἀντίτυπον πεποίηκε καὶ τραχεῖαν τὴν | ||
| εἰκόνα ἔστησαν οἱ πολέμιοι ὁπότερον δὴ προσέλθοι πρόσωπον ὡρισμένον ἢ προσηγορικὸν , σώζουσι τὴν ἑαυτῶν δύναμιν : καὶ γὰρ ἐξὸν |
| τῶν ἑνικῶν , ταχέος ταχέας , καλοῦ καλούς , βέλεος βέλεα , Μούσης Μούσας , ἀθλητοῦ ἀθλητάς , χαλκοῦ χαλκοῦς | ||
| ἀλλήλους τρώσητε , ἀλλήλους δ ' ἐλήϊσαν , ἀλλήλων ἀλεείνοντες βέλεα στονόεντα . αἱ δὴ τοιαῦται συντάξεις ἐν ὀρθῇ καὶ |
| : εἰ ἀπεβλήθη οὖν τὸ ο καὶ ἐφυλάχθη ἡ υι δίφθογγος , εὑρίσκετο μετὰ τὴν υι δίφθογγον σύμφωνον ἐπιφερόμενον τὸ | ||
| , ἐπειδὴ καὶ τοῦτο ἥμισυ ἔχει χρόνου , ἀναπληροῦται ἡ δίφθογγος καὶ τελεία μακρὰ γίνεται καὶ καταβιβάζει τὸν τόνον , |
| παρ ' οὐδετέρου ἐστὶ συντεθειμένον καὶ ὅμως οὐκ ἔχει εἰς ους τὴν γενικήν , ἀλλ ' εἰς τὴν ου δίφθογγον | ||
| ὅτι οἱ Ἀθηναῖοι ἐπὶ τῶν κυρίων τῶν εἰς ης εἰς ους ἐχόντων τὴν γενικὴν εἰς ν ποιοῦσι τὴν αἰτιατικὴν καὶ |
| δὲ σκορπίος κωβίος παροξύνεται ὡς τρισύλλαβα . Ἐξαιρέτως τὰ εἰς ΟΣ καθαρὸν ὑπὲρ δύο συλλαβὰς τῷ Ο μόνῳ παραλήγοντα προπαροξύνονται | ||
| διὰ τοῦ Ο κλινόμενα , εἰ μὴ ἀπὸ συνθέτου τοῦ ΟΣ παρώνυμα ὑπάρχοι , οἷον : Παφλαγών Λαιστρυγών ἀρηγών , |
| ἐστίν . ἔτι σφηκίον χαρτίον ὠτίον . τὸ δὲ φρούριον προπαροξύνεται : οὐ γὰρ ὑποκοριστικόν . Τὰ διὰ τοῦ ΙΟΝ | ||
| , οἷον Αἴαντος Αἴαντι : ἄμφω βραχέα τὰ λήγοντα καὶ προπαροξύνεται ἑκάτερα : τὸ δὲ Ξ Αἴαντι δὲ δαΐφρονι ποιητικὴ |
| : Σφαῖρος : Σκαῖρος : ὀνόματα κύρια : τὸ καιρὸς ὀξύτονον : τὸ γὰρ δαῖρος περὶ τόνον διαφορεῖται . Τὰ | ||
| : τὸ φύλαιος : δείλαιος προπαροξύτονα , καὶ τὸ ἐλαιὸς ὀξύτονον , κατὰ τόνον μόνον διήλλαξεν . Τὰ διὰ τοῦ |
| χρηστῷ , ξυνναίοιμ ' εὔκηλος , γονέων ἐκτίμους ἴσχουσα πτέρυγας ὀξυτόνων γόων . Εἰ γὰρ ὁ μὲν θανὼν γᾶ τε | ||
| ι γράφονται : πρόσκειται μὴ ὄντα ἀπὸ τῶν εἰς μων ὀξυτόνων , διὰ τὸ κηδεμὼν , κηδεμονεύω , κηδεμονία : |
| , ἐπειδὴ χαρακτῆρας οὐ τὰ πρωτότυπα ἀλλὰ τὰ κατὰ τὰ πρωτότυπα μᾶλλον γεγενημένα ἀποτελέσματα λέγειν εἰώθαμεν , διὰ τοῦτο Περὶ | ||
| , νόσος νοσηρός . εἰ δὴ πόνος καὶ μόχθος τὰ πρωτότυπα , πονηρὸς καὶ μοχθηρὸς ῥητέον ὀξυτόνως . εἰ δὲ |
| προείρηται δὲ ἡμῖν τὰ τῆς προσῳδίας ὡς τὰ εἰς της ῥηματικὰ ὑπὲρ δύο συλλαβὰς φύσει μακρᾷ παραληγόμενα ὀξύνεσθαι θέλει , | ||
| γνώμων γνώμονος : τὸ Τίμων Τίμωνος : Σίμων Σίμωνος οὐ ῥηματικὰ ἀλλὰ παρώνυμα , διὸ καὶ διὰ τοῦ ι γράφει |
| ἑνικὸς δυϊκὸς πληθυντικός . Εἴρηται ὅτι πάντα τὰ μετὰ τὰ δυϊκὰ ἑνὶ χαρακτῆρι παραλαμβάνεται τῷ πληθυντικῷ , ὡς μὴ τὰ | ||
| : καὶ ἔστιν εἰπεῖν ὅτι πρὸς τὸ σημαινόμενον ἔσχον τὰ δυϊκὰ καὶ τὰς πτώσεις συνεζευγμένας : ἐπειδὴ γὰρ τὰ δυϊκὰ |
| . ὅταν γὰρ ἀναφορὰν οὐ σημαίνουσι τὰ ἄρθρα , εἴτε ἑνικὰ ὦσιν εἴτε πληθυντικά , πάντως τὸν καθόλου προσδιορισμὸν εἰσάγουσιν | ||
| , ] ὧν , αἷς , ἅς . οὐδέτερα [ ἑνικὰ προτακτικά ] ? , τό , τοῦ , τῷ |
| πῶς γοῦν [ ] [ ] λιουν δυναμε [ ] ος τὸν ην [ ] [ ] ησι μέγα βει | ||
| ! ! ! ! ! ! ! ! ] ! ος ἀπέπεμψεν ὡς βασιλέα | σ | [ ! ! |
| μακρὸν τὸ Ι ἔχοντα , ὅσα ἐν ὕδατι διαιτᾶται , προπερισπῶνται : ἐχῖνος κορακῖνος φοξῖνος . καρκίνος . ἐχρῆν καὶ | ||
| λέγομαι ἵσταμαι δίδομαι . τὰ δὲ φύσει μακρᾷ ἁπλᾶ ὄντα προπερισπῶνται : κεῖμαι ἧμαι ποιοῦμαι γελῶμαι , ὑπεσταλμένων τῶν τῆς |
| ἄμητος καὶ ἀμητός . τὸ δὲ ἑψητός λαλητός ὀξύτονα καὶ ἐπιθετικά : καὶ τὸ ἀλαλητός ἀπὸ τοῦ λαλητὸς προσθέσει τοῦ | ||
| μεθυπλήξ . τὸ ὕσπληξ καὶ ἀντίπηξ βαρύνεται , ὅτι οὐκ ἐπιθετικά . τὸ δὲ χηναλώπηξ καὶ αὐτὸ βαρύνεται , ὡς |
| : εἶτα κατὰ ἀναδιπλασιασμὸν τιθῶ καὶ ἐξ αὐτοῦ τίθημι , παραλήγεται δὲ τῷ η , διότι ἡ πρώτη συζυγία τῶν | ||
| α : τὰ δὲ ἔχοντα τὸ λ βραχεῖ τῷ α παραλήγεται , γελῶ γελάσω : τιλῶ τιλάσω καὶ τιλήσω καὶ |
| ἐκ δισυλλάβων συναιρεθέντα , τὸ φθόϊς καὶ ὄϊς . Εἰς ης μονοσύλλαβα , ὀξύτονα δὴ λέγω , καὶ περισπώμενα , | ||
| ἀττικῶς Ἡρακλαῖ : ἰστέον ὅτι οἱ Ἀττικοὶ ἐπὶ τῶν εἰς ης εἰς ους ἐχόντων τὴν γενικὴν κυρίων καὶ ἐπὶ τῶν |
| ἄκλιτα , Τλῶς Κρῶς , ἃ ὤφειλεν ἀποβολῇ τοῦ ς κλίνεσθαι : αἱ δὲ κλητικαὶ κοινῶς μὲν εἰς οι , | ||
| γαμψοὺς : ἤγουν τὰς καμπτούσας καὶ πλαγίους νεφέλας ἐν τῷ κλίνεσθαι . . . . Οἰωνοί ; οἰωνοὺς ] ὄρνεις |
| ἀττικήν : αὕτη γὰρ τὰ παθητικὰ ἐνεργητικῶς λέγει καὶ τὰ ἐνεργητικὰ παθητικῶς . ἄλλως . ὁ Ἑρμῆς ἐστάλη παρὰ τοῦ | ||
| ο μικρόν , πάντως ἂν ἀπ ' ἐκείνων τὰ εὐκτικὰ ἐνεργητικὰ ἐκανόνισεν : ἐπεὶ δὲ οὐκ ἔστιν ἐν τοῖς ὁριστικοῖς |
| τῷ κανόνι : ὁ γὰρ κανὼν περὶ τῶν εἰς ας ἀρσενικῶν , ὡς εἴρηται , διαλαμβάνει καὶ περὶ τῶν ἐχόντων | ||
| τὴν ει δίφθογγον κίρναται : τὸ γὰρ ι εὑρίσκεται τελικὸν ἀρσενικῶν ὀνομάτων : οἷον , ὅμηροι : ἄνθρωποι : εἰς |
| ὀμφαλωτοί . Εὔπολις : σὺν φθοῖσι προσπεπωκώς . ἔδει δὲ ὀξύνεσθαι ὡς Καρσί , παισί , φθειρσί . ΦΙΛΟΤΗΣΙΑ κύλιξ | ||
| παῖς γραῦς πᾶς : μὴ δυνάμενον οὖν τὸ εἷς μήτε ὀξύνεσθαι ὡς ἔχον οὐδετέρου παρασχηματισμόν , μήτε βαρύνεσθαι ὡς μονοσύλλαβον |
| Διονύσου : τὸ γλυκερά : φοβερά : πενθερά : οὐ μονογενῆ , ὅμως καὶ οὕτως περὶ τόνον οὐ περὶ τὴν | ||
| : Μενέα ἡ πόλις . Τὰ διὰ τοῦ εια δισύλλαβα μονογενῆ ἔχοντα τὸ α μακρὸν , ὀξύτονα ἐπὶ οὐσίας τιθέμενα |
| εἰς ων καταλήξεως : τὰ γὰρ εἰς ων λήγοντα ἢ ὀξύνονται , ὡς τὸ Σαρπηδών Ἑλικών , ἢ βαρύνονται , | ||
| , ὡς ἐμάθομεν , τὰ εἰς ους λήγοντα ὀνόματα οὐδέποτε ὀξύνονται , χωρὶς τοῦ πούς καὶ ὀδούς , ταῦτα γὰρ |
| γὰρ ἐθνικά εἰσι καὶ ἀπὸ τοῦ π ἀρχόμενα καὶ περιττοσυλλάβως κλίνονται : τὸ γὰρ Παπίας Παπίου ἀπὸ τοῦ π μὲν | ||
| ὥσπερ καὶ ὁ τυπεὶς ἀπὸ τοῦ ἐτύπην βʹ ἀορίστου , κλίνονται δὲ ἀμφότεροι , ὥσπερ ὁ χαρίεις διὰ τοῦ ντ |
| ὀξύνεται καὶ τὸ αἰγιαλός περιεκτικόν . Τὰ διὰ τοῦ ΑΛΟΣ τριγενῆ ἔχοντα τὴν τρίτην βραχεῖαν ὀξύνεται : ἁπαλός χθαμαλός τροχαλός | ||
| ἄξιόν ἐστι ζητῆσαι , διὰ ποίαν αἰτίαν τὰ εἰς υς τριγενῆ διὰ τοῦ ε καὶ ο μόνως κλίνονται καὶ οὐ |
| κατὰ ἀποβολὴν τοῦ Σ γενόμενον ἀπὸ ἀρσενικοῦ τὸν αὐτὸν τόνον φυλάττει τῷ ἀρσενικῷ : μέγας μέγα , λειπόπατρις λειπόπατρι , | ||
| Πραξιτέλης τὸ ἄγαλμα . εἰ δὲ τοῦτο προσέθηκεν , οὐ φυλάττει τὸν χρησμὸν Πραξιτέλης ὄνομα ἡμῖν Ἀφροδίτης , οὐκ ἄγαλμα |
| πᾶς : εἰ δὲ περιττοσυλλάβως κλίνοιτο μονογενῆ ὄντα ὀξύνεται : Πράς Ζάς Φθάς κράς . τὸ μέντοι πᾶς παντός τριγενές | ||
| καὶ ὦ Πράν , ἀλλ ' ὦ Ζάς καὶ ὦ Πράς ὁμοφώνως τῇ εὐθείᾳ : τὰ γὰρ εἰς ας ὀξύτονα |
| καὶ ἀκαλήφη , ἡ κνίδη , σεσημείωται διὰ τοῦ η γραφόμενα . οὕτως Θεόγνωστος . . . . ἀκαλανθὶς : | ||
| μὲν γράμματα διὰ τὸ τούτοις πάντα παρ ' Αἰγυπτίοις τὰ γραφόμενα ἐκτελεῖσθαι : σχοίνῳ γὰρ γράφουσι καὶ οὐκ ἄλλῳ τινί |
| σπονδεῖον καὶ ἀνάπαιστον . καταληκτικὸν δὲ ὅτε ἐστί , τὸν παραλήγοντα μάλιστα μὲν τροχαῖον δέχεται , ἔστι δὲ ὅτε καὶ | ||
| τὸ μέντοι τὸν σπονδεῖον ἔχον , ἀλλὰ μὴ τὸν ἀνάπαιστον παραλήγοντα εἰσὶν οἳ Λακωνικὸν καλοῦσι , προφερόμενοι παράδειγμα τὸ ἄγετ |
| ὡς προείρηται : εἰ οὖν ταῦτα εἰς φωνῆεν ἔχουσι τὴν κλητικὴν καταλήγουσαν , ὦ Ἐρετριεῦ γὰρ καὶ ὦ Πειραιεῦ καὶ | ||
| τρίτοις προσώποις σύνταξιν ποιουμένων , καὶ εἰ ἀπεμφαῖνον τὸ τὴν κλητικὴν ὄνομα μὴ παραδέχεσθαι , ἀπεμφαῖνον ἄρα καὶ τὸ τῆς |
| διφθόγγου γραφόμενα . Τὰ διὰ τοῦ ωνιος ὑπὲρ δύο συλλαβὰς προπαροξύτονα κύριά τε καὶ προσηγορικὰ , μὴ σημαίνοντα μέρος σωματικὸν | ||
| διὰ τὸ πορνεύω , πορνεῖον . Τὰ διὰ τοῦ ηϊον προπαροξύτονα Ἰωνικὰ τὴν πρὸ τέλους ἔχει διὰ τοῦ ι , |
| τὰ αἰδώ εἰς ω ὁμοφώνως τῇ αἰτιατικῇ τῶν ἑνικῶν . Πρόσκειται χωρὶς τῶν πεπονθότων , ἐπειδή ἐστι πατέρι καὶ μητέρι | ||
| ἔχουσι τὴν γενικήν , ἀλλ ' οὐκ εἰσὶ κύρια . Πρόσκειται χωρὶς εἰ μὴ χαρακτὴρ κωλύσῃ , διὰ τὸ κρίνω |
| δὲ οἰέσθω τὸ Τυφῶν καὶ Τυφῶς καὶ ταῶν καὶ ταῶς δικατάληκτα εἶναι : τὰ γὰρ δικατάληκτα τὴν αὐτὴν ἔχουσι κλίσιν | ||
| δικαταληκτεῖ , τῶν ἄλλων μιᾷ καταλήξει χρωμένων : τὰ δὲ δικατάληκτα διὰ τοῦ νος κλίνεται . Περὶ τῆς κλητικῆς εἴπομεν |
| τοιοῦτο , διὰ τοῦτο τὰ μετὰ τὰ δυϊκὰ ἀοριστούμενα μιᾷ πληθυντικῇ περιλαμβάνεται ἐκφορᾷ : ἀοριστούμενα δὲ εἶπον διὰ τὸν πέντε | ||
| νόσημα ἀνταγωνίσασθαι [ . . ] : θαυμασίως πάνυ τῇ πληθυντικῇ φωνῇ ἐχρήσατο εἰπὼν “ πρὸς ἕκαστον νόσημα ” : |
| ἐπὶ τοῦ ῥοῦς , ἄρα σύμφωνόν ἐστιν . Ἔτι τὰ φωνήεντα μὲν αὐτὰ καθ ' ἑαυτὰ φωνὴν ἀποτελοῦσι , τὰ | ||
| στοιχείων καὶ πλείστην δύναμιν ἔχοντα ἑπτά ἐστιν ἀριθμῷ , τὰ φωνήεντα . . . § : διό μοι δοκοῦσιν οἱ |
| τὴν παραλήγουσαν . Τὰ διὰ τοῦ υδων τῷ υ ψιλῷ παραλήγει , καὶ φυλάττει τὸ ω : Ἀμυδὼν Ἀμυδῶνος : | ||
| κορυδαλλός ὀξύνεται . Τὰ εἰς ΛΛΟΣ πολυσύλλαβα , ὁποίῳ φωνήεντι παραλήγει πλὴν τοῦ Α , προπαροξύνεται : Μύσκελλος Μάρκελλος Κύριλλος |
| εἰς α καθαρὸν λήγοντα ὡς ἐπὶ πᾶν τῷ ι θέλει παραλήγεσθαι , ὀξεῖα Ῥοδία ἀλλοία : ἐκπεσόντος οὖν τοῦ ο | ||
| συγκοπῇ παίζω . οὐδὲν γὰρ εἰς ζω λῆγον φιλεῖ διφθόγγῳ παραλήγεσθαι , ἢ μόνον τὸ δανείζω : καὶ ὡς δώσω |
| ἀόριστον πρῶτον τὸ ἥλατο , ὅπερ συγκοπτόμενον εἰς τὸ ἆλτο ψιλοῦται . τὸ γὰρ α λῆγον εἰς λ , ἐπιφερομένου | ||
| ἄττα : σημαίνει μὲν ἡ φωνὴ τὸ τινά , ὁπότε ψιλοῦται . ἢ καὶ τὸ ὀλίγα ἢ παραπλήσιον . ὁπότε |
| Ὀλυμπιᾶσιν ἐφεξῆς ἐνίκησεν ὁ δεῖνα “ , ⌈ προπερισπαστέον [ προπερισπᾶται ] . Γ γίνεται γὰρ τὸ μὲν ἀπὸ τοῦ | ||
| ἀφίκηαι ” . ἔστι δὲ μέσος δεύτερος ἀόριστος καὶ οὐ προπερισπᾶται οὐδὲ προσγράφεται τὸ ι . τὸ μέντοι ὄρηαι , |
| ἀγανακτοῦντος , ἐπειδήπερ ὁ φίλος ἔλεγεν , ὡς οὐ ποιοῖ σύμφωνα τοῖς λόγοις οὐδ ' ἄξια τῆς ἀπαθείας , εἰπεῖν | ||
| φύσιν . τὰ μὲν γὰρ αὐτῶν φωνάεντα προσαγορεύουσι τὰ δὲ σύμφωνα , καὶ φωνάεντα μὲν ἑπτά , α ε η |
| καὶ πλόος πλόου πλοῦς πλοῦ . Καὶ καθόλου δὲ τὰ συνῃρημένα τὴν τῶν ἐντελῶν φυλάττουσι κλίσιν , οἷον τιμήεις τιμήεντος | ||
| βαρείας , ἀλλ ' ἐκ δύο βαρειῶν : τὰ δὲ συνῃρημένα ἐκ δύο βαρειῶν πάλιν βαρύνονται , οἷον Πάνθοος Πάνθους |
| τοῦ χρόνου τοῦ παρεδρεύοντος σεσημειώσεταιὅθεν . διακριτέον , πότερον ἐν προσθέσει ἐστὶ τοῦ ς τὸ οὕτως ἢ ἐν ὑφαιρέσει τοῦ | ||
| ἠξίουν βαρυτονεῖν , οἰόμενοι ἀπὸ τῆς τέο τῇ τοῦ υ προσθέσει γεγενῆσθαι . Ἡ χρῆσις παρ ' Ἐπιχάρμῳ καὶ Σώφρονι |
| ε μεταβάλλειν , ὅπερ ἐστὶν ἄτοπον : τὰ γὰρ εἰς υς μονογενῆ , ὡς εἴρηται , τὸ υ θέλουσι φυλάττειν | ||
| τοῦ ἄνθρωπος ἢ μῦς : καὶ γὰρ ἐπὶ τούτου τὸ υς μέρος οὐχ ὡς συντεθὲν ἑτέρῳ τινὶ ἀπετέλεσε τὸ μῦς |
| φύσει μακρὰ ἔσται , περισπωμένῃ προσῳδίᾳ ἐκφωνηθήσεται . ἐπὶ τῶν δισυλλάβων , ἐὰν ἡ προτέρα φύσει μακρὰ εἴη τῆς ὑστέρας | ||
| πρός , ἡ πρό : ἔδει γὰρ αὐτὰς ἡμισευθείσας τῶν δισυλλάβων κατὰ μονοσύλλαβον ἡμισευθῆναι κατὰ τὸν ἀριθμόν : αἱ μὲν |
| εἰρήνη , εἰρηνόδωρος . Τὰ εἰς ων ἀπὸ εὐθείας συγκείμενα τρέπει τὸ ω εἰς ο : οἷον , Ἀπόλλων , | ||
| αὐτόν . Ῥάχις ἀνθρώπου νεκροῦ φασιν ὑποσηπόμενον τὸν μυελὸν ἤδη τρέπει ἐς ὄφιν : καὶ ἐκπίπτει τὸ θηρίον , καὶ |
| φέρεται ἐπὶ τὰ ὁριστικὰ τῶν ῥημάτων , ὥστε τὰ συντασσόμενα πτωτικὰ ἢ ἄλλα τινὰ ἐν ὑπερβατῷ λαμβάνεσθαι . ὅτι καλῶς | ||
| τῶν ἄρθρων ἀποφήνασθαι , καθὸ αἱ προθέσεις μόνον ἐπὶ τὰ πτωτικὰ ἐφέροντο , οὐ μὴν ἠδύναντο παρακεῖσθαι τοῖς ἐπιρρήμασιν : |
| καὶ τῆς τρίτης συζυγίας τῶν περισπωμένων οὐ διενηνόχασι πρὸς τὰ ὁριστικά , οὕτω καὶ ἐν τοῖς παθητικοῖς τὰ δεύτερα καὶ | ||
| , ἔμειναν εἰκότως ἄκλιτοι οἱ τρεῖς ἀόριστοι οὗτοι μετὰ τὰ ὁριστικά . Εἰ μὲν πᾶν παθητικὸν ῥῆμα περιττοσυλλαβεῖ τοῦ ἰδίου |
| ὀδούς , ταῦτα γὰρ ὀξύνονται : εἰ δὲ ὦσι σύνθετα βαρύνονται , οἷον εὔπλους εὔχρους εὔνους σύννους Ἀλκίνους Οἰδίπους : | ||
| εἰς ΩΝ σύνθετα ἀπὸ ἁπλῶν , συντεθειμένα ῥητὰ ἀπὸ βαρυτόνων βαρύνονται : Ἀνακρέων Χα - μαιλέων . τὰ δὲ ἀπὸ |
| τὸν ὅμοιον ἦχον ἐπιφαίνειν , εἰ ἐκταθείη , τῇ αι διφθόγγῳ γραφομένῃ διὰ τοῦ α ἐπ ' ἐλάχιστον ἠρρένωται . | ||
| γὰρ ἄρχεται . Τὰ εἰς ΟΝ ὑπερδισύλλαβα μονογενῆ τῇ ΟΙ διφθόγγῳ παραληγόμενα ἢ τῷ Ω ταύτην ἔχουσι τὴν διαίρεσιν : |
| ἔστι τῆς τοπικῆς παραγωγῆς , σαφὲς ἐντεῦθεν . τὰ τοπικὰ παραχθέντα μετὰ τοῦ σημαινομένου καὶ τρίτην ἀπὸ τέλους ἔχει τὴν | ||
| ἕτερος κανών ἐστιν ὁ λέγων , ὅτι τὰ εἰς θι παραχθέντα προστακτικὰ κατ ' ἀρχὴν οὐ συντίθενται πλὴν τῶν προθέσεων |
| τὸ Ζεύς , οὐ κλίνεται διὰ τοιαύτην αἰτίαν πᾶν ὄνομα μονοσύλλαβον εἰς ς λῆγον ὀξύτονον καὶ διὰ καθαροῦ τοῦ ος | ||
| ἐγκλινομένων εἰ σπονδειακὴ προηγεῖται λέξις ἢ τροχαϊκὴ , εἰ μὲν μονοσύλλαβον εἴη τὸ ἐπιφερόμενον ἐγκλιτικὸν , ὥσπερ ἐθέμην , ἐγκλίνεται |
| . τὰ γὰρ ἀπὸ τῶν εἰς ξ εἰς α παράγωγα ἐθνικὰ . ὡς Φοῖνιξ Φοίνισσα , Κίλιξ Κίλισσα . τὰ | ||
| . Τὰ εἰς ΥΣ πολυσύλλαβα κύρια ἢ προσηγορικὰ , μὴ ἐθνικὰ , βαρύνεται : ἄλδυς Πόλτυς βότρυς Ἕρπυς Ἅλυς . |
| ὀξύτονα , εἴτε βαρύτονα διὰ τοῦ υ ψιλοῦ γράφει τὴν παραλήγουσαν : οἷον , σφαλερός : δολερός : χλοερός : | ||
| εἰς χω λήγοντα δισύλλαβα περισπώμενα διὰ τοῦ ι γράφει τὴν παραλήγουσαν , ἢ διὰ τοῦ υ : οἷον , τυχῶ |
| . τὰ γὰρ εἰς ρα εἰ μὲν μονοφθόγγῳ παραλήγει , μακροκαταληκτεῖ , πήρα . εἰ δὲ διφθόγγῳ , βραχυκαταληκτεῖ : | ||
| ὑπερθετικῷ , οἷον ταχὺς ταχύτερος καὶ ταχύτατος : ὅσα δὲ μακροκαταληκτεῖ ταῦτα μετὰ συμφώνου ἐν τοῖς συγκριτικοῖς ἐκφέρονται καὶ ὑπερθετικοῖς |